Ι.-Ο ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ του 2021 θα μείνει στα ιστορικά χρονικά ως ο μήνας που η κλιματική αλλαγή επισκέφτηκε βίαια την Ελλάδα και τη Μεσόγειο, σαν πύρινη λαίλαπα!
ΕΚΕΙΝΑ τα ωραία περί Αυγούστου, “Αύγουστε καλέ μου μήνα, νά’ σουν δυο φορές το χρόνο”, ή “τον Αύγουστο, δεν υπάρχουν ειδήσεις!”, εφεξής θα ανήκουν στη σφαίρα ενός παρελθοντικού ονείρου.
Η ΧΩΡΑ, εδώ και 10 μέρες φλέγεται με αμείωτη ένταση: με τις θερμοκρασίες “ακατέβατες”, με τους ανέμους να μεταδίδουν αστραπιαία τις φλόγες, με τους ανθρώπους να μετακινούνται από περιοχή σε περιοχή (με οργανωμένες, ευτυχώς, εκκενώσεις), με τους πυροσβέστες στα όριά τους, την αστυνομία, τους εθελοντές, τον στρατό να δίνουν τεράστιους αγώνες, για να δαμάσουν το λαίμαργο στοιχείο της φύσης. Το ευτύχημα είναι ότι πάνω από 20 χώρες έσπευσαν να μας συνδράμουν. Τις οποίες, στις 8/8, ευχαρίστησαν ιδιαίτερα η ΠτΔ και ο Πρωθυπουργός. Ένα δε κίνημα αλληλεγγύης άρχισε να εκδηλώνεται για τους πυρόπληκτους σε όλη τη χώρα…
ΙΙ.-ΚΙ ΟΜΩΣ, παρά τον πρωτοφανή αριθμό πυρκαγιών, τις ελλιπείς δυνάμεις και τα παλαιά μέσα πυρόσβεσης, δεν υπάρχουν νεκροί, τουλάχιστον μέχρι σήμερα. Νεκροί, όπως στο Μάτι. Κάτι που ορισμένοι ίσως να επιθυμούσαν να δουν, για να κάνουν κυνικά συμψηφισμούς!
ΣΕ μια τεράστια σε έκταση κλιματική τραγωδία, κανείς δεν επιτρέπει να γίνονται μικροκομματικές συγκρίσεις: οι περιουσίες, τα δάση, η βιοποικιλότητα που χάνονται, δεν αναπληρώνονται με κανένα κομματικό κριτήριο. Όταν καίγονται χιλιάδες στρέμματα πρασίνου, όταν “ζωτικοί πνεύμονες” εξαφανίζονται, όταν περιουσίες γίνονται στάχτη, κανένα κόμμα δεν έχει δικαίωμα να χαιρεκακεί. Πόσο μάλλον να επιδιώκει “κομματικά οφέλη”. Σωστά η ΠτΔ, κα Κατερίνα Σακελλαροπούλου, δήλωσε πως «Απέναντι στη φωτιά είμαστε όλοι ίσοι» και πως «αυτό που προέχει τώρα είναι η πατρίδα» (6/8)
ΙΙΙ.-ΑΥΤΟ που πραγματικά οφείλουμε να επισημάνουμε ως ένα σημαντικό βήμα για τη σωτηρία ανθρώπινων ζωών είναι ότι- επιτέλους!-λειτούργησε το σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης (αποστολή, αλλά και λήψη επείγοντος μηνύματος), ο ευρωπαϊκός αριθμός 112. Είναι σωτήριο, όταν πρόκειται να γίνει έγκαιρη εκκένωση χώρων σε περίπτωση ακραίων καιρικών φαινομένων, να συντονίζεται ο κόσμος και να μην υπάρχει πανικός, ώστε να μην υπάρχει καθυστέρηση, ούτε εγκλωβισμός ατόμων.
Γι’ αυτό δούλεψαν-και δουλεύουν-πολλοί, ώστε, η ταχύτατη ενημέρωση των πολιτών (στο κινητό τους) για επικείμενο κίνδυνο, να γίνεται άμεσα. Ποσώς μας ενδιαφέρει, αν αυτός που βρίσκεται πίσω από την αρμόδια καρέκλα είναι αριστερός, δεξιός ή πράσινος. Ενδιαφέρει η αποτελεσματικότητά του.
