Αυτά πού θά διαβάσετε, δέν είν΄υπερβολές.
είν΄η πραγματικότητα, μέ στίχους πού τήν λές.
Προτού ακόμ΄αρχίσομε, θά πούμε ένα πράμα,
δέν θά διασκεδάσομε, θά ζήσομ΄ενα δράμα.
Από τούς στίχους μερικοί, ίσως καί νά σοκάρουν,
μά στέλνουνε μηνύματα, πού όλοι θά τά πάρουν.
Τί είν΄αυτό τό γεγονός, ετούτο τό μαντάτο,
πού έκανε σέ μιά στιγμή, τόν κόσμο άνω κάτω.
Νά τό πιστέψω δέν μπορώ, μά όμως είν ΄αλήθεια,
δεν είναι ούτ΄ανέκδοτα, ούτε καί παραμύθια.
Ένας αόρατος εχθρός, τον κόσμο έχει φοβίσει,
σκορπίζοντας τόν πανικό, σ΄ανατολή καί δύση.
Σάν τόν αδίστακτο φονιά, τόν θάνατο σκορπίζει,
καί τίς ανθρώπινες ψυχές, σάν χόρτα τίς θερίζει.
Στήν Κίνα εμφανίστηκε, μά ποιός νά περιμένει,
πώς σύντομα θά απλωθεί, σ’ ολη τήν οικουμένη.
Ό χάρος μέ τόν κορωνιό, εγίνανε εταίροι,
είς τών ανθρώπων τίς ψυχές, εστήσανε καρτέρι.
Ήρθαν κι΄οι δυό χωρίς μιλιά, κι΄ αμέσως έπιασαν δουλειά.
Ώσπου νά πάρομε χαμπάρι, πολλούς ό χάρος είχε πάρει.
Αν είσαι γέρος είτε νιός, δέν σού χαρίζει ο κορωνιός,
έχει τή χάρη τού φονιά, καί περιμένει στή γωνιά.
Άν είσαι πλούσιος ή φτωχός, ότι αξίωμα κι΄αν έχεις,
Πρωθυπουργός ή Πρίγκηπας, θά πρέπει νά προσέχεις
Οί ασθενείς είναι πολλοί, καί τά κρεβάτια λίγα,
καί σύντομα γιά μερικούς, τελειώνει καθ΄ελπίδα.
Οί νοσοκόμοι καί γιατροί, νά προσπαθούν μονάχοι,
νά σώσουνε τούς ασθενείς, δίνουν μεγάλη μάχη.
Στούς χώρους νοσηλείας των, ότι μπορούνε κάνουν,
άλλοι θά φύγουν υγιείς, καί άλλοι θά πεθάνουν.
Πολλοί από τούς ασθενείς, πού χάνουνε τή μάχη,
στήν τελευταία τους πνοή, ευρίσκοντε μονάχοι.
Κανείς δέν πάει νά τούς δεί, νά χύσει ένα δάκρυ,
όταν αυτοί πεθαίνουνε, στού πόνου τό κρεβάτι
Πεθαίνουν καθημερινά, ένας μετά ό άλλος,
ό πόνος είν΄αβάστακτος, ό αριθμός μεγάλος.
Τά νεκροτομεία γέμισαν, καί άλλους δέν χωράνε,
οί απομένοντες νεκροί, σέ παγοδρόμια πάνε.
Δέν έχει μέρος νά ταφούν, είς τά νεκροταφεία,
Μά ούτε προλαβαίνουνε, και τ΄αποτεφρωτεία.
Δέν προλαβαίνουν φέρετρα, νά τά κατασκευάζουν.
μέσα είς τίς χαρτόκουτες, στό τέλος νά τούς βάζουν.
Μή έχοντας επιλογές, σκέφτηκαν άλλη λύση,
ό τάφος ό ομαδικός, τό πρόβλημα θά λύσει.
Σκάβουνε και τούς θάβουνε, συχνά πολλούς μαζί.
