Ο Βίκτορ Λαζίτς κάνει… στάση στα Χανιά με αφορμή το Μουσείο
Τυπογραφίας και μοιράζεται εμπειρίες των οδοιπορικών του
Τον πυροβόλησαν στο Ιράκ, κοιμήθηκε 350 νύχτες στο αμάξι του στη Σιβηρία, ανέβηκε σε ηφαίστεια, περπάτησε στην Αμαζονία, γνώρισε ζωντανούς αλλά και… νεκρούς! Ο Σέρβος Victor Lazic, που ταξιδεύει τουλάχιστον έξι μήνες κάθε χρόνο και έχει βρεθεί σε περισσότερες από 100 χώρες σε όλες τις Ηπείρους βρέθηκε αυτές τις ημέρες στα Χανιά και μίλησε στα “Χ.ν.” για τις εμπειρίες του!
Εκτός όμως από τα ταξίδια του σώματος, ταξιδεύει και στον κόσμο του βιβλίου καθώς είναι ο συνεχιστής της οικογενειακής βιβλιοθήκης (από το 1882 με 2.000.000 βιβλία!) που τη στεγάζει στο “Μουσείο Σερβικής Λογοτεχνίας- Μουσείο Βιβλίων και ταξιδιών” στο Βελιγράδι. Αυτή άλλωστε ήταν και η αφορμή για να βρεθεί ξανά στα Χανιά, μετά το πρώτο του ταξίδι στον τόπο μας και την πρώτη επίσκεψή του στο Μουσείο Τυπογραφίας.
Η εμπειρία αυτή, άνοιξε τον δρόμο της συνεργασίας, τα αποτελέσματα της οποίας θα ανακοινωθούν το επόμενο διάστημα.
Στο άλμπουμ από τα ταξίδια του πέρα από τα τοπία, αυτό που τον χαρακτηρίζει είναι οι εκατοντάδες φωτογραφίες με τους ανθρώπους του κάθε τόπου… ιθαγενείς της Αφρικής, Ινδιάνους της Λατ. Αμερικής, νομάδες της Ασιατικής Τούνδρας!
Πως όμως ξεκίνησε το πάθος του με τα ταξίδια;
«Η μητέρα μου ήταν διευθύντρια σε μεγάλο ταξιδιωτικό γραφείο και μεγάλωσα μέσα σε αυτό» απαντάει και θυμάται ως παιδί τα πρώτα ταξίδια στην Ευρώπη καθώς και το πρώτο πολύ μακρινό στην Ταϋλάνδη όταν κέρδισε μια υποτροφία ως φοιτητής.
Ανάμεσα στις χώρες που έχει επισκεφθεί και πολλές που δεν… υπάρχουν, δεν έχουν αναγνωριστεί από τον υπόλοιπο κόσμο όπως η Βόρεια Κύπρος, η Αμπχαζία, η Β. Οσετία… «Είναι πάνω από 20 αυτές οι χώρες και ήταν πάντα ένα κίνητρο να τις επισκεφθώ. Αυτό που με ενδιαφέρει πάρα πολύ είναι οι προσωπικότητες των ανθρώπων.
Άνθρωποι που να έχουν μια καλή ιστορία πίσω τους, που αξίζει να μάθεις και να γράψεις για αυτή. Για παράδειγμα στο Σούδαν πέρασα ένα μήνα και ήταν από τις πιο ωραίες εμπειρίες.
Εξαιρετικοί άνθρωποι και στεναχωρήθηκα για τον εμφύλιο που ξεκίνησε εκεί.
Τώρα ετοιμάζω ένα βιβλίο με διηγήσεις Σουδανών» αναφέρει.
ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΝΕΚΡΟ
Τον καλούμε να θυμηθεί ορισμένες από τις γνωριμίες του. «Σε ένα από τα ταξίδια μου στην Ινδονησία ήμουν καλεσμένος ενός τοπικού βασιλιά και η πριγκίπισσα με ρώτησε αν θέλω να γνωρίσω τον παππού της. Είπα ναι, και με πήγε στο νεκροταφείο όπου άνοιξαν τον τάφο και έβγαλαν το κουτί με τα κόκαλα του παππού!
Το έχουν σαν έθιμο να τα βγάζουν κάθε 3-4 μήνες έξω και να τα καθαρίζουν, να τα πλένουν… δεν το περίμενα ότι θα γνώριζα ένα νεκρό!
