» Ο Χανιώτης αθλητής της ομάδας του “Ορίζοντα” μιλά στα “Χ.Ν.” για τον μαραθώνιο του Αμστερνταμ
«Συμμετέχοντας στους μαραθώνιους με την Αθλητική Ομάδα του “Ορίζοντα” ξεπέρασα τη ντροπή μου, τα συνηθισμένα μιας μονότονης ζωής. Ομως και οι άλλοι ξεπέρασαν όχι μόνο τα φυσικά όριά τους, αλλά και τους δισταγμούς τους για τη διαφορετικότητά μου, τους φόβους τους για τα ΑμεΑ. Ολοι, λοιπόν, ήμαστε νικητές όχι μόνο στον αγώνα δρόμου, αλλά και στον μαραθώνιο για τη βελτίωση και την απελευθέρωση του εαυτού μας που είναι ο πιο δύσκολος αγώνας».
Ο Σπύρος Κουτσορινάκης δεν είναι μόνο ένα ξεχωριστό μέλος της Αθλητικής Ομάδας του “Ορίζοντα”, αφού “καταπίνει” τα χιλιόμετρα μαραθώνιων αποστάσεων πάνω στο αναπηρικό του αμαξίδιο. Κυρίως είναι ένας ξεχωριστός άνθρωπος που χάρη στην τόλμη και την αποφασιστικότητά του κατάφερε να σπάσει τα στεγανά των κοινωνικών προκαταλήψεων και να διεκδικήσει μια ισότιμη θέση στην κοινωνία.
Σε αυτόν τον αγώνα του έχει κερδίσει το χειροκρότημα του κοινού, αλλά και -το σημαντικότερο- πιστούς φίλους και συνοδοιπόρους με τους οποίους μοιράζεται ξεχωριστές στιγμές. Στιγμές, όπως αυτές που αναμένεται να ζήσει ο Σπύρος και η παρέα του από τον “Ορίζοντα” στις 20 Οκτωβρίου στην Ολλανδία, όταν θα τρέξουν στον μαραθώνιο του Αμστερνταμ, στέλνοντας ένα μήνυμα αλληλεγγύης και ανθρωπιάς σε όλο τον κόσμο…
• Εδώ και αρκετό καιρό τρέχετε μια δράση ως αθλητική παρέα του “Ορίζοντα” με σκοπό την ευαισθητοποίηση του κοινού σε θέματα αναπηρίας και εθελοντισμού, όπως και γύρω από το κοινωνικό έργο του “Ορίζοντα”. Πώς αποφάσισες Σπύρο να συμμετέχεις σε αυτή τη δράση; Τι σε κινητοποίησε;
Ηξερα για τον “Ορίζοντα” πολύ καιρό και για το έργο του. Πριν από τέσσερα χρονιά έμαθα για την αθλητική ομάδα και για τον Βενιζέλειο δρόμο που θα γινόταν. Αποφάσισα να κάνω κάτι τρελό. Ετσι γράφτηκα στην αθλητική ομάδα. Την πρώτη φορά πήγα με το ηλεκτροκίνητο αμαξίδιό μου, αφού δεν ήξερα κανέναν. Ηταν μια μοναδική εμπειρία. Να τρέχω ανάμεσα στους αθλητές με τα δικά μου πόδια, που αυτά είναι οι τέσσερις ρόδες μου. Στον δρόμο με χειροκροτούσαν και με επευφημούσαν οι άνθρωποι για να με επιβραβεύσουν για την προσπάθειά μου. Ηταν καταπληκτικό συναίσθημα. Φυσικά μπορούσα να περάσω όλους με το ηλεκτροκίνητο, αλλά μου άρεσε η παρέα τους και έμεινα πίσω ανάμεσά τους. Από τότε δέθηκα με μια παρέα με ιδέες σχεδόν τρελές, με πραγματοποιήσιμους όμως στόχους και αγάπη για ζωή. Αγάπη να προσφέρεις στον συνάνθρωπό σου.
