ΑΝ καλοεξετάσει κανείς το θέμα της “ενημέρωσης” από το διαδίκτυο και τα ΜΜΕ, διαπιστώνει μελαγχολικά ότι αυτό που ενισχύεται από αυτά είναι η απομόνωση του ατόμου, η “ιδιωτεία” από την πραγματικότητα.
Υπάρχει έντονος βομβαρδισμός “ειδικών” ειδήσεων, συνεχής και επικίνδυνη εξαπάτηση μικρών -και μεγάλων- χρηστών (παιδεραστία, διαπόμπευση, κλοπές χρημάτων). Ο αποπροσανατολισμός του πολίτη από τα σοβαρά καθημερινά προβλήματά του είναι γενικός κανόνας. Υποκατάστατο; Μια απατηλή αίσθηση -ιδίως στο fb- ότι ελέγχει κανείς τη ζωή του! Αλλά, η δημόσια έκθεση κάθε ενδόμυχης σκέψης, δεν οδηγεί άραγε σε παρεξηγήσεις, προβλήματα και διαπομπεύσεις με απρόβλεπτες καταλήξεις; Είναι δυνατόν να έχουμε αφήσει σχέσεις και συναισθήματα να ρυθμίζονται από μηχανές;
ΣΕΦΘΕΙΤΕ τη ματαιοδοξία των likes, αλλά και των -επικριτικών ή ευνοϊκών- σχολίων που ακολουθούν. Πόση “κοινωνικότητα” κρύβουν όλα αυτά; Το μόνο θετικό που καταλογίζεται σ’ αυτού του είδους την ενημέρωση/επικοινωνία είναι ότι το διαδίκτυο «συντροφεύει», έτσι υποστηρίζεται, χιλιάδες μοναχικά, ηλικιωμένα ή άρρωστα άτομα, στα ΚΑΠΗ, στα νοσοκομεία ή στα σπίτια. Έτσι, όμως στη μοναχικότητα των ατόμων δεν προστίθεται κι άλλη μοναξιά με την απατηλή αίσθηση της δήθεν “επικοινωνίας”; Ή μήπως δεν συμβαίνει τίποτε από όλα τα παραπάνω;
