«Μπορεί να ρόζιασαν τα χέρια μας,
μπορεί να λύγισαν τα πόδια μας,
μπορεί να βράχνιασε η φωνή μας,
όμως δεν κουραστήκαμε να κουβαλάμε
το πηλοφόρι στις σκαλωσιές του αύριο…».
Ενα μικρό, ιδιαιτέρως… αγωνιστικό στο περιεχόμενό του καλανταράκι, μου χάρισαν πρόσφατα λίαν!
Εύχρηστο, στο συρτάρι, στην τσάντα, στην τσέπη, στο ράφι, στο γραφείο…
Τα πάντα όλα έχει, αγιολόγιο και χρηστικές πληροφορίες πυκνές – πυκνές, ποίηση και μαντινάδες, εκτενέστατες παραθέσεις ιατρικών θεμάτων, ονομάτων ειδικοτήτων, χορηγοί, χορηγοί, χορηγοί.
Πολιτικός, λόγος, προτρεπτικός…
Αντιγράφω…
«Συναδέλφισσες και συνάδελφοι συνεχίζουμε τον αγώνα μας και απαιτούμε:
– Να σταματήσει κάθε συζήτηση για μείωση των συντάξεων.
– Αποκατάσταση όλων των περικοπών στις συντάξεις μας, δώρων, και επιδόματος αδείας.
– Κάτω τα χέρια από τον κοινωνικό χαρακτήρα της ασφάλισης.
– Να καταργηθούν -τώρα- όλοι οι αντεργατικοί – ασφαλιστικοί – φορομπηχτικοί νόμοι.
– Καμιά αύξηση των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση.
– Αποκλειστικά δημόσια δωρεάν υγεία και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
– Αμεση πρόσληψη γιατρών και νοσηλευτών.
Ολοι στον Αγώνα, με σημαία τα αιτήματά μας.
Να σταματήσει τώρα, κάθε συζήτηση για μείωση».
Υπέρτιτλος διεκδικητικός που επαναλαμβάνεται!
«Οι Αγιες Ημέρες των Χριστουγέννων, είναι μέρες αναγέννησης της ελπίδας και της Πίστης ότι μπορούμε να χτίσουμε έναν καλύτερο κόσμο…».
«Ειρήνη Εγνοια μου…
ΕΙΡΗΝΗ γέλιο ανέμελο σε χείλια χορτάτου παιδιού.
ΕΙΡΗΝΗ, γκάστρι χιλιοπόθητο στη μήτρα της ζωής.
ΕΙΡΗΝΗ, φλύαρο φιλί στα χείλια των ανθισμένων σταχυών.
ΕΙΡΗΝΗ, ρόδινη αυγή πάνω από τα συρματοπλέγματα του στρατοπέδου.
ΕΙΡΗΝΗ, άνθη λεμονιάς σε κόμη ολόδροσης νυφούλας.
ΕΙΡΗΝΗ, ρόζοι – σίδερα σε χέρια των ξωμάχων.
ΕΙΡΗΝΗ, κολυμπήθρα σ’ εκκλησιά για τα βαφτίσια της “αγάπης”.
ΕΙΡΗΝΗ, λαύρο φιλί του ζέφυρου στα χείλια ολόδροσης αυγούλας.
ΕΙΡΗΝΗ, προσευχή τ’ αηδονιού μεσ’ τη γαλάζια εσπέρα.
ΕΙΡΗΝΗ, μάγια του δειλινού σε ρόδινα ακρογιάλια».
…Πολύ νόστιμο βιβλιαράκι. Θα το ’χω, στο γραφείο μου όλο το χρόνο!
Ενα συμβολικό πρωτοσέλιδο με την πολυθρύλητη “αγορά των Χανίων”…, κι ένα… “πορφυρό όργιο” στο οπισθόφυλλο, να, εκρήγνυται… ζαρζαβατικώς!!
Ντομάτες, ντοματούλες, ντοματίνια, άφθονα, σωρό, σε δεμένους κορύμβους με τα πράσινα και δροσερά κοτσάνια τους, “ποζάρουν” ναρκισσευόμενα, στιλπνά και υποσχόμενα τη γεύση…
«Από τη γη τη δικιά μας, προϊόντα κατ’ ευθείαν από τη γη που αγαπάμε».
Γράφει. Κι ακόμη: «Για μας η νοστιμιά, η φρεσκάδα και η θρεπτική διατροφή, δεν είναι μόνο πηγή Ζωής, αλλά και η κληρονομιά μας».
Μια χαρά… Κι επειδή δεν… μπορώ χωρίς ένα “μικροτραγουδάκι”, τούτου του βράχου που λατρεύει το θυμικό μας και το μυαλό, ας γράψω και δύο μαντινάδες που δεν λείπουν κι αυτές σε σελίδα του… γυπαετού, ίσως, που φτερουγίζει ελεύθερος!
«Οι αετοί είναι αετοί, ακόμη κι αν γεράσουν, κάντε τα αετόπουλα τόπο για να περάσουν».
«Ο αητός είναι αητός, ακόμη κι αν γεράσει κι ανοίγει τις φτερούγες του όλους για ν’ αγκαλιάσει».
Κύριε Βολακάκη, οικογενειακώς ευχαριστούμε, για το δωράκι σας, για τη φιλία σας, για την προσφορά σας στον συνδικαλισμό. Να ’στε καλά.
Διοικητικό Συμβούλιο
Βολακάκης Δημήτριος πρόεδρος, Ψαράκης Μιχαήλ αντιπρόεδρος, Λεβεντάκης Μιχαήλ γεν. γραμματέας, Βερυκάκης Νικόλαος Οργ. Γραμματείας, Παπαδάκη Νίκη ταμίας, Λεκάκης Γεώργιος μέλος, Χαριτάκης Εμμανουήλ μέλος, Πυροβολάκης Εμμανουήλ μέλος, Πάτερος Ανδρέας μέλος.
Εξελεγκτική Επιτροπή Παπαδάκη Θεόφραστος, Μαραγκουδάκης Κωνσταντίνος, Βάζου Αναστασία.
