Στην Ευρώπη όλοι μαζί κερδίζουμε όλοι μαζί χάνουμε. Το σενάριο ένας να κερδίσει, ένας να χάσει, ξεπεράστηκε από τον στροβιλισμό της συγκυρίας.
Το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι ποιες χώρες είναι εκτός Αγορών με ομόλογα “σκουπίδια” και ποιές χώρες μπορούν να δανειστούν από τις Αγορές; Το ερώτημα είναι απλό (δεν είναι “ασπιρίνη) και θέλει μια απλή απάντηση.
Ο υπογράφων δεν είναι οικονομολόγος, αναρωτιέμαι απλά με ποιούς όρους μπορούν να δανειστούν από τις Αγορές η Ιταλία και η Ισπανία; Γι’ αυτό ο Ισπανός πρωθυπουργός ζητά επιχορηγήσεις.
Τώρα χρειάζεται μια πολιτική γιγάντων και όχι μια πολιτική νάνων με πήλινα πόδια. Πάμε παρακάτω.
Οι επιχειρηματίες και οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα δικαίως αγωνιούν.
Μαζί με τους προαναφερθέντες, αγωνιά και η κυβέρνηση που μέχρι τώρα κάνει μια ουσιώδη λελογισμένη προσπάθεια, με μόνη εξαίρεση την αστοχία με την τηλεκατάρτιση των επιστημόνων.
Ευτυχώς αυτό διορθώθηκε με παρέμβαση του κ. Κυρ. Μητσοτάκη.
Αυτές οι ώρες δεν είναι ώρες πολιτικής σύγκρουσης.
Τα γεγονότα είχαν δυναμική και “ταμείο” θα κάνουμε τον Οκτώβριο.
Απλά στην Δημοκρατία δεν μπορούμε να βάλουμε φίμωτρο και πρέπει να επισημαίνουμε τις εξελίξεις.
Για πρώτη φορά μετά την οικονομική κρίση η Ελλάδα μοιάζει να αντιδρά σαν ένα επιτυχημένο κράτος.