ΜΕ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κράμα μη ομοιογενών συνιστωσών, επόμενο είναι ο απόηχος των διαφορετικών αντιφατικών απόψεων -πολλές φορές επί σημαντικών θεμάτων- να είναι «παράφωνος» και σε καθημερινή βάση.
ΒΕΒΑΙΑ, άλλο η ενδοκομματική διαμάχη και άλλο η λήψη μιας απόφασης για τη χώρα. Εκεί, νομίζουμε, ότι η μειοψηφία, ή οι μειοψηφίες- όσο δυναμικές κι αν είναι- οφείλουν να υπακούουν στην πλειοψηφία.
ΠΑΝΤΩΣ είναι λυπηρό να έχουμε μια κυβέρνηση που, εδώ και 4 μήνες, αδυνατεί να βρει ικανοποιητική λύση με τους εταίρους στο καυτό θέμα της χρηματοδότησης της χώρας. Οι μαξιμαλιστικές απαιτήσεις της, ή η πιστή εφαρμογή ενός ανεπίκαιρου ήδη προγράμματος, μάλλον εγκυμονούν απρόβλεπτες περιπέτειες.
ΕΤΣΙ, είναι υπό σοβαρή σκέψη εκείνο που καταγράφηκε στην πρόσφατη σύγκληση (24/5) της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ: ότι υπάρχει, δηλαδή, μια ισχυρή ομάδα εντός του κόμματος (Αριστερή Πλατφόρμα) που επιμένει στη ρήξη! Και φυσικά παραμένει άγνωστο το πώς θα αντιδράσει σε περίπτωση μιας ενδεχόμενης συμφωνίας με τους “θεσμούς”. Από την άλλη, ευτυχώς τα πράγματα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα (Κ.Ο.) είναι πιο ευνοϊκά για τον κ. Τσίπρα, με ισορροπίες που είναι υπέρ του.
ΠΑΝΤΩΣ η καταψήφιση της πρότασης της Αριστερής Πλατφόρμας (για “ρήξη”) με διαφορά μόλις είκοσι ψήφων (95-75), δείχνει ότι ο πυρήνας αμφισβήτησης της ηγεσίας και των χειρισμών της είναι αρκετά ισχυρός. Ας ελπίσουμε πως στο τέλος θα πρυτανεύσει το γενικό συμφέρον και όχι οι επίμονες ιδεοληψίες ορισμένων που είτε εθελοτυφλούν (η οικονομία και ο λαός πάνε απ’ το κακό στο χειρότερο), είτε θεωρούν εαυτούς «σωτήρες» του λαού, αλλά χωρίς να μας λένε το τι προτείνουν για το «μετά» ως σωτηρία.
