Ενοχοι και συνένοχοι

Από την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίοι εισήλθαμε στο λυτρωτικό Τριώδιο, τον προθάλαμο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, με κυρίαρχο μήνυμα και κάλεσμα την αναγεννητική μετάνοια και τα πνευματικά παλαίσματα στο στάδιο των αρετών.
Δυστυχώς, και στην “Ορθόδοξη” Ελλάδα, που όλα τα έχει ξεπουλήσει, το Τριώδιο αρχίζει με μασκαρέματα, σατανικά καρναβάλια χωρίς τη λεγόμενη “οικονομική κρίση” και αθλιότητα να φρενάρει τη δαιμονική αυτή έξαρση. Ο κόσμος, όχι βέβαια οι πλούσιοι και άρπαγες, πεινά, καθημερινά απολύσεις, κλεισίματα μαγαζιών και επιχειρήσεων και από την άλλη οι Δήμοι που “κλαίγονται” για τα οικονομικά τους χάλια και την τραγική μείωση του προσωπικού, να ξοδεύουν (πετούν) εκατομμύρια ευρώ για τα σατανικά καρναβάλια και κανείς εκ των λεγομένων υπευθύνων (ο νοών νοείτω) να διαμαρτύρεται.
Μερικοί, προς τιμήν τους, διαμαρτύρονται κι αυτοί όχι μεγαλόσχημοι και κοσμικά “επιφανείς” γράφουν και διαμαρτύρονται γι’ αυτά τα χάλια μας και τις σπατάλες, αφού και οι ξένοι και μάλιστα οι δυνάστες δανειστές μας, μας περιγελούν. Όχι δεν διορθώνουμε ό,τι σατανικό, όπως, τον Καρνάβαλο, αλλά και κάθε τόσο εφευρίσκουμε ακόμη και νομοθετούμε αντεθνικούς και αντιορθόδοξους νόμους. Αντιδράσεις; Καμία, ούτε και από την επίσημη εκκλησία.
Πάνω στα παραπάνω υπεύθυνοι δεν είναι μόνο οι οργανωτές και οι “εμπνευστές” αυτών των δαιμονίων και Χριστοκτόνων, αλλά και εμείς, είτε που τα ανεχόμαστε, είτε που ξετρέχουμε ξωπίσω τους. Χιλιάδες θα είναι αυτοί που θα τρέξουν στα Καρναβάλια, και να θυμηθώ το σοφό αρχαίο “οικιών υμών εμπιπραμένων υμείς άδετε”. Άλλοι τρέχουν στα συσσίτια και στους κάδους των απορριμμάτων και άλλοι στα δαιμονικά Καρναβάλια! Ωραία Ελλάδα, αγγελικά πλασμένη!!
Μεταξύ εκείνων των ταπεινών και ολίγων που έγραψαν για τα σατανικά Καρναβάλια και που επισημαίνουν την ευθύνη και των δραστών και των χειροκροτητών, υπευθύνων και συνυπευθύνων, είναι και ο φλογερός ιεροκήρυκας π. Δανιήλ Αεράκης, που στο περιοδικό “Ιωάννης ο Βαπτιστής”, τεύχος Φεβρουαρίου 2014 και σελίδα 28 και με τίτλο “Μη συγκινείται!” σημειώνει πολύ εύστοχα, τα ακόλουθα:
«Πάλι με το άνοιγμα του Τριωδίου (9 Φεβρουαρίου), ανοίγει η όρεξις των κοσμικών, αλλά και ασεβών και διεστραμμένων για καρναβαλικές τελετές και εκχύσεις. Βεβηλώνονται άγιες μέρες, όπου οι χριστιανοί καλούνται σε κατάνυξη και προσευχή. Δυστυχώς πολλοί αδελφοί μας λησμονούν τη γραμμή, που χαράσσει ο Απόστολος Παύλος ως προς τη στάση μας απέναντι στα όργια του κόσμου.
Η στάσις των χριστιανών: Αρνητική: Μη συμμετοχή.
Θετική: Έλεγχος και η διαμαρτυρία “Μη συγκοινωνείτε τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους, μάλλον δε και ελέγχετε”. (Εφεσ. Ε’ 11). Καμία συμμετοχή και κοινωνία δεν έχει με ανθρώπους της πλάνης και της ασεβείας.
Ο Χριστιανός δε συμμετέχει: Δεν συγκοινωνεί, δεν έχει κοινωνία με το κακό. Δεν ανέχεται το κακό. Δεν σιωπά για τη γύρω του ασέβεια και διαφθορά. Ο Χριστιανός προχωρεί ακόμα περισσότερο. Από την άμυνα περνάει στην επίθεση. “Μάλλον δε και ελέγχετε”. Ο έλεγχος δεν είναι κατάκρισις. Η κατάκρισις είναι αμαρτία, φανερώνει εγωισμό. Ο έλεγχος είναι αρετή και ομολογία. Κατάκρισις είναι όταν κρίνουμε προσωπικά έργα κάποιου με διάθεση να τον εκθέσουμε, να τον διαπομπεύσουμε. Έλεγχος είναι όταν ελέγχουμε απρόσωπες πράξεις και ιδέες ή όταν κρίνουμε δημόσια πρόσωπα για προκλητικά τους έργα. Αν δούμε π.χ. επίσημο πρόσωπο να πέφτει σε κάποια αμαρτία, που δεν δημιουργεί σκάνδαλο, οφείλουμε να το συμβουλεύσουμε κατ’ ιδίαν. Αν όμως το ίδιο πρόσωπο ενεργεί δημόσια κατά αντιχριστιανικό τρόπο, όταν π.χ. συμβάλλει στην έκδοση αντιχριστιανικού νόμου ή διοργανώνει ειδωλολατρικές και αισχρές γιορτές, τότε οφείλουμε να ελέγχουμε. Σε τέτοιες περιπτώσεις η σιωπή αποτελεί προδοσία.
Δεν μπορεί ο Χριστιανός να παρακολουθεί με αδιαφορία ενέργειες, για αλλοίωση του ήθους ή επικράτηση της διαστροφής ή νομιμοποίηση της αμαρτίας. Η αγάπη του στην Αλήθεια και την Αγιότητα, αλλά και η ευαισθησία και η παρρησία απαιτούν αποδοκιμασία, έλεγχο, αγώνα».
*θεολόγος – τ. λυκειάρχης