• Στο πλαίσιο αυτής της πρωτοβουλίας έχετε συμμετάσχει σε μαραθώνιους στην Κρήτη, στο “Υπερκοπέλι”, ενώ η δράση σας θα κορυφωθεί δίνοντας το αθλητικό “παρών” στον μαραθώνιο του Αμστερνταμ που θα πραγματοποιηθεί στις 20 Οκτωβρίου. Τι κρατάς από τη μέχρι τώρα συμμετοχή σου στους αγώνες που πήγατε;
Σίγουρα η ομάδα μου είναι ήδη νικήτρια. Νικήσαμε την αποδοχή, τον αλληλοσεβασμό, τη μοναδική παρέα με τα αστεία μας. Προσωπικά έχω κερδίσει καλούς φίλους. Εχουμε γνωριστεί μεταξύ μας και ξέρουν πώς να είναι μαζί μου για να έχουμε ξεχωριστές εμπειρίες. Θυμάμαι τον ενθουσιασμό όταν έβλεπα την ομάδα να τρέχει, την ικανοποίησή τους, τον ζήλο για τους στόχους μας. Πάντοτε με συγκινούν οι άνθρωποι που μου δείχνουν το ενδιαφέρον τους και τη στήριξή τους με δικό τους προσωπικό τρόπο.
• Ο μαραθώνιος περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο αγώνισμα συμβολίζει την προσπάθεια του ανθρώπου να ξεπεράσει τα όριά του. Για εσένα τι σημαίνει;
Για μένα σημαίνει τον μαραθώνιο της ζωής μας. Ξεπέρασα τη ντροπή μου, τα συνηθισμένα μιας μονότονης ζωής. Ομως και οι άλλοι ξεπέρασαν όχι μόνο τα φυσικά όριά τους. Ξεπέρασαν τους δισταγμούς τους για τη διαφορετικότητά μου, τους φόβους τους για τα ΑμεΑ, για το κάτι διαφορετικό. Ολοι ήμαστε νικητές όχι μόνο στον αγώνα δρόμου, αλλά και στον μαραθώνιο για τη βελτίωση και την απελευθέρωση του εαυτού μας που είναι ο πιο δύσκολος αγώνας.
• Η κοινωνία έχει συνηθίσει -και με τη στάση της σε πολλές περιπτώσεις αναγκάζει- τα άτομα με αναπηρία να έχουν μια παθητική στάση απέναντι στα κοινωνικά δρώμενα. Εσύ με το παράδειγμά σου δείχνεις ότι υπάρχει άλλος δρόμος. Σε άτομα που αντιμετωπίζουν προβλήματα αναπηρίας, αλλά δεν έχουν τολμήσει να διεκδικήσουν την ισότιμη συμμετοχή τους στην καθημερινή ζωή, τι θα ήθελες να τους πεις;
Θα ήθελα να τους πω ότι αξίζει να τολμούν να ξεπερνούν την ανασφάλεια, τον φόβο, τη ντροπή. Σίγουρα κάποιες φόρες θα απογοητευτούν γιατί οι άνθρωποι θέλουν, αλλά δεν ξέρουν πώς να πλησιάσουν κάποιον που φαίνεται πολύ διαφορετικός. Ωστόσο, τις πιο πολλές φόρες θα βρουν άτομα που δίνουν απλόχερα από τον χρόνο τους και το ενδιαφέρον τους. Επίσης θέλω να πω σε όλους να μας δώσουν την ευκαιρία να μας γνωρίσουν και να δουν ότι τα ΑμεΑ δεν είναι μόνο άτομα με ειδικές ανάγκες, αλλά είναι πρώτα από όλα άνθρωποι που θέλουν να ζήσουν μέσα στην κοινωνία, ανάμεσά τους.
• Σε όλη τη διάρκεια της προσπάθειάς σας υπάρχει συνεργείο που κινηματογραφεί με στόχο τη δημιουργία και στη συνέχεια την προβολή ντοκιμαντέρ σε σχολεία των Χανίων. Τι μήνυμα θα ήθελες να περάσει η ταινία;
Ελπίζω ότι θα περάσει πολλά μηνύματα. Κατ’ αρχήν ότι τα ΑμεΑ είναι άνθρωποι και δεν πρέπει να είναι αποκομμένοι από τη ζωή. Θα ήταν καλό να τους σέβονται και να τους κατανοούν για τον αγώνα που κάνουν και όχι να τους λυπούνται. Ενα άλλο μήνυμα θα ήταν ότι ο αθλητισμός είναι ένα μέσο για υγεία, προσφορά, συνεργασία και χαρά. Το μήνυμα ότι όλοι κάπου υστερούμε, αλλά μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα, αρκεί να έχουμε πραγματοποιήσιμους στόχους και υπομονή. Επίσης, μέσα από την ταινία θα γίνει γνωστός ο στόχος του “Ορίζοντα” που είναι να βοηθά ανθρώπους όλων των ηλικιών που πάσχουν από καρκίνο και τις οικογένειές τους σε ένα πολύ δύσκολο στάδιο της ζωή τους. Ολοι οι άνθρωποι έχουν τόσα να δώσουν!
