Αρχισε μία εβδομάδα, που θα μας φέρει πολλά προβλήματα. Ισως να ’θελαν να διασπασθεί το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης εν όψει μιας πρωτοφανούς πολιτικής θύελλας προκειμένου να ληφθούν σοβαρές αποφάσεις για τα κόκκινα δάνεια, τους πλειστηριασμούς, το ασφαλιστικό, το μεταναστευτικό, τις μειώσεις των συντάξεων, τον πληθωρισμό και, δυστυχώς, το αβέβαιον της εκταμίευσης των 2 δισ. ευρώ. Τα μίντια αφήσανε τον Φίλη και ασχολούνται με τον Πανούση. Με προβλήματα τέτοιων υποθέσεων ζουν, αλλά ποτέ δεν τα λύνουν, μάλλον χειροτερεύουν τα πράγματα. Προβάλλουν το περιεχόμενο των δηλώσεων του πρώην υπουργού και τις κινήσεις του, διερωτώνται για τον χρόνο που έγιναν, κρίνουν τις προθέσεις του και αναζητούν τα αίτια. Ο κ. Πανούσης στο κυριακάτικο “ΘΕΜΑ” ανέφερε ότι «πολιτικοί, που έχουν σχέση με τρομοκράτες, απειλούν τη ζωή μου». Πρόκειται για μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, άφησε να εννοηθεί, που «έχουν χάσει τον ύπνο τους, γιατί ξέρουν, ότι ξέρω… τους ξέρω ονομαστικά… δεν τα έχω καταθέσει σε εισαγγελέα… είναι μια μορφή ασφάλειας… το πόσο ψηλά είναι και ως πού μπορούν να φθάσουν εναντίον μου… τα έχω καταθέσει σε συμβολαιογράφο μήπως μου συμβεί κάτι…». Είχε, λέει, ενημερώσει μέλη της κυβέρνησης ότι αυτοί που τον απειλούσαν δεν ήσαν υπουργοί ούτε βουλευτές, αλλά ενεργά μέλη του κόμματος και εξέφρασε την απορία του γιατί η κυβέρνηση σιώπησε και μετά ένα 12ωρο προέβη σε ανακοίνωση απ’ το Μαξίμου, χωρίς να προηγηθεί κάποιο τηλεφώνημα μαζί του ότι «οι καταγγελίες που διατυπώνει επισήμως ο κ. Πανούσης είναι εξαιρετικά σοβαρές για να τις περιφέρει στα Μ.Μ.Ε., αντί να τις καταθέσει με κάθε λεπτομέρεια στη Δικαιοσύνη». Μετά, λοιπόν, την ανταλλαγή μηνυμάτων μεταξύ Πανούση και Μαξίμου, λες και κηρύχθηκε πόλεμος, ο τέως υπουργός λέει ότι, αφού το Μαξίμου ζήτησε να πάω στη Δικαιοσύνη, δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Τι υπάρχει, όμως, στο παρασκήνιο; Υφίστανται διασυνδέσεις πολιτικών με την τρομοκρατία και σε τι συνίστανται αυτές; Πώς μπορούν να απειλούν πρώην υπουργό Δημοσίας Τάξεως, που μπορεί να γνωρίζει “πράματα και θάματα”, όχι μόνο από πρώτο χέρι, αλλά και μέσω της Ε.Υ.Π.; Η δυσθυμία στο Μ. Μαξίμου από την ανάδειξη και του θέματος Πανούση, δεν είναι πώς θ’ αντιμετωπίσει το εσωτερικό πρόβλημα, που καταντά να είναι συνταρακτικό στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ, αν αυτό αποβεί αληθές, αλλά έχει και ν’ αντιπαλέσει το “πυρ ομαδόν” της αντιπολίτευσης, που ζητά εξηγήσεις. Απ’ την υπόθεση αυτή με πολιτική διάσταση μπορεί να προκύψουν και ποινικές ευθύνες, τις οποίες θα κρίνει η Δικαιοσύνη. Ισως η ανάθεση της εξιχνίασης στη Δικαιοσύνη γίνεται για να πέσουν οι τόνοι τώρα, που δεν χρειάζεται ν’ ανοίγονται άλλες πληγές. Τέτοιες περιπτώσεις τρομοκρατίας πολιτικών έχουν ακουστεί και στο παρελθόν, αλλά δεν τεκμηριώθηκε κάτι. Το πολιτικό σύστημα έχει αποδειχθεί ότι δεν μπορεί ν’ αποβάλει το “καρκίνωμα”. Οι απορίες δεν έχουν τέλος γι’ αυτές τις βαριές κουβέντες. Μπορεί ένας υπουργός να γνωρίζει τέτοια πράγματα και να μην τα έχει πει στον πρωθυπουργό; Αν τον ενημέρωσε, τι είχε γίνει; Γιατί ετέθη τώρα θέμα πολιτικής εξόντωσης; Φοβούνταν, εκβιαζόταν και ένιωθε έξωθεν συστημικές πιέσεις; Υπήρχε λόγος να δημιουργήσει πολιτικές εντυπώσεις; Τι τις χρειαζόταν; Παλιά υπήρχαν φαινόμενα τρομοκρατίας πολιτικών, ο πυρήνας της οποίας έχει εκμηδενιστεί. Αν τώρα αναγεννιούνται, είναι θέμα της κυρίαρχης πολιτείας να παταχθούν εν τη γενέσει τους. Ο τέως υπουργός, ως καθηγητής Εγκληματολογίας, πιστεύω ότι στάθμισε ορθώς τις κινήσεις του. Πάντως δεν παραλείπει να ευχαριστήσει τον πρωθυπουργό, που τον υπουργοποίησε στην πρώτη κυβέρνηση και που δεν τον έβαλε στη δεύτερη για να τον προστατεύσει. Αυτό δείχνει ότι ήξερε το Μαξίμου τι γινόταν και αν συνέβαινε μια απόπειρα εναντίον του υπουργού, θα προκαλούσε μεγαλύτερη ζημιά απ’ όσο η στέρηση των υπηρεσιών του στην κυβέρνηση.
Αινιγματικές οι κινήσεις Πανούση
