Η τραγική είδηση των 300 νεκρών στη πρόσφατη βομβιστική επίθεση στο Μογκαντίσιο πρωτεύουσα της Σομαλίας, με επέστρεψε πίσω στο χρόνο το μακρινό 1994 που είδα και έζησα από κοντά, ένα εμφύλιο πόλεμο που παράμεινε ξεχασμένος και άγνωστος για πολλούς ένας πόλεμος, ένα κράτος χωρίς ενδιαφέρον για τη δύση.. Ήταν η πρώτη μου αποστολή με τους Γιατρούς του Κόσμου στο Wajit μια μικρή πόλη στα βόρεια της χώρας, μια πόλη σπαρμένη στη άνυδρη ξηρή γη, με λιγοστά εως καθόλου δένδρα, με ελάχιστο εως ανύπαρκτο νερό με τους κατοίκους να αγωνίζονται για επιβίωση, γιατί πέρα από τη πείνα, τη ανυδρία είχαν να αντιμετωπίσουν τις αρρώστιες που καθημερινά τους έφερναν κοντά στο θάνατο και ένα πόλεμο που σκορπούσε θύματα παντού. Στη περιοχή μας η διαμάχη άρχισε μεταξύ Αdamo και Jerom φυλής που για μένα ήταν πολύ δύσκολος ο διαχωρισμός. Εγω έβλεπα οικογένειες με μεικτούς γάμους να αναγκάζονται να χωρίζουν και τα παιδιά τους να μην μπορούν αν αποφασίσουν ποιο να ακολουθούσουν τη μητέρα η τον πάτερα , κόσμο να εγκαταλείπει τα υπάρχοντα του κυνηγημένος για τη διαφορετικότητα της φυλής του, ξεφεύγοντας από βέβαιο θάνατο που επέβαλαν οι άλλες νικήτριες φυλές..Κυνηγημένος στο ίδιο σου τόπο από τους ιδίους τους χωριανούς σου τους γείτονες, τους φίλους..Να μην μπορείς να προφυλαχτείς από πουθενά, να σε κυνηγά ο θάνατος, η πείνα, η αρρώστια..
Είχαμε αναλάβει τη ιατρική φροντίδα των κατοίκων του χωριού λειτουργώντας ένα μικρό νοσοκομείο και είχαμε υπο τη προστασία μας 550 ορφανά παιδιά που βρήκαν στέγη και τροφή στο ορφανοτροφείο που είχαμε δημιουργήσει.. Τους οκτώ μήνες της παραμονής μου εκει έμαθα να σέβομαι κάθε διαφορετικότητα, έμαθα να σέβομαι το πόνο και το θάνατο, έμαθα να αναγνωρίζω πως οι πιθανότητες λάθους είναι μεγάλες και επισύρουν τιμωρία, έμαθα να αποδέχομαι και να σέβομαι τις αξίες των άλλων ακόμη και αν δεν με αντιπροσωπεύουν και έμαθα να κρύβω το θυμό μου μπροστά στο άδικο ακόμη και όταν οι λάθος επιλογές του συντονιστή της αποστολής τον οδήγησαν στο θάνατο γεγονός που μας γέμισε φόβο αμφιβολία και ειχε ως αποτέλεσμα τη διακοπή της αποστολής.. Όλα αυτά έρχονται στη μνημη μου μαζι με τις αγαπημένες μορφές του μικρού Νουρ, της Νουρας, του Μπλεκι και όλων των φίλων και συνεργατών που απέκτησα εκει.. Γυρίζουν πάντα στη μνήμη μου τα πρόσωπα τους δεν του ξέχασα ποτέ, όπως δεν ξέχασα και αυτό τον υπέροχο έναστρο καθαρό ουρανό που κοιτάζοντας τον ένιωθες πως αν άπλωνες τα χέρια θα γέμιζαν οι χούφτες σου με τα αστέρια ..
Σε αυτά τα πρόσωπα αφιερώνω τις σκέψεις μου και σας παραθέτω λίγα ιστορικά στοιχεία για να γνωρίσετε τη χώρα που εδώ και δεκαετίες ταλανίζεται από ένα πόλεμο που είναι ξεχασμένος ….
