[…σε κάθε γωνία του κόσμου, σε κάθε δρόμο υπάρχει ένας άνθρωπος οικείος που κάνει την διαφορά…]
Δανείστηκα το πιο πάνω απόφθεγμα που έχει προμετωπίδα στη σελίδα του στο facebook ο Νικόλας· ένας από τους ανθρώπους που έκανε τη διαφορά, ο ίδιος!
Το δανείστηκα και το κατέγραψα την ημέρα που έμαθα για το φευγιό του αρχές του Ιούνη…
Κατέγραψα τότε και πολλά άλλα γι’ αυτόν αλλά δεν του τα ’πα! Ίσως και επειδή, τότε είχαν μιλήσει, γράψει κι άλλοι για τον Άνθρωπο, για τον ποιητή και όλα τα γραφόμενα και ειπωμένα ήταν τόσο μοναδικά ωραία!
Τούτη την Τετάρτη όμως, τριάντα και κάτι ημέρες μετά το φευγιό σου Νικόλα, καταθέτω όσα δεν σου ’πα!
Με προμετωπίδα το απόφθεγμα που ’χεις στη σελίδα σου, γραμμένο για όλους τους ωραίους άγγελους που βρίσκονται στις “άκριες των δρόμων”. Εκείνους που μόνο ένα αγνό και καθάριο βλέμμα όπως και το δικό σου ήξερε καλά να αναγνωρίζει!
Ομορφος άνθρωπος εσύ, ένας ξεχωριστός άνθρωπος που η μεγαλοσύνη σου βρισκόταν βαθειά φυτεμένη στην ταπεινότητά σου…
…Πριν ένα χρόνο -καλοκαίρι ήταν- οι δρόμοι μας έφεραν σ’ αντικριστές καρέκλες, σε μία απογευματινή συνύπαρξη – συνεργασία αλλά κυρίως ουσιαστική ήταν η επικοινωνία μας· επικοινωνία που από την πρώτη στιγμή ήταν το δομικό στοιχείο πάνω στο οποίο χτίστηκε η ανθρώπινη αυτή σχέση!
Τέτοιες ουσιαστικές σχέσεις που ως κατάλαβα μπορούσες να χτίζεις αυθόρμητα, συνειδητά και… βελούδινα ως αρχιτέκτονας-ποιητής-καλλιτέχνης-Ανθρωπος!
Πέρασε τόσο γρήγορα ο καιρός, και τούτον τον Ιούλιο προσπαθώ να βάλω τις λέξεις σε μια σειρά, για το φευγιό σου· νιώθω το αδύνατον του εγχειρήματος!
Είναι που πια ο κύκλος σου έκλεισε εδώ πάνω στη γη, είναι που νιώθω πως ήταν τόσο σύντομο το πέρασμα σου, όχι όμως ανούσιο, αφού πορεύτηκες ως ο οικείος άνθρωπος για όλους όσους σε γνώρισαν, ως ένας από τους ανθρώπους που κάνουν τη διαφορά!
Σημ.: Στον Νικόλα Κακατσάκη, που “έφυγε” αρχές καλοκαιριού, προλαβαίνοντας να κάνει τη διαφορά
