Η ύπαρξη παιδιών θυµάτων της παιδικής φτώχειας είναι ντροπιαστικός λεκές για τον πολιτισµό της σύγχρονης νεοελληνικής κοινωνίας, αλλά και κάθε κοινωνίας που πλήττεται από αυτή στην παγκόσµια κοινότητα.
Αυτή η παιδική φτώχεια που εύκολα αποκαλύπτεται στο περιβάλλον των παιδιών, στη γειτονιά, στη σχολική τάξη και τη σχολική αυλή, στους δρόµους, στα πάρκα και στις πλατείες, στους χώρους συνεύρεσης µικρών και µεγάλων. Ένα σύνθετο κοινωνικό φαινόµενο …από το οποίο ξεκινούν πολλά προβλήµατα, γιατί συνδέεται µε µύριες άλλες οδυνηρές καταστάσεις στην ζωή των παιδιών και των οικογενειών τους. Και τούτο γιατί η παιδική πείνα, η ελλιπής σίτιση και η έλλειψη υλικών αγαθών στη ζωή αυτών των παιδιών είναι µόνο ένα σύµπτωµα και µία µόνο οδυνηρή έκφανση της ζωής τους. Κορυφαίο ωστόσο δείγµα της ανθρωπιστικής κρίσης των ηµερών µας που ανατριχιάζει κανείς και µόνο να το σκέπτεται.
Και δεν είναι και λίγα αυτά τα παιδιά, αφού σύµφωνα µε στοιχεία που έδωσε στη δηµοσιότητα πρόσφατα η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία ( Eurostat) σχεδόν τρία στα δέκα παιδιά στη χώρα µας βρέθηκαν αντιµέτωπα µε τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισµό το 2023. Γεγονός που κατατάσσει την Ελλάδα στην τέταρτη υψηλότερη θέση σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση µε 28,1% των ατόµων κάτω των 18 ετών να είναι εκτεθειµένα σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισµού, πίσω από τη Ρουµανία που έχει το υψηλότερο ποσοστό µε 38,8%, την Ισπανία µε 34,5% και τη Βουλγαρία µε 33,9%. (ακολουθεί η Ιταλία µε 27,1% και έπεται η Γαλλία µε 26,6%). Παιδιά που εκτίθενται καθηµερινά στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισµό µε µακροχρόνιες συνέπειες και µη αναστρέψιµες επιπτώσεις στην υγεία και την ανάπτυξή τους.
Παιδιά που παραβιάζεται η παιδικότητά τους, που δεν τους δίνεται η δυνατότητα να αναπτύξουν δεξιότητες και γνώσεις, που η φτώχεια προσδιορίζει τις προσδοκίες τους και πυρπολεί τα όνειρά τους.
Παιδιά που καλούνται να σηκώσουν το βάρος της επιβίωσής τους, να εγκαταλείψουν πρόωρα το σχολείο, να ζήσουν κάτω από το καθεστώς της ανάγκης και εξάρτησης διακινδυνεύοντας συχνά τη σωµατική και ψυχική τους ακεραιότητα . Παιδιά που εργάζονται παράτυπα, χωρίς την τήρηση της υπάρχουσας νοµοθεσίας, αθώα παιδιά, ανασφάλιστα και κακοπληρωµένα που δεν ξέρουν ή δεν διεκδικούν τα δικαιώµατά τους.
Μικροί ήρωες της καθηµερινότητας που καλούνται να ανταποκριθούν σε δύσκολους όρους ενηλίκων πριν την ενηλικίωσή τους. Έφηβοι που ντρέπονται για την οικογενειακή τους κατάσταση και αγχώνονται για την κοινωνική τους αποµόνωση, ζώντας στις γκρίζες ζώνες της ανέχειας και της ανεργίας των γονιών τους. Επιρρεπή στα τροχαία ατυχήµατα παιδιά, ευάλωτα στη βία και τον εκφοβισµό, εκτεθειµένα σε νοσήµατα και σε κάθε είδος κινδύνου και εκµετάλλευσης. Χιλιάδες απροστάτευτα παιδιά, όπως είδαµε και στη χώρα µας, που µε την υπογεννητικότητα και το έντονο δηµογραφικό πρόβληµα που αντιµετωπίζει, κανένα παιδί δεν περισσεύει και που κάθε παιδί έχει δικαίωµα να µεγαλώσει σε ένα ασφαλές οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον.
Σοβαρό ζητούµενο σε κάθε περίπτωση η απουσία του κοινωνικού κράτους και συνακόλουθα ενός σοβαρού κρατικού σχεδιασµού προστασίας για αυτά τα παιδιά στη χώρα µας, µε την ουσιαστική ενίσχυση της πρώτης γραµµής του πυρός που είναι οι οικογένειες αυτών των παιδιών από το αρµόδιο Υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας. Με την ενίσχυση των όρων διαβίωσης αυτών των παιδιών από τις κοινωνικές υπηρεσίες, µε την ενίσχυση των ίδιων των υποστελεχωµένων κοινωνικών υπηρεσιών, µε την ενδυνάµωση του σχολείου για την αντιµετώπιση των προβληµάτων της καθηµερινότητας αυτών των παιδιών, µε τους απαραίτητους ελέγχους από τις κρατικές αρχές για τις συνθήκες διαβίωσης και καθηµερινότητας αυτών των παιδιών.
Μακρόπνοες στέρεες δράσεις, ώστε να αντιµετωπισθεί η παιδική φτώχεια και όχι να την ξορκίζουµε προσωρινά µε ένα γεύµα, µε ένα επίδοµα , µε µια µεµονωµένη δράση.
