Εόρτιο κίνημα, κινούμενο θεϊκώς, εγκαινιάζει μια νέα τάξη στη δημιουργία «πάντων ορατών τε και αοράτων».
O ουρανός προσεγγίζει τη γη και η γη προσεγγίζει τον ουρανό. Ο Θεός και ο άνθρωπος έρχονται πια κοντά σε απόσταση, όχι αναπνοής, αλλά ταύτισης.
Η ενανθρώπηση του Θεού που πραγματώνεται με τη γέννηση του άσαρκου, παντοδύναμου και δημιουργικού λόγου του Θεού προσδιορίζει στον απόλυτο βαθμό τα Χριστούγεννα.
Το ανθρώπινο παραδίδεται στο Θεό άνευ όρων «ιδού η δούλη Κυρίου γένοιτο μοι κατά το ρήμα σου» και ο Θεός ανυψώνει το ανθρώπινο επίσης άνευ όρων, ως τα ύψη των ουρανών, ως την ταύτιση και ισότιμη δόξα του θεϊκού. Δηλαδή ο Θεός γίνεται άνθρωπος χωρίς «φυρμόν ή διαίρεση» και ο άνθρωπος γίνεται Θεός επίσης χωρίς «φυρμόν ή διαίρεση», δηλαδή ο Θεός εν τη ανθρωπότητι του διατηρεί και διαφυλάσσει τη θεότητά του και ο άνθρωπος εν τη θεότητι του διατηρεί και διαφυλάσσει την ανθρωπότητά του, στον υπερτελή βαθμό ποιότητας του τέλειου ανθρώπου και του τέλειου Θεού.
Ο λόγος του Θεού που γεννάται από τον πατέρα «προαιωνίως» ως άσαρκος και δημιουργικός και παντοδύναμος λόγος δεν είναι κατώτερος ή ανώτερος, είναι ίδιας ποιότητας και δύναμης με τον λόγο που γεννάται ανθρωπίνως εν χρόνω από την Παρθένο Μαρία και εκ Πνεύματος Αγίου.
Η γέννηση του Θεανθρώπου είναι μια εξέλιξη του προαιωνίως υπάρχοντος λόγου του Θεού που δεν επηρεάζει θεϊκώς το λόγο, επηρεάζει όμως θεϊκώς τον άνθρωπο, ο οποίος αναβαθμίζεται στην τιμή του θεανθρώπινου.
Εντεύθεν διαφαίνεται η υπέρτατη τιμή της εορτής των Χριστουγέννων κυρίως για ότι αφορά τα πράγματα ανθρωπίνως.
Η χριστουγεννιάτικη διαφορά είναι όχι μόνον τεράστια είναι κυριολεκτικά απροσμέτρητη. Πριν τα Χριστούγεννα ζητούμε τη βοήθεια του Θεού «εν Χριστώ Ιησού και εν πνεύματι Αγίω». Την είχαμε, δεν την είχαμε. Εμείς λέμε ότι την είχαμε γιατί ο Θεός πάντοτε «το κρούωντι ανοιγήσεται και το αιτούντι δοθήσεται», αλλά πάντως ζητούσαμε για να λάβουμε την ευλογία και το έλεος του Θεού.
Μετά τα Χριστούγεννα έχουμε όλα αυτά τα θεϊκά στη διάθεσή μας γιατί υπάρχουμε και λειτουργούμε ταυτόχρονα ανθρωπίνως και θεϊκώς. Έχουμε την εξουσία του παντοδύναμου λόγου του Θεού στα χέρια μας που σημαίνει «ουκ αδυνατίσει παρ’ ημίν παν ρήμα». Και φυσικά «πάντα δυνατά το πιστεύοντι».
Αυτό είναι η χριστουγεννιάτικη αύρα με την οποία ποτίζεται και δροσίζεται η ξηρασία της ανθρώπινης μοναξιάς, δηλαδή του ανθρώπου χωρίς το Θεό.
Πριν τα Χριστούγεννα είμαστε μόνοι μας εδώ στην άκρη της δημιουργίας που λέγεται γη. Τώρα, μετά τα Χριστούγεννα είμαστε στο κέντρο της ζωής και της δημιουργίας, συμβιώνουμε, συμπορευόμαστε, συλλειτουργούμε και συναποφασίζουμε φιλανθρωπικά και φιλόκοσμα για το παρόν και το μέλλον όχι μόνο για τη γη αλλά και για τους ουρανούς, την ίδια την αθέατη δόξα του δημιουργικού λόγου του Θεού που «είπεν και εγένετο» χωρίς καμία αντίρρηση ή άλλο εμπόδιο.
Σε αυτό το κλίμα καλούμαστε να γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα μακριά από τις όποιες μίζερες εκτιμήσεις και προβληματισμούς μας.
«Ο Θεός όπου βούλεται νικάται φύσεως τάξις». Είναι στο χέρι μας και ανήκει στις ευθύνες μας να προχωρήσουμε μπρος αυτή την κατεύθυνση της πραγμάτωσης του θεϊκού θελήματος, της ανατροπής του δαιμονικού κατεστημένου, τον παραμερισμό της αμαρτίας, του κακού και του θανάτου.
