Οσοι βασανίζονται από την αίσθηση ενός απέραντου κενού, όσοι δεινοπαθούν από τη δυσαρμονία με τον εαυτό τους και με τους συνανθρώπους τους, όσοι ψάχνουν κάποιο νόημα στη ζωή τους και αναζητούν έναν δρόμο προς την αληθινή ευτυχία, δηλαδή όσοι πλήττουν και νιώθουν μια δυσάρεστη ψυχική μοναξιά (μέσα σε μια αόρατη φυλακή), όσοι νιώθουν άγχος και έχουν φοβίες, όσοι είναι άτολμοι και απογοητεύονται εύκολα, όσοι εκνευρίζονται και θυμώνουν για ασήμαντα πράγματα, δείχνοντας εχθρότητα και κακία, όσοι αμφιβάλλουν για την ύπαρξη του Θεού και την αθανασία της ψυχής, όσοι διψούν για αγάπη, ελπίδα, αισιοδοξία, και γενικά όσοι θα ήθελαν έναν σωστό τρόπο ζωής και μια βαθιά, σταθερή ευτυχία, θα βρουν σ’ αυτό το βιβλίο, όπως διαβάζω στο οπισθόφυλλο του, και όπως διαπίστωσα ο ίδιος διαβάζοντάς το, “έναν πολύτιμο συμπαραστάτη και σύμβουλο”.
Για το βιβλίο του ξεχωριστού πνευματικού ανθρώπου, σπουδαίου φιλολόγου και καταξιωμένου πολυβραβευμένου ποιητή Νίκου Μαραγκουδάκη “Οδηγός ζωής και ψυχικής αρμονίας”, που κυκλοφορεί απ’ τον Εκδοτικό Οίκο “Α.Α. Λιβάνη”, ο λόγος. “Να πιστέψουμε βαθιά στην αξία και την ομορφιά της ζωής και στις απέραντες δυνατότητες της ψυχής μας, ν’ αγαπήσουμε τους συνανθρώπους μας, σαν προέκταση και συμπλήρωση της δικής μας ύπαρξης, και, τέλος, να τονώσουμε την πίστη μας στην αγάπη και τη σοφία της θεϊκής δύναμης, που είναι διάχυτη σε ολόκληρη τη δημιουργία”, μας καλεί, μεταξύ των άλλων, στην εισαγωγή του βιβλίου του που διαβάζεται και σαν μυθιστόρημα μοναναπνιάς “προς τέρψιν”, αλλά και σαν φιλοσοφικό δοκίμιο, τμηματικά “προς εμπέδωσιν”.
“Μ’ όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις”, λέει ο λαός μας. Κι αν έχουν να πουν τα καλύτερα για τον δάσκαλο Νίκο Μαραγκουδάκη οι εκατοντάδες των μαθητών του! Κι αν έχουν να πουν τα καλύτερα για τον ποιητή και συγγραφέα Νίκο Μαραγκουδάκη οι αναγνώστες των στίχων και γενικότερα των κειμένων του! Κι αν έχουν (έχουμε) να πουν (πούμε) τα καλύτερα για τον άνθρωπο Νίκο Μαραγκουδάκη όλοι όσοι τον έχουν (έχουμε) γνωρίσει από κοντά. Λαμπερός και αναστάσιμος, πραγματικά άνθρωπος του φωτός, όπως φαίνεται ιδιαίτερα στα ποιήματά του (αρκετά απ’ τα οποία παραθέτει στο παράρτημα του περί ου ο λόγος βιβλίου) ο κύριος Νίκος. Και οι λίθοι αυτού του τόπου “κεκράζονται” για την ωραιότητα και την ακεραιότητά του. Ποιος άλλος, αλήθεια, εκτός απ’ αυτόν τον άνθρωπο, εκτός των άλλων, της προσφοράς, μπορούσε να γράψει ένα τέτοιας λογής βιβλίο, όπως τον “Οδηγό” του;
Δωρεάν έλαβε, δωρεάν δίδει
Ζει για να γράφει και γράφει για να ζει ο και πιο παλιός εκλεκτός συνεργάτης της εφημερίδας μας, γνωστός σεβάσμιος και σεβαστός σε όλους, ακόμα και σ’ αυτούς που δεν τα ’χουν τόσο καλά με την Εκκλησία, αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος Χατζηνικολάου. Το μαρτυρούν τόσο τα ποικίλου και όχι μόνο θρησκευτικού περιεχομένου άρθρα του στα “Χανιώτικα νέα” και σε άλλα έντυπα, όσο και κυρίως τα 24 (είκοσι τέσσερα) μέχρι τώρα εκδοθέντα βιβλία του, με πρώτο το “Η κρίσις του συγχρόνου Πολιτισμού” που κυκλοφορήθηκε το 1967 και τελευταίο το “Προσωπείον και Προσωπικότης” που κυκλοφορήθηκε εφέτος. Ενα βιβλίο και κάτι σελίδες κάθε δύο χρόνια κατά μέσον όρο, μας λένε οι αριθμοί… Ουκ εν τω πολλώ το ευ, αλλά εν τω ευ το πολύ, θα μου πείτε. Σωστό αυτό, τι… καλυτερότερο όμως, ας μου επιτραπεί η έκφραση, από τη “συνοδοιπορία” του καλού με το πολύ ή για να το πω αλλιώς, την “ύπαρξη” του καλού μέσα στο πολύ! Γράφει κατά κοινήν ομολογία και πολλά είναι όλα καλά ο πατήρ Ιγνάτιος, ο οποίος “δωρεάν έλαβε και δωρεάν δίδει” και διά της συγγραφής. “Αληθινή ευλογία δεν είναι το να έχει κανείς κάτι, αλλά το να είναι κανείς κάτι”. Δεν διαφωνώ, βέβαια, μ’ αυτή τη φράση, πάνω στην οποία θεμελιώνει ο π. Ιγνάτιος τον πρόλογό του στο “Προσωπείον και Προσωπικότης” που είναι αφιερωμένο στη μνήμη του και “διδασκάλου και επισκόπου του μακαριστού μητροπολίτου Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίου Γαλανάκη”. Αυτό δα έλειπε! Να επισημάνω, ωστόσο, ότι πέραν αυτού αληθινή ευλογία είναι επίσης και να δίνει κανείς απλόχερα στους άλλους όλα τα καλά που έχει να δώσει…
“Γιατί κει που μετράσαι με τον χειρότερό σου, δεν μετράσαι με τον καλύτερό σου; Κι αν ξεπερνάς αυτούς που ζούνε, θυμήσου πως υπάρχουν και κείνοι που δεν ζούνε και πάλι αν ξεπερνάς αυτούς που γεννηθήκανε ως τώρα, μην ξεχνάς πως θα ’ρθουνε κι άλλοι καλύτεροι από σένα. Ύστερα όση και να ’ναι η δική σου τελειότητα μην ξεχνάς πως υπάρχει και Κείνος που τα δίνει και χαρίζει όλα τα τέλεια πράγματα για να τα δίνουμε και μεις στους άλλους και να νοιώθουμε την αγάπη Του και τη Μακαριότητα Του”.
(Από το βιβλίο του π. Ιγνάτιου “Προσωπείον και Προσωπικότης”)