Γνώρισα επίσης τον Πέπε Μούχικα τον πρώην πρόεδρο της Ουρουγουάης (σ.σ. τον επονομαζόμενο πρόεδρο των φτωχών) έναν πολύ ενδιαφέροντα άνθρωπο, αλλά και 4 από τους επιζώντες του αεροπλάνου που είχε πέσει στις Άνδεις (οι επιζώντες για να επιβιώσουν έφαγαν κάποιους από τους νεκρούς του ατυχήματος)».
ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ; ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ!
Πάντως το μεγαλύτερο κίνδυνο για τη ζωή του δεν το αντιμετώπισε ούτε στις ζούγκλες, ούτε στις ερήμους αλλά στο… σπίτι του.
Ήταν το 1999 κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών στη Σερβία όταν χτυπήθηκαν στρατιωτικές εγκαταστάσεις στη Μπάνιτσα κοντά στο σπίτι του Victor Lazic, το οποίο υπέστη μεγάλες ζημιές!
Δεν θα ξεχάσει επίσης τους πυροβολισμούς που δέχθηκε το αυτοκίνητό του στο Ιρακ «έσπασαν ένα φανάρι. Γιατί πυροβόλησαν; Ποιος να ξέρει;» αλλά και την εμπειρία του από τη Σιβηρία που τη διέσχισε με ένα Lada Niva.
«Εκεί ένας αστυνομικός που πιστεύει ότι είναι ο Ιησούς Χριστός έχει δημιουργήσει μια κοινότητα για τους πιστούς του σε ένα σημείο που πολύ δύσκολα το εντοπίζεις.
Ο κοντινότερος οικισμός είναι εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά. Πέρασα μερικές ενδιαφέρουσες μέρες δίπλα τους» αφηγείται.
Σε ό,τι αφορά τα τοπία, ο συνομιλητής μας λατρεύει τα ηφαίστεια. «Είναι ένα μοναδικό φαινόμενο, έχω πάει σε αυτά της Ισλανδίας και της Ινδονησίας.
Το πιο υπέροχο είναι το ηφαίστειο του Erta Ele στην Αιθιοπία. Βρίσκεται στην έρημο, σε εμπόλεμη ζώνη και εκεί μπορείς να πας μόνο τη νύχτα και να φύγεις και τη νύχτα γιατί αν μείνεις και την ημέρα κυριολεκτικά θα ψηθείς από τον ήλιο και τις υψηλές θερμοκρασίες».
Σκέπτεται λίγο όταν τον ρωτάμε για το αγαπημένο του φαγητό καθώς έχει δοκιμάσει σχεδόν τα πάντα. «Στο Μανάντο στην Ινδονησία είναι η αγαπημένη μου αγορά που μπορείς να βρεις τα πάντα για να φας. Από σκύλους και γάτες μέχρι… ό,τι φανταστείς. Δεν ρωτάω τι είναι αυτό που τρώω απλά το δοκιμάζω» λέει, ενώ ήδη μετά την Κρήτη έχει κλείσει το επόμενο ταξίδι του για την Οκινάβα της Ιαπωνίας.
«Μου αρέσει να ζω κάθε τόπο, να μαθαίνω για αυτόν και τους ανθρώπους του.
Στις μεγάλες χώρες επισκέπτομαι την κάθε γεωγραφική ενότητα χωριστά π.χ. στη Ρωσία έχω βρεθεί σε 66 από τις 88 επαρχίες, στις ΗΠΑ σε 5 πολιτείες, στην Ινδία στην Καλκούτα και στο Μανδράς, ενώ πέρασα ένα μήνα στην Βραζιλία κυρίως στην περιοχή του Αμαζονίου. »
Όσο για την Ελλάδα είναι μια χώρα που “απέφευγε” γιατί ήταν πολύ κοντά και γιατί έτσι και αλλιώς είχε βρεθεί αρκετές φορές σε σχολικές εκδρομές. Την Κρήτη επισκέφθηκε τον Σεπτέμβρη του 2023 και φέτος τον Φεβρουάριο.
Τις εμπειρίες του έχει καταγράψει σε μια σειρά από βιβλία του με πιο πολυδιαβασμένο αυτό για τη Σιβηρία που ξεπέρασε τις 20.000 πωλήσεις στη Σερβία, ενώ από κάθε ταξίδι του φέρνει βιβλία για τη βιβλιοθήκη του.
«Το να διαβάζεις και να ταξιδεύεις είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος» καταλήγει την κουβέντα μας.
