Κάθε Σεπτέμβρη φίλοι μου,
Με πιάνει νοσταλγία .
Αναστόρουμαι και εγώ
τα σχολικά θρανία.
Τα χρόνια τα μαθητικά
όλοι τα νοσταλγούμε
Για μια στιγμή θα θέλαμε
κοπελιά να γενούμε.
Με τους παλιούς συμμαθητές
και πάλι να βρεθούμε.
Και στου σχολείου την αυλή
γλυκά να τραγουδούμε.
Την ώρα του μαθήματος
να γράφουμε “σκονάκια”.
Και ύστερα στο διάλειμμα,
γκοφρέτες, πατατάκια.
Στις εκδρομές περνάγαμε
απίθανα ωραία.
Παίζαμε μπάλα και κρυφτό,
Με τέλεια παρέα.
Τα χρόνια τσ’ αθωότητας,
που πίσω δε γυρίζουν.
Μες της καρδιάς μας τον μπαξέ
σαν γιασεμιά μυρίζουν.