» Και τσάρο αλλάξαμε στην οικονομία, και Βοναπάρτη και Υψηλάντη, να δω εγώ αν έβαλαν μυαλό οι κυβερνώντες.
Διότι ο Τσάρος που φορολογεί βαριά τους Μουζίκους γεννά αντίδραση, Μπολσεβίκους και Μενσεβίκους.
Ποτέ άλλοτε δεν εξοργίζονται πιότερο οι λαοί παρά με την άδικη φορολογία. Τη φορολογία που απομυζά συνήθως τους συνεπείς και κατά ένα μυστηριώδη και ανεξερεύνητο τρόπο “γλυκοκοιτάζει” πάντα τους προνομιούχους.
Οι αστοί οικονομολόγοι για να δικαιολογήσουν την ανικανότητα να εκπονήσουν ένα αναπτυξιακό σχέδιο λένε με κομπασμό πως «οι ειδικές συνθήκες απαιτούν ειδική φορολογία».
Ουδέν ψευδέστερον τούτου αφού η αποπνικτική φορολόγηση ακυρώνει τον φιλελεύθερο μετασχηματισμό της οικονομίας, κατατρώγει την υγιή επιχειρηματικότητα, προκαλεί ένα συμβολικό “εμφυλιοπολεμικό κλίμα” στην κοινωνία. Η φορολόγηση πρέπει να έχει μια δίκαιη διάχυση σε όλα τα κοινωνικά στρώματα ανάλογα με τις οικονομικές τους δυνατότητες, αυστηρούς ελέγχους για τη συνέπεια των φορολογουμένων αλλά πρέπει να ενθαρρύνει την οικονομική δράση. Οι στομφώδεις περικοκλάδες (από την εποχή του Γερ. Αρσένη) λοιπόν περί Τσάρου δεν αρκούν… Χρειάζεται ένα εθνικό σχέδιο ανάταξης της πραγματικής Οικονομίας.