κ’ εξύπνησαν οί μνήμες, τής εποχής ναζί.
Είναι αυτό πολύ βαρύ, μά ελπίζομε πώς αύριο,
δέν θά τό ζήσομε ξανά, ετούτο τό μακάβριο.
Ό κορωνιός είναι φονιάς, μήν τόν υποτιμήσεις,
πάρε τά μέτρα σου νωρίς,καί θά τόνε νικήσεις.
Μέσα στό σπίτι κάθισε, είναι η μόνη λύσις,
τόν δολοφόνο κορωνιό, έξω νά τόνε κλείσεις.
Στό ιατρικό προσωπικό, οφείλομε νά πούμε,
ένα μεγάλο ευχαριστώ, καί δέν θά ξεχαστούμε.
Στούς δωρητές καί αιμοδότες, επίσης νά τούς πούμε,
γιά όσα μάς προσφέρουνε, κ΄αυτούς ευχαριστούμε.
Τά μέτρα πού ελήφθησαν, τίς εκκλησίες έκλεισαν,
καί τήν προσέλευση πιστών, τελείως τήν απέκλεισαν.
Κάποιοι Ιερείς δέν πειθαρχούν, καί ψάχνουν τρόπους γιά νά βρούν, νά επικοινωνήσουν,
μέ τούς πιστούς πού θέλουνε, γιά νά τούς κοινωνήσουν.
Τα μέτρα αυτά δέν τά τηρούν, καί λειτουργούν ώς πρώτα,
τούς δέ πιστούς τούς βάζουνε, από τήν πίσω πόρτα.
Τά σχολεία έκλεισαν, κουδούνια δέν κτυπάνε,
οί μαθητές δέν ξέρουνε, πότε θά ξαναπάνε.
Ο Υπουργός ρωτήθηκε, απάντηση καμιά,
αυτό πού υποσχέθηκε, δέν θά χαθεί η χρονιά.
Οί αίθουσες είναι κενές, καί τά θρανία άδεια,
οι μαθητές θά μείνουνε στά μαύρα τά σκοτάδια.
Γίνεται μιά προσπάθεια, μέ τή βιντεοκλήση,
μ΄αυτό δέν είναι αρκετό, τό πρόβλημα νά λύσει.
άλλο πού είναι γεγονός, καί όχι μία φάρσα,
είναι ότι θά κάνομε, κλειστοί στό σπίτι Πάσχα.
Αρνί δέν θά σουβλίσομε, ούτε καί κοκορέτσι,
στό φούρνο θά τό ψήσομε, καί θά τό φάμε έτσι.
Στό μέτωπο τού κορωνιού, μέ στρατηγό τόν Τσιόδρα,
η μάχη πού εδόθηκε, ήτανε πολύ σφόδρα.
Μέ τίς υπηρεσίες του,ο Τσιόδρας πού προσφέρει,
εκ τού αποτελέσματος, τά έχει καταφέρει.
Δείχνει νά προσπεράσαμε, τόν φόβο καί τόν τρόμο,
καί πλέον νά βαδίζομε, σέ ένα καλό δρόμο.
Στό ότι ευρισκόμαστε, σέ μιά καλή πορεία,
οί ξένοι πού μάς βλέπουνε, έχουνε απορία.
Όμως άν δέν προσέξομε, καί απο΄ δώ καί πέρα,
ξανά θά επιστρέψομε, στήν πρώτη τήν ημέρα.
Δέν είμαι ποιητής εγώ, δέν κάνω τόν Κορνάρο,
ούτ΄απ΄τή σκέψη μου περνά, τή θέση του νά πάρω.
Εκείνο όπου προσπαθώ, είναι νά κατορθώσω,
σέ όσους πιό πολλούς μπορώ, μηνύματα νά δώσω.
Τούς στίχους μου λοιπόν αυτούς, όσοι θά τούς διαβάσετε,
παρακαλώ ένα σχόλιο, άν θέλετε νά γράψετε.
