Ενστάσεις – προβληματισμοί για το οικογενειακό δίκαιο σε εκδήλωση στα Χανιά

Ενστάσεις και προβληματισμοί γύρω από τη θεσμοθέτηση του γάμου ομόφυλων ζευγαριών που προωθούνται με τις αλλαγές στο οικογενειακό δίκαιο, βρέθηκαν, μεταξύ άλλων, στο επίκεντρο της εκδήλωσης που διοργάνωσε το απόγευμα του Σαββάτου στο Εμπορικό Κέντρο Ερμής η “Επιτροπή πρωτοβουλίας Χανιωτών για τα Ήθη, τα Έθιμα, τον Ελληνισμό και την Ανθρώπινη Αξιοπρέπεια”.
Κεντρικός ομιλητής το μέλος της Εστίας Πατερικών Μελετών – δικηγόρος Χαράλαμπος Άνδραλης, υποστήριξε ότι ο γάμος ομόφυλων ζευγαριών «απειλεί» τις ελληνορθόδοξες παραδόσεις κι ότι η ελληνική κοινωνία θα πρέπει να διδαχθεί από τις «αρνητικές συνέπειες» που είχε η θεσμοθέτηση των νέων μορφών οικογένειας στο εξωτερικό.
«Ο καθένας έχει δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει στη ζωή του και να συμβιώσει με όποιον θέλει. Όλους τους σεβόμαστε και τους αγαπάμε. Ωστόσο, κάποιοι θεσμοί είναι ιεροί και οι αξίες μας τους θέλουν να έχουν μια συγκεκριμένη μορφή. Έτσι, στην Ελλάδα και παλαιότερα και στην Ευρώπη, δεν νοείται γάμος μεταξύ ανθρώπων του ιδίου φύλου», ανέφερε ο κ. Άνδραλης, ενώ σημείωσε ότι συνέπεια της θεσμοθέτησης του γάμου ομόφυλων ζευγαριών θα είναι η υιοθεσία παιδιών από αυτή τη μορφή οικογένειάς, όπου απουσιάζει είτε το πατρικό είτε το μητρικό πρότυπο. Υποστήριξε δε ότι η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι «δεν είναι καλό αυτό για την ψυχική υγεία των παιδιών και καλό είναι να παραδειγματιζόμαστε από αυτή την εμπειρία».
Στην παρατήρηση για το αν είναι προτιμότερο ένα παιδί να μεγαλώσει μέσα σε Ίδρυμα ή να υιοθετηθεί από δύο ανθρώπους που μπορεί να το αγαπάνε, ο κ. Άνδραλης σχολίασε ότι λύση σε αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει η εξάλειψη της γραφειοκρατίας η οποία δεν επιτρέπει σε πολλά ανδρόγυνα να υιοθετήσουν με γρήγορες διαδικασίες κάποιο παιδί.
Συνεχίζοντας συνέδεσε το νέο οικογενειακό δίκαιο με το θέμα της σεξουαλικής αγωγής, υποστηρίζοντας πως αν μελετήσει κανείς την τράπεζα θεμάτων που αντλούνται θέματα για τη διδασκαλία των παιδιών ήδη από το νηπιαγωγείο και το δημοτικό, «θα δει ότι είναι τουλάχιστον απαράδεκτα γι’ αυτές τις ηλικίες». «Είναι πρόωρη μια τέτοια διδασκαλία. Μια φυσική λειτουργία δεν διδάσκεται στο σχολείο. Δεν μας διδάσκει το σχολείο πώς να τρώμε. Έτσι και η σεξουαλική λειτουργία είναι μια φυσική λειτουργία και δεν χρειάζεται να διδαχθεί», σημείωσε, ενώ υποστήριξε ότι σκοπός αυτής της διδασκαλίας είναι ουσιαστικά η προώθηση της νέας μορφής οικογένειας, δύο ανδρών ή δύο γυναικών.
Στην παρατήρηση για το γεγονός ότι η σεξουαλική αγωγή μπορεί να “θωρακίσει” τα παιδιά από το να πέσουν θύματα κακοποιητικών συμπεριφορών από ενήλικες, ο κ. Άνδραλης σχολίασε πως το πως θα αντιδράσουν τα παιδιά σε τέτοιες περιπτώσεις «επιβάλλεται να διδάσκεται, αλλά στο πλαίσιο της οικιακής οικονομίας ή άλλων ευέλικτων ζωνών». Πρόσθεσε δε ότι «τα παιδιά είναι ανώριμα και δεν μπορούν να κρίνουν κι ό,τι ένα τέτοιο μάθημα δεν έχει θέσει ούτε στις μικρές ούτε στις μεγάλες τάξεις» αλλά «οι γονείς θα πρέπει να αναλάβουν τη διαπαιδαγώγηση και προστασία των παιδιών απέναντι σε σεξουαλικές επιθέσεις».
Τέλος, ο κ. Άνδραλης αναφέρθηκε και στο θέμα των νέων ψηφιακών ταυτοτήτων σημειώνοντας ότι κάποια στιγμή θα εξελιχθεί «σε κάρτα δικαιωμάτων αντί για ταυτοποίησης» και εξέφρασε την άποψη ότι «βαδίζουμε σε μια κοινωνία που θα είναι τα πάντα ελεγχόμενα», με το κράτος να είναι «παντοδύναμο απέναντι σε ανίσχυρους πολίτες».