Ενέδρα στα Λευκά Ορη

Την 28η Φεβρουαρίου 2016 συμπληρώθηκαν 72 χρόνια από ένα σοβαρό περιστατικό της Εθνικής Αντίστασης στη θέση Στεφανόπορος περιοχής Φώκιες, μεταξύ Λάκκων – Ομαλού και στο οποίο περιστατικό σκοτώθηκαν δύο ήρωες αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και τραυματίστηκε άλλος ένας.
Το 1944 η Κρήτη είχε χάσει την ιδιαίτερη σημασία της σαν πολεμική βάση των Γερμανών μετά την ήττα του Ρόμελ στην Αφρική.
Οι διαταγές όμως του Χίτλερ ήταν ότι έπρεπε να κρατηθεί απόρθητο το Φρούριο Κρήτης μέχρις ότου με τα νέα όπλα που ετοίμαζαν οι Γερμανοί τεχνικοί και επιστήμονες ο πόλεμος θα έπαιρνε άλλη τροπή και το νησί θα χρησιμοποιούταν και πάλι για νέα εξόρμηση προς την Αφρική.
Σ’ αυτό το πλαίσιο και μετά από πληροφορίες που είχαν οι Γερμανοί για ρίψεις εφοδίων στα κρητικά βουνά από συμμαχικά αεροπλάνα, όπως και για λειτουργία ασυρμάτων σε διάφορα μέρη του νησιού, έστειλαν ειδική ομάδα τριών πρακτόρων, ο ένας ήταν ο Γερμανός Βέρνερ Γιακόμπι και δύο προδότες συνεργάτες των κατακτητών. Ειδική αποστολή είχαν την εξουδετέρωση των ασυρμάτων. Οι πληροφορίες έλεγαν ότι ένας ασύρματος λειτουργούσε στη θέση Καλόγηρος – Τρυπητή ανατολικώς της Σούγιας Σελίνου.
Στις 9 Φεβρουαρίου 1944 επιδρομική δύναμη κατευθύνθηκε προς την περιοχή αυτή. Στις 10 Φεβρουαρίου έγινε άγρια συμπλοκή στη θέση Καλόγηρος προ της Τρυπητής χωρίς καμιά ελληνική απώλεια, υπήρξαν όμως αρκετοί Γερμανοί νεκροί και οι δύο συνεργάτες των. Επικεφαλής των ανταρτών στη θέση Καλόγερος ήταν ο επιλοχίας Πέρκινς. Οι Γερμανοί μετά από δύο ημέρες έκαναν νέα εξόρμηση από άλλη κατεύθυνση, αλλά και πάλι υποχώρησαν. Μετά από αυτά τα γεγονότα αποφασίστηκε η μεταφορά του ασυρμάτου στα Κυριακοσέλια Αποκορώνου.
Μεταξύ των εμπίστων που θα έκαναν τη μεταφορά μαζί με τον υπεύθυνο λειτουργίας του Σταθμού ασυρμάτου Πέρκινς, Νεοζηλανδού επιλοχία, ήταν και οι Ανδρέας Βάνδουλας από το Νίππος Αποκορώνου, ο Γιάννης Ζαμπιάκης, ο Βαγγέλης Τζατζιμάκης από το Κουστογέρακο, ο Τσιραντωνάκης Γεώργιος από τη Ζούρβα και ο Τσαμαντής Παναγιώτης. Στις 28-2-1944 ξεκίνησαν για τα Κυριακοσέλια και μετά από την κοπιαστική πορεία της ημέρας μεταφέροντας ασύρματο, μπαταρίες, οπλισμό κ.λπ., δύο ώρες πριν νυκτώσει, βρέθηκαν στη θέση Στεφανόπορος της περιοχής Πρινοσέλι Φώκιες, πάνω από τους Λάκκους, σε σημείο που υπήρχε μία στέρνα και πιο πέρα μία σπηλιά.
Εκεί έπεσαν σε ενέδρα Γερμανών και ακολούθησε άγρια συμπλοκή. Οπως αφηγείται ο επιζήσας Γιάννης Ζαμπιάκης, με τις πρώτες ριπές έπεσε νεκρός ο Νεοζηλανδός επιλοχίας Πέρκινς.
Ο Βάνδουλας χτυπήθηκε στο γόνατο και κρύφτηκε πίσω από έναν μικρό βράχο, ενώ ο Ζαμπιάκης καλύφθηκε πίσω από ένα μεγαλύτερο. Ο Τσιραντωνάκης καθώς βλήθηκε έπεσε να καλυφθεί σε μια μικρή χαράδρα από την οποία και διέφυγε.
Ο Βάνδουλας δέχεται άλλο ένα διαμπερές τραύμα στον λαιμό, αλλά εξακολουθεί να μάχεται μέχρι που και τρίτη σφαίρα στο μέτωπο τον αφήνει νεκρό.
Ο Λεοντόκαρδος Ζαμπιάκης συνεχίζει να μάχεται μόνος του. Κατάφερε να πάει προς το μέρος που ήταν ο Τζατζιμάκης με τον Τσαμαντή. Τους έδωσε το όπλο του και τους ζήτησε να του βρουν ένα ραβδί για να μπορεί να περπατά. Αρχισε να νυκτώνει και σιγά – σιγά απομακρύνθηκαν από τον χώρο της συμπλοκής και γύρω στις 3 το πρωί έφθασαν στα Ζουριδιανά.
Ο ίδιος αφηγήθηκε τα παραπάνω γεγονότα όπως και αρκετά άλλα, στα Σελινιώτικα Νέα στις 23-9-2000. Λίγα λόγια για τους ηρωικώς πεσόντες στη θέση Στεφανόπορος, επιλοχία Πέρκινς και Ανδρέα Βάνδουλα.