Εναρξη συνταγματικής αναθεώρησης

Οι διάσπαρτες κατά καιρούς σκέψεις και προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ ν’ αποδείξει, ότι έχει όραμα για συνταγματική αναθεώρηση με φόντο προοδευτικό αριστερό ορόσημο, βρίσκουν επί τέλους τον δρόμο της πραγματοποίησης. Την Ανοιξη 2016 έγινε λόγος έναρξης των διαδικασιών αναθεώρησης του Σ/τος, όμως η αποχώρηση του ΠΑΣΟΚ ανέκοψε αυτή την πρωτοβουλία.
Η διαδικασία ωστόσο συνεχίστηκε για να φθάσει στην τελική ωρίμαση σήμερα απ’ την κυβέρνηση. Ομως η επικρατούσα πόλωση μεταξύ των κομμάτων υπονομεύει υπό τις παρούσες συνθήκες την απαιτούμενη ομοθυμία, να δημιουργηθεί κατάλληλο κλίμα, απαραίτητο για την αναθεώρηση, ώστε να διορθωθούν δυσλειτουργίες της πολιτείας.
Το Σύνταγμα του οποίου η τελευταία αναθεώρηση  έγινε το 2008, είναι ανάγκη να επανεξετασθεί, βάσει του άρθρου 110, αρκεί να μην βασισθεί σε αντιδημοκρατικές και λαϊκίστικες προσεγγίσεις. Πρόκειται για το σπουδαιότερο πολιτικό ζήτημα, που αν οι συζητήσεις στην Επιτροπή πάρουν μοφή πολιτικών αντιπαραθέσεων με στείρους μονολόγους, τότε δεν πρόκειται να φθάσουν σε γόνιμα αποτελέσματα. Η ποιότητα της αναθεώρησης θα εξαρτηθεί όχι μόνο από τις προτάσεις της κυβέρνησης, αλλά και μετά από συγκερασμό των κομμάτων της αντιπολίτευσης και των απόψεων από επιτροπή συνταγματολόγων, που κατά τη γνώμη μου υπάρχουν πάμπολοι εντός και εκτός Βουλής.
Πρόκειται για ένα παζλ, που για να πετύχει χρειάζεται να μη λείπει κανένα κομμάτι του. Εννοώ τους αρχηγούς των κομμάτων της Βουλής να υπερβούν τον εαυτό τους και να επιχειρήσουν ουσιαστική αλλαγή, εν σχέσει με όσα πρέσβευαν μέχρι σήμερα.
Το όλον θέμα εστιάζεται στο να γίνει η αναθεώρηση μακριά από αλλοπρόσαλλη πολιτική με δίχως διχαστικές αντιπαραθέσεις που σηματοδοτούν ουσιαστικά στείρα συνταγματική πολιτική. Απαιτείται ομοψυχία στα αναθεωρητέα άρθρα κυρίως στο άρθρο 32 που αναφέρεται στην εκλογή ΠτΔ. Εν προκειμένω ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει αν δεν εκλεγεί από δύο διαδοχικές ψηφοφορίες απ’ τη Βουλή, τον λόγο να τον έχει ο λαός, που το Σ/μα επιτρέπει “Αναθεωρητική Βουλή” όχι όμως “Συνταγματικά δημοψηφίσματα”. Η Ν.Δ. θέλει επέκταση των αρμοδιοτήτων του Προέδρου, να μην αλλάξει ο τρόπος εκλογής του, αλλά να μην επηρεάζει η μη εκλογή του τη λειτουργία της βουλής με τη διάλυσή της. Τη λύση την κρατάει για λογαριασμό της!
Αν οι προτάσεις που θα κατατεθούν στην παρούσα βουλή ψηφισθούν με αυξημένη πλειοψηφία (3/5) η επόμενη αναθεωρητική βουλή θα χρειάζεται πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών (150+1) να ολοκληρώσει την αναθεώρηση, όπως θελήσει. Αν όμως ψηφισθούν με απόλυτη πλειοψηφία (150+1) τότε η αναθεωρητική βουλή «μπορεί ν’ αποφασίζει σχετικά με τις αναθεωρητέες διατάξεις με την πλειοψηφία των 3/5» (110 παρ. 4). Εν τοιαύτη περιπτώσει οι εκπρόσωποι του λαού διαλέγουν και παίρνουν!
Κατά την άποψη των ειδικών υπάρχουν άρθρα για αναθεώρηση, χωρίς προβλήματα, άλλα άρθρα στα οποία τα κόμματα συναινούν μερικώς και μπορούν να εξομαλυνθούν οι διαφορές και μερικά τα οποία δεν συγκεντρώνουν την συγκατάθεση όλων, όπως σχέσεις Κράτους – Εκκλησίας, Ιδιωτικά Πανεπιστήμια κ.ά.
Πάντως εδώ πρέπει να αναζητηθεί η δυνατή εξάντληση περιθωρίων ανοχής, ώστε να κριθούν οι διατάξεις αναθεωρητέες, χωρίς ιδιοτελείς σκοπιμότητες.