ΕΙΝΑΙ αλήθεια ότι σε τέτοιες περιπτώσεις ακραίων καιρικών φαινομένων, εν πολλοίς φταίει το κράτος με τις εγγενείς και μακροχρόνιες αδυναμίες του. Για τον λόγο αυτό, ο καθηγητής Διαχείρισης Φυσικών Καταστροφών του ΕΚΠΑ, και πρόεδρος του ΟΑΣΠ κ. Ε. Λέκκας τόνισε πως πρέπει να γίνει “ιεράρχηση των δράσεων -που- σημαίνει καταρχάς ανάλυση του κινδύνου. Να δούμε τα θέματα της τρωτότητας των οικισμών και των δασικών περιοχών, για να καταλήξουμε στο τι και πώς έγινε, για να το αποφύγουμε τα επόμενα έτη που η κατάσταση διαγράφεται εξαιρετικά δύσκολη…”
ΜΗΠΩΣ όμως, φταίμε κι εμείς, όταν κτίζουμε παράνομα, άναρχα και αυθαίρετα σε δάση; Και μάλιστα έπειτα δημιουργούμε και “συλλόγους αυθαιρέτων” (!) πιέζοντας έτσι “συνδικαλιστικά” την εκάστοτε κυβέρνηση για … αναγνώριση της παρανομίας μας; Φυσικά, η λέξη αυθαιρεσία δεν αφορά μόνο στο παράνομο κτίσιμο, αλλά και στο μεγαλύτερο εν γένει φάσμα του λεγόμενου επιτελικού κράτους…
ΕΥΤΥΧΩΣ που με την οριστική ψηφιοποίηση των πάντων, δεν θα περνάνε οι οποιεσδήποτε εγκρίσεις/αποφάσεις, δικαιολογητικά, διορισμοί, “ρουσφέτια” ή οικοδομικές άδειες, πρώτα από τα κομματικά γραφεία! Αλλά μόνο από τη διαφάνεια του διαδικτύου.
Ασφαλώς και είναι πάνω από όλα η ζωή των ανθρώπων. Το να κρύβουν όμως πίσω από αυτήν την αλήθεια τις ευθύνες τους όσοι είχαν ταχθεί να προστατεύουν, εκτός από τη ζωή, και τις περιουσίες των ανθρώπων και τη φύση στην οποία ζούμε είναι εξοργιστικό. Αυτές τις ευθύνες προσπαθούν να τις αποσείσουν προβάλλοντας ως καθοριστικό παράγοντα την κλιματική αλλαγή και τους ανέμους – τους “θυελλώδεις” ανέμους των 2 μποφόρ! [αν θυμάμαι καλά,
“ανέμους να μεταδίδουν αστραπιαία τις φλόγες” δεν είχαμε τώρα, σε αντίθεση με το 2007 και το Μάτι]. Θλιβερές δικαιολογίες, τη στιγμή που πριν από λίγες ημέρες όλα τα έβλεπαν “υποδειγματικά” καμωμένα και προσπαθούσαν να πείσουν τον κόσμο για τα λεγόμενά τους.
Το ότι γίνεται επίκληση (και η ανάλογη σύγκριση) με την τραγωδία στο Μάτι ακυρώνει αυτό που διάβασα: « Όταν καίγονται χιλιάδες στρέμματα πρασίνου, όταν “ζωτικοί πνεύμονες” εξαφανίζονται, όταν περιουσίες γίνονται στάχτη, κανένα κόμμα δεν έχει δικαίωμα να χαιρεκακεί». Και για το λόγο ότι το 2007 κάηκαν πάνω από 70 άνθρωποι, χωρίς αυτό να λογαριάζεται (και καλώς) σε υποτιθέμενους “συμψηφισμούς”. Και γνωρίζουμε ποιοι ήταν οι τότε υπεύθυνοι και ποιοι πλήρωσαν για τη συμφορά εκείνη.
Μακάρι τα σφάλματα του παρελθόντος, από όποιους και αν έγιναν, να γίνονταν και να γίνονται μάθημα για το μέλλον. Για την ώρα αυτό είναι μόνο ευχή.
Αγαπητέ μας Σταύρο, πολύ επίκαιρο, ουσιαστικό και περιεκτικό άρθρο που ωστόσο θέτει και τους ανάλογους προβληματισμούς στις υπεύθυνες -εκάστοτε- Κυβερνήσεις κι αρμόδιες αρχές, ώστε να υπάρξει όσο το δυνατό καλύτερος συντονισμός ενεργειών και δράσεων για την πρόληψη των όποιων συνεπειών από τις φυσικές καταστροφές, αλλά και την αλόγιστη ανθρώπινη συμπεριφορά. Όμως, να βλέπουμε έργα κι όχι ν’ ακούγονται μόνο λόγια, κάθε φορά που επισυμβαίνουν τέτοια τρομακτικά γεγονότα στην όμορφη χώρα μας. Με εκτίμηση Γιώργος Καραγεωργίου, συντ/χος νομικός, κοινωνιολόγος ΧΑΝΙΑ.
Δεχθείτε τις ευχαριστίες μας για το άκρως κατατοπιστικό σας άρθρο. Γ.Κ.