Νοιώθω την ανάγκη να γράψω έστω και τώρα, πολύ λίγα λόγια, για τον δευτεροξάδερφο Κωστή Φωτάκη του Μανωλιό από το Αποδούλου, κυρίως για τη µουσική του πορεία και τη προσφορά του στην κρητική µουσική. Ίσως έπρεπε να το είχα κάνει νωρίτερα, µα ποτέ δεν είναι αργά.
Ο Κωστής Φωτάκης γεννήθηκε στο Αποδούλου Αµαρίου, µε καταγωγή του παππού µας από τις Μέλαµπες. Ανατράφηκε και µεγάλωσε στο Αποδούλου, όπου ασχολήθηκε µε διάφορες γεωργικές δουλειές. Νεολαίος ξεκίνησε να µαθαίνει λύρα αυτοδίδαχτος, από µεράκι και µε λίγα ακούσµατα από τον αδερφό της µάνας του, τον Περικλαντώνη, Τα ακούσµατα που τον συνεπήρανε όµως αποξαρχής, ήτανε κυρίως του πρωτοµάστορα δασκάλου Θανάση Σκορδαλού. Αυτά µελέτησε περισσότερο, τα έµαθε τέλεια και αποτελέσανε τον κορµό της µουσικής του πορείας.
Τέλειωσε το εξατάξιο Γυµνάσιο και προσλήφθηκε στην Ιονική Τράπεζα στην Αθήνα. Συνέχισε τη λύρα, πάντα στην πρώτη γραµµή κυρίως για παρέες. Μετατέθηκε στην αρχή της δεκαετίας του 1970 στο Ηράκλειο Κρήτης και τότε αξιοποίησε περισσότερο και το καλλιτεχνικό του ταλέντο. Καλλιτέχνης της όµορφης παρέας, της πρεπιάς και του παραδοσιακού γλεντιού και όχι της προχειρότητας και της κονόµας. Αξέχαστες παρέες στ’ Αµαριώτικα χωριά και τις περισσότερες µαζί, κυρίως στο Αποδούλου.
Μαζί και στο Ηράκλειο, όπου µας δόθηκε η ευκαιρία να συνδεθούµε µε τον τόπο καταγωγής µας τις Μέλαµπες. Γνωριστήκαµε µε όλους σχεδόν τους Μελαµπιανούς του Ηρακλείου και συγχρόνως µε τους κατοίκους του χωριού και ιδιαίτερα µε την παλιά φρουρά των Μελαµπιανών µερακλήδων (δεν θα αναφέρω ονόµατα γιατί ίσως ξεχάσω κάποιον από τους πολλούς και εκλεχτούς). Έχουνε µείνει αξέχαστες οι παρέες σε σπίθια Μελαµπινών του Ηρακλείου, από σπίτι σε σπίτι, Φιλόξενοι και µερακλήδες ανοίγανε τα σπίθια τους να µας καλωσορίσουνε και να διασκεδάσοµε Μελαµπιανά. Κωστής Φωτάκης, Σταύρος Φωτάκης και ο ανεπανάληπτος µερακλής Αντρέας Βεργαδής, φίλοι αδερφοχτοί, αποτελούσαµε τον πυρήνα της παρέας. Μια λύρα βρισκότανε µόνιµα στο µπορµπαγκάζ του αυτοκινήτου µου και ανταποκρινόµαστε στις συνεχείς προσκλήσεις που δεχόµαστε. Ο Βαγγέλης Πετράκης καλός φίλος δεξιοτέχνης στο λαγούτο συνόδευε τη λύρα και αργότερα οι Τσουρδαλάκηδες Γιώργης και Νίκος. Ακούραστος ο Κωστής Φωτάκης µα ακούραστοι και οι µερακλήδες.
Μα οι όµορφες αυτές παρέες γινότανε συγχρόνως και στις Μέλαµπες µε την παρουσία µας σε κάθε είδους κοινωνική εκδήλωση. Όλοι οι Μελαµπιανοί λυράρηδες (δεν θα αναφέρω ονόµατα για να µην ξεχάσω κανένα), εκλεχτοί φίλοι και δεξιοτέχνες, για πολλά πολλά χρόνια, παραχωρούσανε τη θέση τους στον Κωστή, για να παίξει τους Σκορδαλικούς σκοπούς µα και του Χατζιδάκη τους οποίους απέδιδε τέλεια. Και οι εκλεχτοί, µοναδικοί τραγουδιστάδες δεν αφήνανε δευτερόλεπτο να πάει χαµένο. Όλοι οι Μελαµπιανοί οργανοπαίχτες τον εκτιµούσανε ιδιαίτερα και παρακολουθούσανε τα παιξίµατά του. Ακούραστος στις παρέες και στα γλέντια, πάντα µε το χαµόγελο και πάντα αφιλοκερδώς.
Και στη συνέχεια, µε την ίδρυση του Συλλόγου Μελαµπιανών στο Ηράκλειο ο Κωστής Φωτάκης µε τους συνεργάτες του κάθε Τετάρτη ήτανε παρών να διασκεδάσουνε. Αξέχαστες κι αυτές οι παρέες έχουνε καταγραφεί στη συνείδηση των παλιότερων κυρίως Μελαµπιανών. Αλλά και στα περισσότερα γλέντια του Συλλόγου πρόσφερε αφιλοκερδώς τη διασκέδαση. Παρασύρθηκα και πλάτιασα ίσως, µα κι αυτά είναι πολύ λίγα από αυτά που αισθάνοµαι και αξίζουνε, για τον αγαπητό Κωστή Φωτάκη και την σηµαντική προσφορά του.
∆υστυχώς τα τελευταία χρόνια δοκιµάζεται άσχηµα η υγεία του, µα τίποτα δε γυρίζει οπίσω. Οπίσω µένει µια καλή ανάµνηση, µε το έργο του καθανούς, που στην προκειµένη περίπτωση είναι αξιόλογο.
Ιστορική παρέα στις Μέλαµπες, Παρασκευή 21 Αυγούστου 1987.
∆είτε το βίντεο:
