Ενεφανίσθη εις τας οδούς η… Καμήλα

Ενα παλιό έθιμο της Αποκριάς αναβίωσε στα Χανιά στα τέλη της δεκαετίας του ’70
Ημέρα Τετάρτη, Φεβρουάριος, έτος… 1969, λίγες μόνο ημέρες πριν από την αρχή της Σαρακοστής και την Καθαρά Δευτέρα, διαβάζουμε σε στήλη της “Εθνικής Φωνής” και υπό τον τίτλο “Αναβιοί το έθιμον της Καμήλας” ότι «χάρις εις την πρωτοβουλίαν και το ενδιαφέρον συμπολίτου μας φίλου των τοπικών λαϊκών εθίμων, και την ηθικήν και υλικήν συμπαράστασιν του Δημάρχου κ. Γεωργ. Μπρεδάκη, αναβιοί κατ’ αυτάς ένα παλαιόν χανιώτικον αποκριάτικον έθιμον, το έθιμον της “Καμήλας”».
Το συγκεκριμένο έθιμο ήταν  γνωστό στους παλαιότερους απ’ εκείνη την εποχή Χανιώτες καθώς δυο μέρες μετά την είδηση, διαβάζουμε στην ίδια εφημερίδα σε στήλη που υπέγραφε ο ΧΑΝΙΩΤΗΣ πως οι παλιοί Χανιώτες θα συγκινηθούν απ’ την αναβίωση του εθίμου, αφού θα θυμηθούν κάποιους παλιούς, δεινούς καμηλιέρηδες όπως ο Τσέπης, ο Μαντούβαλης και ο Τσέρκος οι οποίοι «όλο κέφι και κωμικότητα σκορπούσαν τη χαρά τούτες τις αποκριάτικες ημέρες».
Ο ΧΑΝΙΩΤΗΣ μας δίνει διάφορες πληροφορίες τόσο για το «ομοίωμα καμήλας στολισμένο με λογής – λογής κουρέλια και παλιοπροβιές, συνοδευόμενο από βαμμένους κοκκινοφεσάδες που έφερνε βόλτα την πολιτεία από τις πρώτες ημέρες της αποκριάς», όσο και για τον ρυθμό που… κουνιόταν η Καμήλα: «Η καμήλα έκανε ένα κωμικό λίκνισμα και χοροπήδημα που τόπαιρνε χάρη στο ρυθμό γκελ γκελ γκελ καμήλα μου/ γκελ, που με τόση τέχνη της το έδινε με το νταούλι του ο καμηλιέρης».
Εξάλλου από ένα μικρό διστηλάκι   άλλης ημέρας, πληροφορούμαστε ότι η Καμήλα  «κατά τρόπον κωμικότατον και διευθυνόμενη από γνώστας του εθίμου αυτού, εσκόρπισε το γέλοιο και την περιέργειαν απ’ όπου διήλθε».
Αναφέρεται ακόμη ότι η “Καμήλα” «θα συνεχίση τις εμφανίσεις της επί τρεις ημέρας ακόμη, θα διέλθη δε εξ όλων των συνοικιών».
Χαρακτηριστικό εξάλλου είναι το σχόλιο ενός εκ των σχολιογράφων της εφημερίδος, που υπέγραφε ως Μ-ΜΑΪΚ-ΖΑΝ, ο οποίος, αφού σημειώνει ότι «χαρά πολλή εσκόρπισε στην πόλι μας η “Καμήλα”» προτρέπει τους Χανιώτες «να μην ξεχνούν πως χρειάζεται και φιλοδώρημα για τους καμηλιέρηδες».