Ενδιαφέρουσα εικαστική παρουσία της κας Αννας Γιουμπάκη – Ξηρουχάκη. Ενδιαφέρουσα είσοδος στον χώρο, με την πρώτη της ατομική έκθεση, εγκαινιάστηκε πριν από λίγες ημέρες 3/10 ευτύχησε να παραδοθεί στη θέαση πάρα πολλών επισκεπτών Ελλήνων και ξένων και έληξε κιόλας, μετά μια εβδομάδα, με τα καλύτερα σχόλια! …Το Γιαλί Τζαμισί στα Χανιά φωτίζεται από τον “χαμηλωμένο” ήλιο του Οκτώβρη… Το ιστορικό του βάρος θωπεύει η φθινοπωρινή αχλύδα γλυκά… Το πρωτοβρόχι στο χώμα της χανιωτόπολης δροσερεύει με “βροχινόν έρωτα” την παλιά πέτρα και πάλι ο ήλιος προβάλλει από τα σύννεφα… Κόσμος μπαινοβγαίνει να θαυμάσει τα έργα… Πολλές, πάρα πολλές δεκάδες έργα… Τετάρτη, είμαι εκεί… Με ελκύει η “θολωτή οντότητα” της αρχιτεκτονικής του μνημείου… Φιλοξενεί στους τοίχους του τα ζωγραφικά κάδρα που δηλώνουν ένα στίγμα προσωπικό. Τίτλος της έκθεσης “Πρόσωπα και λουλούδια σε καιρούς κρίσης”! Φιλόδοξα η ζωγράφος συνδέει τη δουλειά της με τα σύγχρονα προβλήματα που συνολικά ταλανίζουν την εθνική μας υπόσταση, εισερχόμενη έτσι σε μιαν “επικαιρικήν οξύτητα” δοκίμως. Η έμπνευσή της, λοιπόν, δεν αποστασιοποιείται από τη γενική κατήφεια που διατρέχει την ελληνική ψυχή… Ωστόσο, τα χρώματά της, τα λουλούδια -αγαπημένα της οι παπαρούνες, τα χαμομήλια- εκφράζουν μια λανθάνουσα αισιοδοξία. Το κόκκινο, το άλικον, της γιορτής, της δράσης και του έρωτα, το χαμομηλάκι ακόμη της σεμνότητας και της απαντοχής, “βλασταίνουν” δροσερά, σε μιαν “σουρεαλιστική αυθάδεια” που παρέχει στη δημιουργό την απόλυτη ελευθερία του χρωστήρα της!
Τα έργα της ζωγράφου, βγαίνουν, από τον χρόνο, υπερίπτανται του τόπου, σε μια φαινομενική ασάφεια σημείων φυγής. Επι-κεντρώνεται ευλαβικά στην εκδοχή της για να μας πει η καλλιτέχνης αυτό που θέλει, υπακούοντας στις εσωτερικές πηγές του ταλέντου της, που οδηγούν σε θαυμάσια αποτελέσματα πολλών αναγνώσεων. Η διασάλευση για τα προβλήματα υπαρξιακά, κοινωνικά, είναι εδώ. Η ανησυχία, η αγωνία, η ταραχή, το αδιέξοδο! Διαβαθμίζονται, τονίζονται, αποδίδονται με ακρίβεια, ευανάγνωστα, συγκλονιστικά! Στις προσωπογραφίες -αγαπημένο είδος της γράφουσας- η ιερότητα του ψυχικού βάρους του ΑΝΘΡΩΠΟΥ, αναγιγνώσκεται με ακρίβεια και αμεσότητα και συγκίνηση… Το βλέμμα, οι συσπάσεις των παρειών, το σφιγμένο πικρό στόμα, εκφράζουν την εσωτερική εικόνα, γκρίζα, έως και μαύρη, θλιβερή. Ο “εγκλεισμός” στο αδιέξοδο αποδίδεται με τη δέουσα τραγικότητα. Μορφή, μπροστά σε πλέγμα αιχμαλωσίας… Μορφή με δάκρυ και μορφή με τη δραματική παρα-μόρφωση του είδους της, όπως ασφαλώς η σουρεαλιστική τεχνική επιτάσσει, αλλά έχει πρωτοδηλωθεί ότι είναι το δείγμα και το στίγμα του εσωτερικού πόνου… …Ωραία δουλειά… Συγχαρητήρια!
Καλώς ορίζεις Αννα και επισήμως, ύστερα από 35 χρόνων ζωγραφική, ενασχόληση αγάπης, στο σύμπαν των χρωμάτων και των εικαστικών συγκινήσεων, μαζί με τον κόσμο που σου χαρίζει τη θέασή του! Το αξίζεις. …Ευαγγελία Κοτσιφάκη Είναι η δεύτερη δημιουργός, που μοιράστηκε με τη ζωγράφο τον χώρο, εκθέτοντας τα δικά της υπέρκομψα και συμβολικά επιτηδεύματα… Χειροποίητες εμπνεύσεις, ψιμύθια αγαπησιάρικα, πολλά – πολλά… Κοσμήματα, κοσμήματα, κοσμήματα… Πέτρες, τιρκουάζ, μαργαριτάρια, ασήμι, τοπάζι, αλπακάς κ.λπ. δεμένα καλλιτεχνικά με φαντασία, μεράκι και γούστο, δίνουν αποτέλεσμα ιδιαίτερα ελκυστικό! Αλλά και πέδιλα χειροποίητα πολύ ενδιαφέροντα. Σανδάλια για όλες τις προτιμήσεις στολισμένα, καλλωπισμένα, “πλουμισμένα”. Συγχαρητήρια, καλή συνέχεια, καλή επιτυχία και στις δύο κυρίες πάντα. Η δημιουργία είναι υπόθεση πρωτ-αγωνιστική! Συνεπώς και μια δικαίωση αφ’ εαυτής!