Έχουμε την ζωή του Θεού στα χέρια μας και οφείλουμε χριστουγεννιάτικα να της δώσουμε την δυνατότητα όχι μόνο να τη ζούμε αλλά προπάντων και να την χαιρόμαστε «εν ενί στόματι και μιά καρδία».
Μην αφήσουμε κανέναν άνθρωπο έξω από την χαρά των Χριστουγέννων.
Τα Χριστούγεννα είναι καθολικό και πανανθρώπινο χάρισμα του Θεού που δεν έχει κανένας το δικαίωμα να το καπηλεύεται.
Να δώσουμε χαρά τους πικραμένους της κοινωνίας συνανθρώπους μας που είναι άνεργοι, στερημένοι, κάποτε και πεινασμένοι.
Να χτυπήσουμε την καμπάνα των Χριστουγέννων για τους μοναχικούς εγκαταλελειμμένους και ξεχασμένους συνανθρώπους μας.
Να βάλουμε περισσότερα καθίσματα στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι μας γι’ αυτούς που δεν έχουν ένα κεραμίδι να βάλουν από κάτω το κεφάλι τους.
Μην πούμε το κάνουν αυτό τα εκκλησιαστικά συσσίτια ή τα κοινωνικά στέκια. Καλά είναι όλα αυτά. Το ζήτημα είναι εμείς τι κάνουμε ως πρόσωπο με θεανθρώπινη ταυτότητα.
Να αφήσουμε να φαίνεται το γλυκύτατο πρόσωπο του Ιησού Χριστού ο οποίος πάντοτε προσέχει ιδιαίτερα τους πάσχοντες, τους ασθενείς και τους πεινασμένους, των οποίων επλήρωνε τις ανάγκες και παρηγορούσε τους θλιμμένους. Άλλο, ότι ο ίδιος δέχτηκε όλο τον αποτροπιασμό και το γενικό κατατρεγμό των ισχυρών της ημέρας τους οποίους και αυτούς ευεργετούσε.
Αν όλο τον χρόνο είμαστε μόνο άνθρωποι τώρα τα Χριστούγεννα να προσπαθήσουμε να γίνουμε και να ζήσουμε ως θεάνθρωποι.
Αυτή είναι η χριστουγεννιάτικη ταυτότητά μας και αυτό είναι η ευθύνη μας. Να ανοίξουμε την καρδιά μας και να ρίξουμε μια γλυκιά ματιά στα πρόσωπα των εμπερίστατων αδελφών μας και να τους πούμε χωρίς φόβο και πάθος, ελάτε μαζί μας. Ελάτε να κάνουμε μαζί Χριστούγεννα. Ελάτε να μοιραστούμε τη χαρά της εορτής με τα περισσότερα ή τα λιγότερα που έχουμε. Με παρέα και συντροφιά με ένα λόγο παρηγορίας και δύναμης, ζωής και πολιτισμού.
Αν σε μια πόλη μικρότερη ή μεγαλύτερη από την πόλη μας μείνουν χωρίς την χαρά των Χριστουγέννων έστω και εκατό άνθρωποι αυτή η πόλη δεν μπορεί να καυχάται για τον πολιτισμό της.
Η θεανθρωπία των Χριστουγέννων δεν έχει ιδιωτικό χαρακτήρα, είναι πανανθρώπινο και παγκόσμιο αγαθό «καλήν εσπέραν άρχοντες αν είναι ο ορισμός σας, Χριστού την θείαν γέννησιν να πω στο αρχοντικό σας».
Αυτό το μήνυμα να μεταφέρουμε γύρω μας και παντού. Να δώσουμε την ευκαιρία της χαράς των Χριστουγέννων σε όλους. Να δώσουμε και να καταλάβουμε όλοι μας την δύναμη μας, την νέα ουράνια, θεϊκή επένδυση του προσώπου μας στην παντοδυναμία του λόγου του Θεού.
Ναι στα πρόσωπα των αρχόντων και του λαού, ναι στα πρόσωπα των αδύνατων και των φτωχών ανθρώπων των εμπερίστατων αδελφών μας.
Τα Χριστούγεννα δεν μπορούμε να τα γιορτάζουμε μόνοι μας, είναι γιορτή παντός του λαού. Αυτό είναι η ομορφιά και ο πολιτισμός της Ορθοδοξίας.
Συνεορτάζουμε, συλλειτουργούμε και συναναβαίνομε προς την άνω Ιερουσαλήμ, την ίδια την αιωνιότητα.
Να ανοίξουμε τις καρδιές μας και τις πόρτες των σπιτιών μας, να χαιρετίσουμε και να υποδεχτούμε εόρτια, χριστουγεννιάτικα και με όλη την ουράνια, θεϊκή ευλογία που έχουμε τους αδελφούς μας όλους, εδικούς και ξένους, γνωστούς και άγνωστους. Να ζήσουμε μαζί τους την χαρά της νέας δημιουργίας της χριστουγεννιάτικης θεανθρώπινης συμπολιτείας «ως εν ουρανώ και επί της γης».
