Πάει ολημερίς με ήρεμο βήμα πάνω-κάτω στο δρόμο. Συχνά-πυκνά κάνει μικρές στάσεις για να επισκεφτεί τους φίλους του. Στην μια άκρη της λεωφόρου έχει αγαπησιάρικη σχέση μ’ έναν καταστηματάρχη, που τον τρέφει και τον φιλοξενεί στο χώρο του.
Εκατό μέτρα πιο κάτω σιτίζεται, βρίσκει στέγη, θαλπωρή και συνεχή ιατρική περίθαλψη από άλλη συμπαθή ιδιοκτήτρια καταστήματος, που κυριολεκτικά τον λατρεύει. Είναι γεγονός ότι ο φίλος μας είναι μια προσωπικότητα της περιοχής!
‘Ένας δημοφιλής βετεράνος των κινδύνων των δρόμων, με μόνιμο σημάδι των παθημάτων του ένα μισοκομμένο αυτί! Πράγμα που τον κάνει ιδιαίτερα συμπαθή! Δεν είναι λίγες οι φορές που θα τον δεις έξω από την Αγορά να κάθεται σαν το παιδάκι και να χαϊδεύεται από κάποιο άγνωστο περαστικό, παρότι είναι ένα μεγαλόσωμο, επιβλητικό και γεροδεμένο αδέσποτο, που θα μπορούσε να φοβίζει…
Απορίας άξιον επίσης είναι, πως -παρά του ότι ζει χρόνια έξω- δεν έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στο είδος μας! Κάποτε εγκαταλείφθηκε κι αυτός, πάλεψε, μα κατάφερε να προσεγγίσει ξανά τον άνθρωπο και να συμπορευτεί μαζί του! Δεν είναι βέβαια το μόνο ζώο στην πόλη μας που υιοθετείται από καταστήματα ή Υπηρεσίες.
Υπάρχουν γύρω μας αμέτρητοι, ευαίσθητοι άνδρες, γυναίκες και παιδιά, που νοιάζονται για τ’ αδέσποτα. Στο κέντρο της πόλης τα βλέπουμε τακτικά να κάθονται κοντά σε εισόδους μαγαζιών, παραδίπλα πάντα υπάρχει ένα πατάκι, νερό και τροφή γι΄ αυτά. Για χρόνια -όταν ζούσε η δική μας σκυλίτσα και τη βγάζαμε βόλτα νωρίς κάθε πρωί- συναντούσαμε τη γνωστή μας κυρία της γειτονιάς, φορτωμένη με σακούλες τροφή και μπουκάλια νερό, που περιδιάβαινε τα στενά -κάτι που συνεχίζει ακόμα να κάνει!- και γέμιζε τα άδεια μπολάκια με τα χρειαζούμενα.
Έχουμε μάλιστα, κατά καιρούς δει κι αρκετούς γνωστούς να παίρνουν ζώα στο σπίτι τους. Γνωρίζουμε επίσης, πως πολλοί φιλόζωοι συγκινούνται, θα ήθελαν να υιοθετήσουν κι αυτοί, αλλά δεν μπορούν για διάφορους λόγους. Και το ερώτημα είναι: Είναι σε θέση τα υπόλοιπα σκυλιά ή γατιά, τ΄ αφημένα στην κακή τους μοίρα -που δεν στάθηκαν τυχερά και δεν έχουν το χαρακτήρα ή τη δύναμη του γνωστού μας βετεράνου των δρόμων- να παλέψουν την εγκατάλειψη;
Σίγουρα όχι! Τα πιο πολλά -ειδικά τα μικρά σε ηλικία ζώα- βιώνουν με πόνο τη νέα τους κατάσταση! Κρυώνουν, πεινούν, διψούν, ταλαιπωρούνται και καταλήγουν να περιφέρονται εδώ κι εκεί σε άθλια κατάσταση, εκλιπαρώντας για λίγη προσοχή! Λογικό είναι κάποια απ’ αυτά να γίνονται επιθετικά! Άλλα πάλι να νοιώθουν συνεχώς ότι απειλούνται, κι όταν τα πλησιάσεις να δείχνουν δόντια ή να μαζεύονται στη γωνιά…
Οι Φιλοζωικοί Σύλλογοι και μεμονωμένα άτομα κάνουν ότι μπορούν, αλλά δεν αρκεί! Διότι υπάρχει κι ο συμπολίτης μας που δεν σέβεται! Δεν συμπονάει! Δεν αντιλαμβάνεται την ευθύνη του, προπαντός τι ακριβώς κάνει όταν παίρνει ένα ζώο και λίγο μετά μ’ ελαφριά καρδιά το πετά στο δρόμο… Στο χέρι μας είναι λοιπόν, όλοι μαζί να συνεργαστούμε, για να μην φέρνουμε σ’ αυτή τη θέση τους πιστούς μας συντρόφους, που δεν ζητούν και πολλά από εμάς! Μόνο λίγη αγάπη κι έγνοια χρειάζονται! Την οποία μας ανταποδίδουν στο πενταπλάσιο…
