» Η Πέπη Ρηγοπούλου μίλησε στους μαθητές για το Πολυτεχνείο του ’73
«Οι νέοι και οι νέες του Πολυτεχνείου είχαν έντονο το αίσθημα της κοινότητας, ένιωθαν χαρά, έρωτα, πίστη στην αξία του αγώνα», τόνισε η οµότιµη καθηγήτρια του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστηµίου Αθηνών, συγγραφέας και κοινωνική αγωνίστρια Πέπη Ρηγοπούλου, η οποία μίλησε στους μαθητές του 4ου ΓΕΛ Χανίων.
Ηταν ένα ξεχωριστό “μάθημα” στο 4ο ΓΕΛ στο πλαίσιο της εκδήλωσης για τα 50 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Οπως σημειώνουν οι εκπαιδευτικοί του σχολείου, Αριάδνη Παπιδάκη και Ρούλα Κονσολάκη, «κάθε χρόνο στο σχολείο μας τιμούμε την επέτειο του Πολυτεχνείου, προσπαθώντας να δώσουμε στους μαθητές και στις μαθήτριές μας λίγο από το αισιόδοξο μήνυμα της εποχής, να κατανοήσουν λίγη από τη χαρά που μπορεί να προσφέρει ο αγώνας που ξεπερνά την ατομικότητα και διακτινίζεται στη σφαίρα του συλλογικού φαντασιακού. Φέτος, η συγκέντρωση στο σχολείο μας υπήρξε πραγματική γιορτή.
Μαθητές και μαθήτριές μας ανέλαβαν με υπευθυνότητα, ταλέντο και γνώση στη μουσική, στο τραγούδι, στα εικαστικά, στον λόγο, να αποτυπώσουν στην ψυχή του κάθε μέλους αυτής της σχολικής κοινότητας, όχι “την ανάμνηση του έργου” των αγωνιστών του Πολυτεχνείου, όσο “της απόφασής τους” να αγωνιστούν. Το πιο εξαιρετικό, όμως, μέρος της γιορτής μας υπήρξε η παρουσία της Πέπης Ρηγοπούλου».
Οι εκπαιδευτικοί του 4ου ΓΕΛ τονίζουν ότι «το “κορίτσι – σύμβολο του αντιδικτατορικού αγώνα” φιλοξενήθηκε για περισσότερο από μία ώρα στο σχολείο μας. Η ίδια αμφισβητεί τον παραπάνω χαρακτηρισμό, αναλαμβάνει, ωστόσο, με περισσή υπευθυνότητα το χρέος που της έλαχε να είναι από τους λίγους εν ζωή πρωταγωνιστές εκείνου του μακρινού Σαββάτου για να “παραδώσει” την Ιστορία. Μίλησε στα παιδιά με πάθος, αλλά όχι με εμπάθεια.
Εξήγησε ότι οι νέοι και οι νέες του Πολυτεχνείου είχαν έντονο το αίσθημα της κοινότητας, ένιωθαν χαρά, έρωτα, πίστη στην αξία του αγώνα. Όχι, δεν ένιωσε φόβο∙ βίωσε, όμως, τον πόνο. Όχι, δεν ήταν όλοι όσοι συμμετείχαν στα γεγονότα πολιτικοποιημένοι, όμως η ανάγκη για αντίσταση κατά της δικτατορίας συνέδεσε το οργανωμένο πλαίσιο δράσης με τον αυθορμητισμό. Όχι, δεν είναι ηρωίδα, δεν είναι, όμως, ούτε θύμα.
Η Πέπη Ρηγοπούλου μεταφέρθηκε, καταρχάς, στο ερασιτεχνικό ιατρείο του Πολυτεχνείου με πολτοποιημένα πόδια, παρουσιάστηκε, όμως, όρθια, περπατώντας, στη δίκη κατά της Χούντας. Ναι, οι αντιφάσεις είναι πολλές και το τραύμα πολλαπλό, εκατέρωθεν. Γι’ αυτό συνιστά προσοχή στη χρήση της μνήμης. Όχι στον απροσχημάτιστο αναθεωρητισμό, αλλά όχι και στην εμμονική προσπάθεια εργαλειοποίησής της. Η Πέπη Ρηγοπούλου, μια γυναίκα – που όσο και αν το αρνείται- είναι σύμβολο της δημοκρατίας, της ισότητας, της ειρήνης, μέσα από το πολυσχιδές έργο της ως επιστήμονα, παιδαγωγού, καλλιτέχνη, πολιτικού, καταφάσκει στην αξία της ζωής και εύχεται στους μαθητές και στις μαθήτριές μας -σε έναν τρυφερό εναγκαλισμό- μόνο φως, χαρά και έρωτα».
«Ευχαριστούμε πολύ κυρία Ρηγοπούλου, γιατί μας κάνατε κοινωνούς της Αλήθειας σας και της πραγματικής Συνκίνησης, μοναδικού γιατρικού στη σύγχρονη “ομαλοποίηση” και αυτοματοποίηση», καταλήγουν οι εκπαιδευτικοί.
