Ο θεός έχτισε τα πάντα στο κόσµο µε τελειότητα, αγάπη, µα και µε απαιτήσεις για σεβασµό, σε όλα αυτά που µας έχει χαρίσει µε µεγάλη γενναιοδωρία. Όµως τον άνθρωπο η απληστία τον οδηγεί σε µάταιες περιπλανήσεις. Γοητεύεται από το άγνωστο, ψάχνει καλύτερους κόσµους πολλές φορές σε αµαρτωλά µονοπάτια, χωρίς να αναλογίζεται, το µέγεθος τση αυτοκαταστροφής του.Παρασύρετε µε τα οράµατα τσι παγκοσµιοποίησης που είναι ο πιό πολύ σκληρός καταχτητής, που εξαφανίζει τις ταυτότητες και τους πολιτισµούς των λαών…
Αν και αισθάνεται την παρουσία του Θεού στα έργα του, µε τη τέλεια µαστοριά. Βλέπει πως όλα είναι µελετηµένα µε λεπτοµέρειες και προορισµό για κάθε πλάσµα, µε αντικείµενο, σε ουρανό µε γη
Η αχαριστία τον άνθρωπο τον οδηγεί, στην απάθεια και τονέ κάνει ασυγκίνητο, µε άµορφη προσωπικότητα.
Φαίνεται πως ζηλεύουνε στη τελειότητα της τέχνης που σιάχτηκε όλη η πλάση, ετσά σοφά και αψεγάδιαστα, που είναι σµιλεµένη και γι’ αυτό προσπαθούν να τη καταστρέψουν οι γήινοι πλανητάρχες καθε λίγο και λιγάκι.
Πολλές φορές όσο και να προσπαθούν να µιµηθούν και να αντιγράψουν τη τέχνη, µε τα έργα του Θεού για καταστροφικούς σκοπούς, αυτά γκρεµίζονται και λειώνουν σαν χάρτινα καραβάκια µέσα στο νερό.
Όλα αυτά που σχεδιάζουν και πράττουν έχουν µόνο σαν αποτέλεσµα, να σκορπούν τη καταστροφή και να δηµιουργούν στο κόσµο τόσα πολλά δεινά, όσα χρειάζονται για να τον καταστρέψουν. Στη καταστροφή του κόσµου, δε συγκινούνται. Το έχουν στόχο πολλοί, είναι στα όνειρα, του σκληρού πλουτισµού χτισµένου πάνω στον Θάνατο.
Θα πρέπει όταν ο Θεός έσιαξε το κόσµο και µας τον χάρισε, δεν είχε αµαρτήσει κανένας άνθρωπος. Στο χτίσιµο και την αποπεράτωση τση τέλειας αυτής δηµιουργίας, θα χρησιµοποίησε, χιλιάδες αγγέλους. Γιατί µόνον, χέρια αγγέλων θα µπορούσαν να χτίσουν ένα τέτοιο αψεγάδιαστο τέλειο παράδεισο.
Οι εναλλασσόµενες οµορφιές απογειώνουν τη φαντασία, τα όνειρα, µε τα πιστεύω, για ατέλειωτες εξερευνήσεις. Το αίσθηµα της µοναδικότητας, των στιγµών, δίνουν ακούραστες δυνάµεις.
Ένας κόσµος αγγελικά πλασµένος, που συναισθηµατικά σε µεταφέρει, να ξεχνάς και ν’ αδιαφορείς, στη διπλωµατική σιµπεριφορά του γήινου κόσµου. Απερίγραπτη είναι η χαρά, και ανεξάντλητες οι δυνάµεις στις εναλλαγές των εντυπώσεων και των εκπλήξεων. Οντέ το καθένα που είναι γύρω µας αγγίζει τη καρδιά µας και τη ψυχή µας, ετότε τα βιωµατικά συναισθήµατα ξεχειλίζουν και γίνονται οι εικόνες που πρέπει για να µετατρέπονται, σε κάθε είδους τέχνη, απού τσοι µαστόρους της ψυχής και των χεριών.
Παρατηρώντας τα πάντα τριγύρω, είναι σα να βρίσκεσαι στα σύννεφα, και δηµιουργείς κόσµους, ταξιδεύεις συνεχώς µε εκπλήξεις, εναλλαγές και µε δυνατότητα να εκµηδενίζονται οι αποστάσεις. Αισθάνεσαι το µάτι, το αυτί, το χέρι και όλες τις αισθήσεις του Θεού να βρίσκονται παντού κοντά σου. Και νιώθεις δέος και αναρωτιέσαι στ’ αλήθεια µέχρι πότε δε θα υπάρχει φόβος Θεού; Και θα συνεχίζουν να καταστρέφουν, µαρτηρικά και ανελέητα, αθώους λαούς, αυτού του γήινου κόσµου, του αγγελικά πλασµένου;