Κάτω από τα πόδια της Ευρώπης λοιπόν η ιστορία της πιο ταραγμένης χώρας έχει ως εξής..
Για τους περισσότερους η Σομαλία είναι μια άγνωστη χώρα και για άλλους είναι η χώρα των πειρατών που σκορπά τρόμο σε καράβια και καραβοκύρηδες… είναι όμως μια χώρα με εκκ νεκρούς , εκκ ανθρώπους που ζουν στη φτώχεια, που αποδεκατίζονται από αρρώστιες , με εκκ εκπατρισμένους σε γειτονικές και καθόλου φιλικές χώρες.. είναι μια χώρα που οι πολέμαρχοι και φύλαρχοι αλληλοσκοτώνεται για τη εξουσία θυσιάζοντας τους συμπολίτες τους και το αίμα ρέει ποτάμια..
Η Σομαλία μοιράζεται μαζι με την Ερυθραία και την Αιθιοπία ,τη πιο αφιλόξενη και ξερή γη της Μαύρης Ηπείρου που ακούει στο όνομα Κερας της Αφρικής . Αν και ξερή γη λόγω της θέσης της δεν αποκλείστηκε από τα προγράμματα της αποικιοκρατικής κυριαρχίας των Βρετανών και Ιταλών οι οποίοι μοίρασαν τη γη στη Βρετανική και Ιταλική Σομαλιλάνδη
Ο 20 ετης αγώνας του Σομαλού εθνικιστή ΑΜπουλαχ Χασαν ενάντια της αποικιοκρατίας έκανε στους Βρετανούς να εφαρμόσουν ένα δαιμόνιο σχέδιο .. εξόπλισαν πολεμάρχους και φυλάρχους εναντίον του και τελικά το 1920 η RAF οργάνωσε τον πρώτο της βομβαρδισμό στην αφρικανική ήπειρο, συντρίβοντας το κίνημα του Χασάν και τις όποιες ελπίδες για τη γέννηση ενός «φυσιολογικού», ανεξάρτητου σομαλικού κράτους..
Όταν γύρω το 1960 η Σολαλινδανη απέκτησε την ανεξαρτησία της δημιουργήθηκε η Δημοκρατία της Σομαλίας.
Τα ηνία της διακυβέρνησης τα απέκτησε με πραξικόπημα ο Σιαντ Μπαρε , γιος ενός σομαλου βοσκού, αγράμματος αρχικά αλλά πανούργος που καταφέρνει να μπει στη Ιταλική Αστυνομία ‘’carabinieri’’ να εκπαιδευτεί , να μάθει γλώσσες να αγκαλιάσει τις μαρξιστικές ιδέες και επιστρέφοντας στη Σομαλία μπήκε στο στρατιωτικό σώμα όπου βρήκε και δημιούργησε τις συνθήκες να πάρει την εξουσία ονομάζοντας τη χώρα σοσιαλιστική δημοκρατία.
Η Ρωσία αγκάλιασε το αφρικανικό παιδί της και τη χώρα , τη γέμισε εξοπλισμό και οι σχέσεις τους κράτησαν αρκετά μέχρι που του Μπαρε του μπήκε η ιδέα το 1977 να εισβάλει στη γειτονική Αιθιοπία παρακινούμενος από τους Αμερικάνους οι οποίοι άλλαξαν στρατόπεδο, διεκδικώντας τη περιοχή Ογκαντεν. Εδώ χάλασε η φιλική σχέση γιατί οι Ρώσοι και οι Κουβανοί, υποστήριξαν την Αιθιοπία που ειχε κάνει στροφή προς το μαρξισμό με αρχηγό τον μέγα Μεγκιστο Χαιλε Μαριαμ που ειχε ανατρέψει τον Χαιλε Σελασιε . Η Σομαλία ηττήθηκε και ο Μπαρε τιμώρησε τους Ρώσους συμβούλους του εκδιώκοντας τους κερδίζοντας την υποστήριξη των ΗΠΑ. Βλέπου λοιπόν πως η Σομαλία και η Αιθιοπία ενεπλάκησαν στα τέλη της δεκαετίας του 1970 σε πολέμους που αποτελούσαν, συνέπεια του Ψυχρού Πολέμου» «Αρχικά η Σοβιετική Ένωση υποστήριζε τη Σομαλία και οι ΗΠΑ την Αιθιοπία. Μετά οι ρόλοι και οι παρατάξεις αντιστράφηκαν………….
