Ένας νερόμυλος στην Κίσσαμο

Μετά τη διακλάδωση του κεντρικού δρόμου Πλάτανος – Σφηνάρι προς Λουσακιές, αγροτικός δρόμος, οδηγεί στην περιοχή τού από χρόνια εγκαταλελειμμένου οικισμού Βρύσες. Οταν πριν από πολλά χρόνια έφθασα ως εκεί, μου έκανε εντύπωση η μεγάλη ποσότητα νερού που βγαίνει από κοίλωμα στη ρίζα της κορφής του Προφήτη Ηλία (το κανονικό όνομα της κορφής είναι Μάννα) και πήγαινε χαμένο. Πιο κάτω από την αγιογραφημένη εκκλησίτσα του Χριστού, ορθωνόταν, σε καλή κατάσταση, ο πύργος και τα άλλα κτίσματα του νερόμυλου που αν είναι ακόμη έτσι και όπως είναι πλησίον του Πλατάνου – Λουσακιές θα είναι ευχής έργο να αναστηλωθεί – αποβληθεί.
Πιο πέρα υπάρχουν ακόμη τα βενετσιάνικου τύπου ερείπια από οικοδομή των Μοτάκηδων, μεγάλη ανοιχτή δεξαμενή νερού και ο Αγιος Αθανάσιος. Νομίζω ότι εδώ ήταν ο οικισμός Πάνω Μονοπλάτανος και η θέα προς Φαλάσαρνα κ.λπ., από εδώ είναι καταπληκτική.
Αφορμή για τις παραπάνω γραμμές, μου έδωσε η ωραία εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην Κίσσαμο για το θέμα αυτό.