Εγγύς του Πάθους Του…

Μνήμη εικόνα και σκέψη, “σείμικτα” στο Θείον και το Ανθρώπινο, με τους καθαρούς οφθαλμούς και το καθαρό βλέμμα, θα Τον ατενίσουμε στο Εικονοστάσι της αθωότητάς μας, Τείνοντα τα άχραντα χέρια, στους ήλους…
Οταν αφεθούμε στους δρόμους των βημάτων Του, και ανασύρουμε τον μύχιο κόσμο μας από την ταραχή και τον παραδερμό στον Ιερό Πόνο Εκείνου, θα βαπτιστούμε, και θ’ αξιωθούμε “Μέτοχοι” στην αγωνιώδη κλιμάκωση του Μαρτυρίου Του.
Οπως η Εκκλησία μας στο τυπικόν της Αχραντης Σκηνοθεσίας του Δράματος συμπυκνώνει. Από το “Βαϊφόρον Κλέος” του Μεσσία του λατρευτού, έως τη Δίκη και την τραγική κορύφωση, την Καταδίκη Του.
Με την θριαμβική, μυστική βεβαιότητα ασφαλώς, της Ανάστασής Του!
Τον βλέπουμε… Τον νοιώθουμε… Φλόγα μοναχική καρδιά ματωμένη, κυλίον δάκρυ στο χλωμό πρόσωπο της Οικουμένης. Πέρα από τη βουή του μίσους των ανθρώπων.
Η παρουσία Του στον χρόνο, στην χρονο-λογία…
«Ιδού, αναβαίνει εις Ιεροσόλυμα και παραδοθήναι ο Υιός του Ανθρώπου, καθώς γέγραπται περί αυτού».
Και ο Δείπνος… Με την “σιωπούσα ενοχή” να πλανάται… Και την προδοσία…
«Ο Ιούδας τη γνώμη φιλαργυρεί κατά του Διδασκάλου ο δυσμενής κινείται, βουλεύεται, μελετά την παράδοσιν».
Και ο φόβος…
Ο Ανθρώπινος Φόβος, για τον πόνο της σάρκας…
Και η Προσευχή… Στη Γεθσημανή που γεμίζει τη νύχτα στάλες ιδρώτα και αίμα ψυχής…
Πατέρα μου… Το ποτήριον… ΔΕΝ μπορώ… Μήπως;; Μήπως λέω, παρελθέτω…
Και η Σύλληψη. Το όνειδος… Και ο νιπτήρας… Οπου η Συνείδηση ξεπλένεται βιαστικά… Η ντροπή…
Και ο εμπαιγμός… Η ασχημοσύνη… «Το δε πρόσωπον ουκ απεστράφη από αισχύνης εμπτυσμάτων…».
Και το Δικαστήριον.
Εν τω μέσω του Πραιτωρίου η Αθωότητα. Και η Σταύρωση.
«Σήμερον του Σταυρώ προσήλωσαν Ιουδαίοι τον Κύριον…».
Και επί του Σταυρού…
«Εδωκαν εις το βρωμά μου χολήν και εις τη δίψα μου επότισαν με όξος…».
Και ο πόνος ο μέγιστος της Μητρός Του…
«Τις μοι δώσει ύδωρ και δακρύων πηγάς, η Θεονυμφος Παρθένος εκραύγαζεν, ίνα κλαύσω τον γλυκύν μου Ιησούν;».
«Ω, νεκρέ, γυμνέ και Θεού Ζώντος Λόγε!».
Αναφέρει ο Συναξαριστής.
«Ζώντος Λόγε»… Ζωντανός Λόγος και Αναστάσιμος… Και φέτος και πάντα, επί του Θανάτου θριαμβευτής! Και για τις Σταυρώσεις όπου γης, Καλή Ανάσταση…