Το 1980 υπογράφτηκε η ειρήνη με τους Αιθίοπες αλλά τα βάσανα του Σομαλικού λαού μόλις αρχίσαν με την ανατροπή του Μπαρε το 1991 από τους αντιπολιτευτες του Μπαρε οι οποίοι δεν συμφωνήσαν στο όνομα του αντικαταστάτη και βυθίσαν τη χώρα στην ανομία τη βια . Οι φυλετικές διαφορές, οι θρησκευτικές διαφορές οι βλέψεις εξουσίας δεν αφήσαν κανένα κυβερνητικό σχηματισμό να επιβιώσει. Ο ΟΗΕ αναλαμβάνει να θρέψει τον λαο που πεθαίνει από πεινα και να εφαρμόσει στρατιωτικό έλεγχο το 1992.. Σχέδιο που απέτυχε τραγικά..
Οι Αμερικάνοι υποστήριξαν τον πολέμαρχο Μοχάμεντ Αιντιτ ο οποίος όμως στράφηκε εναντίον τους ταπεινώνοντας τους στη περίφημη μάχη στο Μογκαντισιο(ιδιαίτερη γνωστή από την ταινία Black Hawk Down).
,Ακυβέρνητη η χώρα και ο αλληλοσπαραγμός συνεχιζεται μεταξύ των διάφορων πολεμάρχων. Μέσα σε αυτό το χάος δημιουργήθηκε το κίνημα των Ισλαμικών Δικαστηρίων, που επεδίωκε να αποκαταστήσει μια στοιχειώδη τάξη. Ήταν ένα δίκτυο πολλών τοπικών ισλαμικών ομάδων που εφάρμοζαν μια διοίκηση συνδυάζοντας τις κατά τόπους παραδόσεις και εθιμικά δίκαια των φυλών με διάφορες εκδοχές (αλλού σκληρότερες, αλλού μετριοπαθείς) της σαρία. Η νέα μορφή εξουσίας βρήκε σημαντική αποδοχή και ενοποιήθηκε-συγκροτήθηκε η Ένωση Ισλαμικών Δικαστηρίων, που μπόρεσε να τερματίσει τον εμφύλιο στα εδάφη που έλεγχε και να αποκαταστήσει μια κανονικότητα. Από κάτω προς τα πάνω άρχισε να οικοδομείται ένα «έμβρυο» κράτους, παρά τη στήριξη των ΗΠΑ σε διάφορους πολέμαρχους που συνέχιζαν τη δράση τους με μισθοφόρους που αδιαφορούσαν για τη διάκριση ανάμεσα σε αμάχους και μαχητές. Αυτή η δεύτερη προσπάθεια των Σομαλών να οικοδομήσουν κράτος επίσης συνετρίβη με ιμπεριαλιστική επέμβαση.
Το 2006 οι ΗΠΑ αλλάζοντας στρατόπεδο πάλι, υποστήριξαν την εισβολή του στρατού της Αιθιοπίας στη Σομαλία και εξαπέλυσαν βομβαρδισμούς στη χώρα.
