Για τον μεγαλύτερο κριτικό της εποχής μας και βέρο αριστερό (με όλη τη σημασία της λέξης) 95χρονο Δημήτρη Ραυτόπουλο (1924-), η μονολιθικότητα που κυριάρχησε στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ (2015-2019) σχετικά με την αλήθεια των πολιτικών πραγμάτων, περικλείεται σε μια “μπρεχτική” φράση του:
• «Η αλήθεια είναι κομματική (για τα πάντα), η δε πραγματικότητα δεν έχει παρά να συμμορφωθεί με την κομματική γραμμή, αλλιώς διαγράφεται»!
Το είδαμε στο δημοψήφισμα (2015), το νιώσαμε στο Μάτι με τους 102 νεκρούς, το «χορτάσαμε» στο Σκοπιανό, το καταλάβαμε πολύ καλά στα… προεκλογικά ψευτοδωράκια, το νιώσαμε και στα προεκλογικά ψευτοδιλήμματά του ΣΥΡΙΖΑ.
ΑΣ αφήσουμε όμως τον σπουδαίο μαρξιστή κριτικό της λογοτεχνίας και βραβευμένο δοκιμογράφο, τον Δ. Ραυτόπουλο, να μας πει (στο lifo, 27-10-17) για το πόσο «αριστερός» ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ:
«Η Ελλάδα είναι μια συντηρητική χώρα, μεταξύ μεσανατολισμού, αριστερού αντιδυτικισμού, δεξιού και αριστερού οπορτουνισμού. Το προοδευτικό (στην εποχή μας), σύμφωνα με αυτό το φοβερό μείγμα, δεν είναι η γνώση, η παιδεία, η εργατικότητα, η επιχείρηση, το σταθερό κοινωνικό συμβόλαιο (ατόμου – συνόλου, τάξεων, συμφερόντων) αλλά η ανομία, ο τσαμπουκάς, η βία, ο παρασιτισμός. Σε ποια δημοκρατική χώρα του κόσμου θα ήταν ανεκτό το φαινόμενο του «κράτους των Εξαρχείων» στην καρδιά της πρωτεύουσας, που τρομοκρατείται και καταστρέφεται μόνιμα από επαναστάτες της συμφοράς; Για τους καταληψίες το σχολείο, το πανεπιστήμιο, δεν είναι ναοί γνώσης και παιδείας αλλά μετερίζια αγώνα προς κατάληψη, οχύρωση, παρλαπίπα, κατασκευή μολότοφ. Κανονικότητα, δικαίωμα, τάξη γι’ αυτούς είναι η βία κατά καθηγητών, η καταστροφή, η ασκήμια»
… ΑΔΙΚΟ έχει; Ποιος λησμονεί τις “δυναμικές μειοψηφίες” που επί δεκαετίες είχαν το “πάνω χέρι” σε όλα; (…) Αλλά ποιος “αριστερός” κατ΄επίφαση δίνει σήμερα σημασία στη σοφία ενός πραγματικού και αγνού γερο-αριστερού; Και, εδώ που τα λέμε, ποιος είναι «αριστερός» σήμερα, μετά την κυβερνητική εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ και τα σκαμπανεβάσματά του σε όλους τους τομείς;
