Η φύση της Κρήτης δέχεται επιθέσεις εδώ και χρόνια σε πολλά µέτωπα και είναι συγκινητικός ο αγώνας των πολιτών σε διάφορα µέρη του νησιού να σώσουν ό,τι είναι δυνατόν να σωθεί.
Την Κυριακή 15 Σεπτέµβρη στο αρχαίο λατοµείο στην Παχιά Άµµο στον Σταυρό παρακολουθήσαµε µία πολύ ενδιαφέρουσα δράση, το Stavros Blue Moon. Μας συγκίνησαν ιδιαίτερα οι αφηγήσεις κατοίκων του χωριού που προβλήθηκαν µε έναν πρωτότυπο και εντυπωσιακό τρόπο στα βράχια του σηµαντικού αρχαιολογικού αυτού χώρου που δυστυχώς δεν έχει προστατευτεί όπως θα έπρεπε.
Εκεί ακούσαµε για την πλούσια βιοποικιλότητα της περιοχής, αλλά και πως ήταν παλιά το χωριό τους πριν τις άναρχες και αυθαίρετες παρεµβάσεις. Για τα κρινάκια της θάλασσας που κάποτε κάλυπταν τεράστιες εκτάσεις και σήµερα αποτελεί απειλούµενο είδος. Για τους απέραντους αµµόλοφους της περιοχής που οι µεγάλοι έκαναν αµµόλουτρα και οι µικροί έπαιζαν όλη µέρα παιχνίδια, σε ένα µέρος ονειρικό και παρθένο, που νόµιζαν ότι θα κρατούσε για πάντα.
Αλλά και για τον υπέροχο βυθό του Σταυρού µε την κάποτε µεγάλη βιοποικιλότητα, τις τεράστιες αποικίες αχινών και καβουριών, τα διαφορετικά είδη ψαριών, τα προστατευόµενα Λιβάδια Ποσειδωνίας. Σήµερα δεν υπάρχουν ούτε ψάρια, ούτε καβούρια, ούτε αχινοί. Μέσα σε µία δεκαετία καταστράφηκαν τα υδάτινα οικοσυστήµατα και χάθηκε κάθε ίχνος ζωής, όχι µόνο στη θάλασσα του Σταυρού, αλλά και στις περισσότερες ελληνικές θάλασσες. Αιτία η µόλυνση των θαλασσών από τα φυτοφάρµακα και άλλα γεωργικά ή οικιστικά απόβλητα, η υπερβολική και παράνοµη αλιεία, οι µηχανότρατες που καταστρέφουν τον πυθµένα και µαζί του κάθε ζωή σε πανίδα και σε χλωρίδα.
Και φυσικά στην εκδήλωση ακούσαµε και για την ιδιαίτερη σχέση των κατοίκων µε τις θαλάσσιες χελώνες caretta caretta που προστατεύονται από την ελληνική νοµοθεσία και διεθνείς συµβάσεις.
Οι χελώνες γεννούν τα αυγά τους στην Παχιά Άµµο εδώ και δεκαετίες, πλέον όµως η συγκεκριµένη παραλία τείνει να γίνει η σηµαντικότερη παραλία ωοτοκίας, αφού οι περισσότερες βόρειες παραλίες της πόλης είναι πια εχθρικές για τις χελώνες λόγω του υπερτουρισµού και της καταστροφής του φυσικού περιβάλλοντος. Ακούσαµε επίσης για την ύπαρξη φώκιας στην περιοχή του Σταυρού, αλλά και για τα δεκάδες είδη πουλιών που περνάνε από την περιοχή ή φωλιάζουν µόνιµα εκεί.
Σε αυτήν ακριβώς την παραλία ο ∆ήµος χτίζει αντλιοστάσιο ανεπεξέργαστων λυµάτων. Και κάποιοι υπεύθυνοι εξακολουθουν να αρνούνται προκλητικά ότι πρόκειται για παραλία ωοτοκίας χελώνων. Λες και οι κάτοικοι που κάθε χρόνο προστατεύουν τις φωλιές, τις περιφρουρούν µέρα και νύχτα από τους κινδύνους και τελικά γίνονται µάρτυρες του θαύµατος της γέννησης εκατοντάδων νέων χελώνων στην παραλία πάσχουν από οµαδικές παραισθήσεις.
Στην άκρη του δρόµου υπάρχουν σήµερα δύο λόφοι από άµµο, αποµεινάρια των εργασιών που έγιναν τον χειµώνα, που αποδεικνύουν ότι έχει αφαιρεθεί άµµος από το ευαίσθητο οικοσύστηµα της περιοχής για να γίνει ένα έργο για το οποίο δεν υπάρχουν οι απαραίτητες περιβαλλοντικές µελέτες. Ακριβώς πάνω στο ασταθές αµµώδες έδαφος στην είσοδο του µονοπατιού που οδηγεί στο αρχαίο λατοµείο και στο απολιθωµένο δάσος ριζόλιθων.
Οι κάτοικοι και οι επισκέπτες του Σταυρού ζητούν την αλλαγή χωροθέτησης του αντλιοστασίου ανεπεξέργαστων λυµάτων µακριά από την παραλία. Και έχουν δίκιο να ανησυχούν για την ακόµα µεγαλύτερη υποβάθµιση του φυσικού περιβάλλοντος της περιοχής τους.
«Ένας παράδεισος κινδυνεύει», έγραφε ένα πανό στην εκδήλωση της Κυριακής. Και αναρωτιόµαστε πως γίνεται να θυσιάζουµε την πολύτιµη βιοποικιλότητα της περιοχής µε έργα χωρίς τις απαραίτητες περιβαλλοντικές µελέτες σε µία εποχή που το περιβάλλον µας εξαντλείται, αργοπεθαίνει.
Ο Σταυρός έχει χαρακτηριστεί από το 1973 ως τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλους, που χρήζει ειδικής κρατικής προστασίας. Ας γίνει επιτέλους πράξη αυτό, πριν είναι αργά.
