Κύριε διευθυντά,
Είναι απαραίτητο, ανάγκη και επιθυμία δεκαετιών. Το μέγεθος της πόλης, το εγγύς και ευρύτερο απαράμιλλο περιβάλλον, η πολιτιστική στάθμη των Χανίων και της περιοχής, ουσιαστικά “κραυγάζουν” απαιτώντας ένα ωραιόσχημο υπαίθριο θέατρο, εφάμιλλο των αρχαίων. Η τοποθεσία θα πρέπει να ‘ναι άψογη. Τα υλικά φυσικά, π.χ. πέτρα και μόνο. Να ‘ναι ένας χώρος που και ο ίδιος, εκτός από τις εκδηλώσεις να εμπνέει και να “ανεβάζει” τα συναισθήματα και το ηθικό.
Όμως αυτός ο χώρος θα πρέπει να ‘ναι απαραιτήτως στην πόλη. Να μη συνδέεται δηλαδή με αυτοκίνητα, καυσαέρια, ειδικό χώρο για παρκάρισμα κ.λπ. Να μπορούν οι Χανιώτες -φυσικά και οι επισκέπτες- να το επισκέπτονται κάνοντας έναν περίπατο, τουλάχιστον όσοι έχουν δυσκολία για άλλες λύσεις, ταξί, κλπ. Δεν είναι εξάλλου η κίνηση διαπιστωμένη κοινωνική ανάγκη; Το θέατρο δεν προορίζεται κυρίως για τους Χανιώτες; Λοιπόν ας ερωτηθούν, π.χ. για τις πολλές και διάφορες πιθανές τοποθεσίες και μετά φυσικά να ακολουθήσει αξιολόγηση.
Δέκα ξάμωνε κι ένα κόβε! Αυτό δεν λέει η κρητική παροιμία; Αυτό βέβαια αφορά και το πάρκινγκ αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.
Αγαπητοί συμπολίτες, εκφραστείτε κι εσείς. Η ευαισθητοποιημένη κοινωνία, η δύσκολη φάση της οικονομίας, οι κραυγές του περιβάλλοντος και η ανάγκη αποφυγής μεγάλων ή μικρών, καθώς απαιτούν τη συμβολή και βοήθεια ει δυνατόν όλων μας.
Με αυτή την έννοια, ευχαριστίες σε όλους που εκφράζονται ανάλογα, με τελευταίο το πρόσφατο ωραίο άρθρο της Μ. Αϊραμ.
Ένα ευχαριστώ επίσης στα “Χ.Ν.” για την -όπως πάντα- πολύτιμη συνεργασία τους.
Ιάκ. Τσουρουνάκης
