Έρχονται επισήµως Γερµανοί αξιωµατούχοι στην Ελλάδα και η έγνοια, το µέληµά τους, είναι να επισκέπτονται τα µέρη που µαρτύρησαν απ’ τη Γερµανική Κατοχή, λες και αναγνωρίζουν µε την παρουσία τους τις θηριωδίες των προγόνων τους.
Ο πρόεδρος της Γερµανικής ∆ηµοκρατίας Βάλτερ Σταϊνµάγερ διάλεξε να πραγµατοποιήσει επίσηµη επίσκεψη στη χώρα µας και να βρεθεί στη Θεσσαλονίκη τη δεδοµένη συγκυρία των εγκαινίων τού υπό ανέγερση Μουσείου Ολοκαυτώµατος. ∆εν παρέλειψε κατόπιν να µεταβεί στην Κάνδανο, όπου οι κατακτητές Γερµανοί µετά τη µαρτυρική εκτέλεση Κρητών στο Κοντοµαρί, την κατέστρεψαν εκ θεµελίων και σκότωσαν (Ιούνιος 1941) τους κατοίκους διά τυφεκισµού σε αντίποινα για τη συµµετοχή τους στη µάχη της Κρήτης.
Η πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας και ο πρωθυπουργός κατά τη συνάντηση τους µε τον Σταϊνµάγερ, του έθεσαν το θέµα του κατοχικού δανείου, για το οποίο είχε καταβάλει δύο – τρεις δόσεις ο Χίτλερ, και τις πολεµικές αποζηµιώσεις, για να πάρουν την απάντηση ότι για µας «το θέµα θεωρείται λήξαν. Ωστόσο παραµένουµε δεσµευµένοι απέναντι στην ιστορική µας ευθύνη, όχι µόνο στη Θεσσαλονίκη αλλά και αλλού».
Κατά την αποχώρησή τους τα κατοχικά στρατεύµατα, αφήνοντας την Πελοπόννησο πίσω τους, έφραξαν τον Ισθµό της Κορίνθου και στα δύο στόµια του, ανατινάζοντας τόνους χώµατος και βυθίζοντας πλοίο στο ανατολικό στόµιο. Ο Ισθµός επανήλθε στη λειτουργικότητα του µε το Σχέδιο Μάρσαλ. Όσο για το ∆ίστοµο, τι να πει κανείς! Φεύγοντας απ’ τη Θεσσαλονίκη υπονόµευσαν υποδοµές της πόλης, εγκαταστάσεις ύδρευσης, ηλεκτρικής ενέργειας, ακόµα και τους αλευρόµυλους. Την κατάσταση έσωσαν οι δυνάµεις των αντιστασιακών οργανώσεων που ανακάλυψαν τα υπονοµευµένα κτήρια και απενεργοποίησαν τις καταστροφικές συσκευές.
Είναι γεγονός ότι το 1950 υπεγράφησαν συµφωνίες µεταξύ Γερµανίας και 12 εθνών, µεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, για πολεµικές αποζηµιώσεις. Στο πλαίσιο των απαιτήσεών της η χώρα µας εισέπραξε το 1960 115 εκατοµµύρια γερµανικά µάρκα, χωρίς να κλείσει το ζήτηµα. Το ποσό ήταν θέµα ηθικό. Μη µας διαφεύγει ο κλαπείς πολιτισµικός µας θησαυρός αρχαιοτήτων, που κοσµεί γερµανικά µουσεία και ιδιωτικές συλλογές, για τις οποίες έχει ζητηθεί ο επαναπατρισµός τους.
Υπάρχει και η Συµφωνία «4+2» (Σεπ. 1990), µη υπογραφείσα από την Ελλάδα, µε την οποία ΗΠΑ, ΕΣΣ∆, Μεγ. Βρετανία και Γαλλία έδωσαν τη συγκατάθεση τους στην επανένωση της Ανατολικής και ∆υτικής Γερµανίας, εφόσον οι σύγχρονοι ηγέτες αναγνώριζαν τις ενοχές της Γερµανίας στον Β΄ Παγκόσµιο Πόλεµο.
Οι Γερµανοί δεν έχουν εξιλεωθεί πλήρως, αν και ισχυρίζονται ότι δεν τους αποµένουν άλλες οικονοµικές υποχρεώσεις. Τηρούν απερίφραστα όχι ηθική στάση. Οι Έλληνες εξακολουθούµε να είµαστε θυµωµένοι µε τα προγράµµατα διάσωσης, παρέχοντας άλλου είδους διευκολύνσεις χωρίς ελάφρυνση του φορτίου του χρέους τους, το οποίο κατά το περιοδικό Spiegel υπολογίζεται σε 162 δισ. € µέχρι το τέλος του 2013.