Οι πολιτοφυλακές των Ισλαμικών Δικαστηρίων διαλύθηκαν και οι μόνοι που μπόρεσαν να επιβιώσουν για να οργανώσουν μια αντίσταση στην κατοχή ήταν οι πλέον σκληροτράχηλοι και εμπειροπόλεμοι (από τον πόλεμο στο Αφγανιστάν) μαχητές: αυτοί της -τότε- νεοϊδρυθείσας Αλ Σαμπάμπ, που εξέφραζε την πιο ακραία πτέρυγα των Ισλαμικών Δικαστηρίων (που ήταν πλειοψηφικά μετριοπαθή). Οι επιτυχίες της Αλ Σαμπάμπ οδήγησαν σε στρατιωτική επέμβαση από μια συμμαχία «προθύμων» το 2011. Ήταν μετά τη νέα εισβολή που η Αλ Σαμπάμπ ριζοσπαστικοποιήθηκε ακόμα περισσότερο, δηλώνοντας πίστη στην Αλ Κάιντα το 2012 Στην πορεία του πολέμου, η Αλ Σαμπάμπ μετατρέπεται σε όλο και πιο βίαιη οργάνωση και υιοθετεί όλο και πιο βάρβαρες μεθόδους. Εκκ Σομαλοι εκτοπίζονται σε στρατόπεδα στη γειτονική Κένυα που ζουν εξαθλιωμένοι και στοχοποιημενοι από τους Κενυατες, ως τρομοκράτες,
Αντιμετωπίζουν εκβιασμούς, μαζικές απελάσεις, βασανιστήρια, μακρόχρονη κράτηση σε στρατόπεδα συγκέντρωσης κ.λπ. Η κατάσταση χειροτέρεψε μετα τη σφαγή 148 φοιτητών οπου 4.000 Σομαλοί μαντρώθηκαν σε ποδοσφαιρικό γήπεδο για να ελεγχθούν ως «υποψήφιοι τρομοκράτες». Επίσης η κενυατική κυβέρνηση εξαπέλυσε νέους βομβαρδισμούς εκδίκησης. Σύμφωνα με Σομαλούς αυτόπτες μάρτυρες που μίλησαν στο BBC, αυτοί οι βομβαρδισμοί δεν χτυπούν τόσους μαχητές όσους ισχυρίζεται το Ναϊρόμπι, αλλά σπέρνουν το θάνατο σε αμάχους. Βάρβαρες τεχνικές και από την Αλ Σαμπαμπ αλλα και από τον Κενυατα πρόεδρο της Κενυα, που τα χερια του δεν έχουν βαφτεί με λιγότερο αίμα από εκείνο των Αλ Σαμπαμπ και που αναγκάστηκε η χώρα να αποχωρήσει από το Διεθνές δικαστήριο Χάγης αποφεύγοντας να δικαστεί Αλλά όταν η βία γίνεται από «συμμάχους στον αντιτρομοκρατικό αγώνα», κανείς δεν την καταγγέλλει….
Η Σομαλία προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της να κυβερνηθεί αλλά απουσιάζουν θεσμοί όπως η αστυνομία, ο στρατός, γενικά ό,τι αφορά την ασφάλεια. Ελπίδα του Σομαλικού λαού, είναι να προχωρήσει η διαδικασία σχηματισμού κεντρικής κυβέρνησης στη Μπογιαντίσου αλλα φαινόμενα όπως αυτό της τρομοκρατικής επίθεσης με του 300 νεκρούς φαίνεται ότι συνταράσει τα θεμέλια της σταθερότητας..
Εγώ ελπίζω και εύχομαι να τελειώσει αυτός ο εμφύλιος και θα συμφωνήσω σε αυτό που είχε πει ο Βρετανός πρωθυπουργός Μπλερ τον Οκτώβριο του 2001 χαρακτηρίζοντας την Αφρική ως «στίγμα στη συνείδηση του κόσμου».
Ε.Μ.
Η ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΑΠΟ 16/10/2017 ΕΩΣ ΚΑΙ 20/10/2017 ΕΙΝΑΙ
ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΤΟΜΩΝ
ΕΛΛΑΔΑ 27
ΣΥΡΙΑ 15
ΑΛΒΑΝΙΑ 8
ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ 7
ΜΑΡΟΚΟ 6
ΑΛΓΕΡΙΑ 5
ΡΟΥΜΑΝΙΑ 3
ΑΙΓΥΠΤΟΣ 3
ΜΠΑΓΚΛΑΝΤΕΣ 2
ΣΕΡΒΙΑ 1
ΙΡΑΜ 1
ΤΥΝΗΣΙΑ 1
ΣΥΝΟΛΟ 79
