Κύριε διευθυντά,
ως γνωστόν, η αλληλένδετη σχέση πολιτικών και κυρίως οικονομικών συμφερόντων μεταξύ κρατών προσδιορίζει τη στάση και τη θέση που παίρνουν απέναντι σε μείζονα προβλήματα που τα αφορούν και τ’ απασχολούν σοβαρά. Οι στάσεις αυτές και θέσεις αλλάζουν ανάλογα με τις επικρατούσες συνθήκες και πολιτικές εξελίξεις της εποχής και περιστάσεων προσδιοριστικής ισχύος. Προπαντός στο διπλωματικά πεδίο, όπου το πολιτικό παιχνίδι μπορεί να δείχνει ότι παίζεται ανώδυνα στη πολιτική σκακιέρα ως προπομπός οποιασδήποτε από κάποιους επιθυμητής και από άλλους ανεπιθύμητης εξέλιξης και τελικής έκβασης. Παλιοί εχθροί μπορεί να γίνουν σημερινοί σύμμαχοι και τανάπαλιν Η μνήμη μπορεί ν’ ανασύρει από τη λήθη ιστορικές στιγμές δόξας ή ταπείνωσης και να τις επαναφέρει στο προσκήνιο του πολιτικού γίγνεσθαι για να ενδυναμωθεί το ηθικό τους και συγχρόνως ν’ αποδυναμωθεί εκείνο των αντιπάλων τους.
Με τα σημερινά μάλιστα ΜΜΕ η διπλωματική πλατφόρμα του διερευνητικού διαλόγου μπορεί να παρεκκλίνει σε μια πλειάδα παρερμηνειών που μπορούν να ανατρέψουν αναφανδόν μια μακρά εξελισσόμενη διαδικασία και να οδηγηθεί άρδην σε μια αντίθετη και απροσδόκητη κατεύθυνση. Αυτά βέβαια με τη λειτουργία του παράλογου εγκεφάλου ενός παράφρονος ηγέτη εν όψει επικείμενων εκλογών σε περίοδο έντονης οικονομικής κρίσης. Στη περίπτωση αυτή, ενός ονειροπόλου οραματιστή της αναγέννησης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, που θα τον διακηρύξει Σουλτάνο, όπως ο ίδιος καρτερεί και λαχταρά η ψυχή του και εξάλλου του ταιριάζει στη μεγαλειώδη χλιδή που τώρα και χρόνια ζει. Πώς αλλιώς θα υπερτερήσει του πολύ και θρυλικού πλέον Κεμάλ Ατατούρκ; Με δικαιολογία πάντα το κάλεσμα της χώρας του για επανάκτηση της λάμψης και δόξας της λαμπρής εποχής της Αυτοκρατορίας. Κάτι που δεν μπορεί να επιτευχθεί, διαλαλεί, χωρίς την επανένταξη των εδαφικών κατακτήσεων στον σημερινό πολιτικό χάρτη της χώρας. Συμπληρώνοντας, «όπως μας υποδεικνύει η ιστορία και θέλει ο παντοδύναμος θεός». Ίσως αργά τη νύχτα στο παλάτι του να έχει μπροστά του μια μακέτα με την εδαφική πληρότητα της πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και μετακινώντας τα σημερινά σύνορα.να ονειροπολεί σφόδρα…
Τώρα, επειδή ο κ. Ερντογάν είναι αναμφισβήτητα, εκτός από ευφυής και χαρισματικός πολιτικός, και ιστορικά καταρτισμένος πολίτης του κόσμου, θα γνωρίζει ότι τα εδάφη της χώρας του, τα οποία αποκτήθηκαν από τους προγόνους του δια βίαιης εισβολής ανήκαν σε άλλη χώρα, που δεν είχε καμία αντιπαλότητα μαζί τους. Με αυτό το σκεπτικό πώς θα διεκδικήσει την ανάκτηση ξένων εδαφών που ανήκαν στους ιδρυτές τους. Δηλονότι στην Ελλάδα. Όπως πόλεις σαν την Άγκυρα, τη Κωνσταντινούπολη και τη Σμύρνη. Κόσμος Ελληνικός. Σαν την Αλεξάνδρεια. Πολύγλωσσος, πολυφυλετικός, οικουμενικός κόσμος, όπου συγκατοικούσαν Έλληνες, Τούρκοι, Αρμένιοι, Εβραίοι, Ιταλοί, Γάλλοι, Άγγλοι. Πανσπερμία λαών, όπως ήθελε τον κόσμο ο Μεγαλέξανδρος, που αποτέλεσε, μη ξεχνάμε, και το πρότυπο του Μωάμεθ του 2ου του επονομαζόμενου “Κατακτητή”.
Η Ιωνία, τα Μικρασιατικά παράλια ήταν Ελληνικά, αλλά δεν μπορεί η Ελλάδα, η μητέρα του Δυτικού Πολιτισμού, να διανοηθεί να επανακτήσει τις περιοχές που ίδρυσε προ πολλών αιώνων, στις οποίες μάλιστα διέσπειρε τον Ελληνικό πολιτισμό, τον πατέρα του Δυτικού πολιτισμού, στον οποίον ο κ. Ερντογάν φαίνεται καμιά φορά να θέλει να ενσωματωθεί. Εκτός και διαλέξει να ηγηθεί της δημιουργίας ενός Ανατολικού Πολιτισμού εις αντιπερισπασμό του Δυτικού, καθώς ένα από τα χαρίσματά του είναι να παραμένει απρόβλεπτος. Μια πρωτοβουλία που ίσως τον εκτόξευε στα ύψη της αιωνιότητας, θα σκέφτεται μερικές φορές στο Λευκό Παλάτι του.
Εν τω μεταξύ ας συνεχίσει, σκέφτεται να παραπλανά την Ευρώπη με παράλογες και ανεξήγητες κινήσεις, αποπροσανατολιζοντας και οδηγώντας τα έξυπνα παλικάρια της Ευρώπης σε ατραπούς παραλογισμού, μειδιώντας πως θα πάει το καράβι εκεί που εκείνος θέλει. Και κανένας άλλος. «Έτσι δεν πρέπει;». σκέφτεται…
Φώτης Κωνσταντινίδης PhD
σεναριογράφος – σκηνοθέτης
