Εγγονός του καθηγητή πανεπιστημίου και διάσημου περιηγητή Μιχαήλ Δέφνερ, που είναι κυρίως γνωστός από το οδοιπορικό του σύγγραμμα “Οδοιπορικαί εντυπώσεις από την Δυτικήν Κρήτη” αρχές του περασμένου αιώνα, ο αλησμόνητος νεότερος Μιχαήλ, υπήρξε φίλος του Ορειβατικού Χανίων και θαυμαστής των Χανίων. Ο νεότερος Δέφνερ υπήρξε από τους πρωτοπόρους της χιονοδρομίας στην Ελλάδα που έφεραν στη χώρα μας αυτό το θαυμαστό σπορ και άθλημα αρκετά χρόνια πριν τον πόλεμο. Πρωταθλητής για χρόνια τότε σε αγωνίσματα σκι. Τα ρεκόρ που είχε πετύχει καταρρίφθηκαν μόνο μετά το 1950.
Εκπαιδευτής στο Τάγμα Χιονοδρόμων που συγκροτήθηκαν κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο από μέλη χιονοδρόμους των Ορειβατικών Συλλόγων της ηπειρωτικής Ελλάδας, που προσήλθαν με τον χιονοδρομικό εξοπλισμό τους. Με αθλητικές επιδόσεις μεταπολεμικά ήταν αρχηγός σε ελληνικές αποστολές σε χειμερινούς ολυμπιακούς αγώνες καθώς και σε συναντήσεις αθλητών σε ευρωπαϊκές χώρες.
Για χρόνια στέλεχος των διοικήσεων της Ορειβατικής και Χιονοδρομικής Ομοσπονδίας Ελλάδος. Αντιπρόεδρος 1950-1983. Στους πρώτους και μοναδικούς Πανελλήνιους χιονοδρομικούς αγώνες που διεξήχθησαν στα Χανιά την 6-4-1975 (κορυφές Γαλάτης – Ψιλάφι Ομαλού) υπήρξε τεχνικός οργανωτής και επραγματοποίησε τις ημέρες εκείνες προβολές ορειβατικών κιν. ταινιών στην αίθουσα του ΕΒΕ και στα ενευκτήρια του ΕΟΣ Χανίων.
Οι δυο γιοι του υπήρξαν και αυτοί αθλητές χιονοδρόμοι.
