Με βασικό σύνθημα «ανοίξτε τα σύνορα», πάνω από 4.500 μετανάστες και πρόσφυγες εξακολουθούν να παραμένουν στο λιμάνι του Πειραιά, ελπίζοντας ότι σύντομα θα έρθει η ημέρα που θα επιβιβασθούν σε πούλμαν με προορισμό την Ειδομένη, προκειμένου να συνεχίζουν το ταξίδι τους μέσω ΠΓΔΜ στη βόρεια Ευρώπη.
Πολλοί από αυτούς μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ανέφεραν ότι, όταν ξεκίνησαν το ταξίδι τους από το Αφγανιστάν ή από τη Συρία, είχαν ως στόχο να φτάσουν με κάθε τρόπο στον τελικό προορισμό και να μην «κολλήσουν» σε ενδιάμεσες χώρες όπως η Τουρκία και η Ελλάδα.
Σύμφωνα με μαρτυρίες, στο λιμάνι του Πειραιά έχουν αναπτυχθεί μεταξύ των μεταναστών και προσφύγων δύο διαφορετικές απόψεις.
Η πρώτη υποστηρίζει ότι οι μετανάστες και πρόσφυγες θα πρέπει να μεταφερθούν σε οργανωμένες δομές φιλοξενίας με ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και με ένταξη στο πρόγραμμα μετεγκατάστασης και αίτησης ασύλου. Και η άλλη που υπερασπίζει την άποψη ότι κανένας δεν θα πρέπει να μετακινηθεί από το λιμάνι του Πειραιά προκειμένου να ασκηθούν πολιτικές πιέσεις για άνοιγμα των συνόρων.
Πάντως στο στόχο των αρμόδιων φορέων, είναι έως αργά το βράδυ ή το αργότερο αύριο το πρωί να έχει εκκενωθεί ο χώρος αναμονής επιβατών στην Ε-3, ο οποίος στη συνέχεια θα καθαριστεί και θα κλειδωθεί προκειμένου να αποδοθεί για τις ανάγκες της ακτοπλοΐας.
Επιπλέον σύμφωνα με το σχεδιασμό έως τις 20 του μήνα θα πρέπει να έχει απομακρυνθεί ο μεγαλύτερος όγκος των μεταναστών και προσφύγων από το λιμάνι του Πειραιά προς τις οργανωμένες δομές φιλοξενίας, καθώς αναμένεται η εφαρμογή των μέτρων και η αύξηση της επιβατικής κίνησης ενόψει των εορτών του Πάσχα.
Σήμερα οι εμπλεκόμενοι φορείς κατέβαλαν προσπάθειες να ενημερώσουν τους πρόσφυγες και μετανάστες στην πύλη Ε-3 για το τι θα πρέπει να πράξουν από εδώ και στο εξής.
Η ενημέρωση έγινε από τους τρεις γενικούς γραμματείς των υπουργείων (Μεταναστευτικής Πολιτικής, Βασίλειο Παπαδόπουλο, Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, Τζανέτο Φιλιππάκο, και Εθνικής Άμυνας, Γιάννη Ταφύλη) με τη βοήθεια εκπροσώπων μεταναστών στην Ελλάδα.
Σύμφωνα με πληροφορίες, στην ενημερωτική συνάντηση ζητήθηκε από τους πρόσφυγες και μετανάστες για άλλη μία φορά να εμπιστευτούν τις αρμόδιες ελληνικές αρχές και «να μην επηρεάζονται από άλλα δίκτυα παραπληροφόρησης», ενώ τους αναφέρθηκε ότι τα σύνορα είναι κλειστά και στο λιμάνι του Πειραιά δεν μπορεί να γίνει καμία διαδικασία ασύλου καθώς δεν είναι οργανωμένος χώρος φιλοξενίας. Τους διατυπώθηκε επίσης το αίτημα ότι θα πρέπει να μετακινηθούν σταδιακά προς την Ε-1 και πιθανόν από αύριο σε πιο οργανωμένες δομές φιλοξενίας.
Μετά την ενημερωτική συνάντηση ακολούθησε μικροένταση από ομάδα μεταναστών και προσφύγων η οποία πραγματοποίησε καθιστική διαμαρτυρία ενώ δεν έλειψαν και οι εντάσεις με στελέχη του Λιμενικού.
Πολλοί από τους μετανάστες και πρόσφυγες άρχισαν να φωνάζουν ότι τα σύνορα θα πρέπει να ανοίξουν και ότι είναι και αυτοί άνθρωποι ενώ ένα μετανάστης άρχισε να κραδαίνει ψηλά κινούμενος προς τους λιμενικούς ένα βρέφος.
Τελικά τα πνεύματα ηρέμησαν με βοήθεια ανδρών του Λιμενικού.
Ένα διαφορετικό οδοιπορικό στο λιμάνι του Πειραιά
Ποιοι είναι οι πρόσφυγες που βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή του για να φύγουν από τη γη τους; Ποιοι είναι αυτοί που του βοηθούν στο Λιμάνι του Πειραιά. Ένα διαφορετικό οδοιπορικό.
Η Κενυάτισσα ποιήτρια Ουαρσάν Σάιρ έχει γράψει ότι «Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα του εκτός αν η πατρίδα του είναι το στόμα ενός καρχαρία και πως κανένας δεν βάζει τα παιδιά του σε μια βάρκα εκτός αν το νερό είναι πιο ασφαλές από την ξηρά». Η φράση αυτή φαίνεται πως αντικατοπτρίζει αρκετά καλά την πραγματικότητα που επικρατεί τούτες τις μέρες. Μία βόλτα στο λιμάνι του Πειραιά αρκεί για να αντιληφθεί κανείς την κατάσταση.
Ρίχνοντας κανείς μια ματιά όχι μόνο στην πύλη Ε2 του Πειραιά αλλά και σε κέντρα φιλοξενίας και υποδοχής αντικρίζει άλλοτε πρόσωπα σκυθρωπά και απογοητευμένα, άλλοτε πρόσωπα χαμογελαστά και μικρά προσφυγόπουλα να σε κοιτάζουν με βλέμμα απορίας αλλά και άγνοιας. Στο πρόσωπο αυτών των παιδιών σκιαγραφείται τόσο η αγωνία και η ζεστασιά.
Η αγωνία γιατί το μέλλον τους είναι αβέβαιο γιατί περιπλανήθηκαν δίχως να φτάσουν στον τελικό τους προορισμό.
Από την άλλη πλευρά παρατηρείται ένα χαμόγελο και μία ευγνωμοσύνη στο βλέμμα, καθώς στον Πειραιά η προσέλευση του κόσμου για την παροχή προμηθειών και ειδών πρώτης ανάγκης αυξάνεται μέρα με τη μέρα.
Προχωρώντας προς την πύλη Ε2 του λιμανιού, το πρώτο πράγμα που αντικρίζει κανείς είναι οι κινητές μονάδες ιατρικής περίθαλψης, όπως αυτή του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού και του Χαμόγελου του Παιδιού καθώς και το ειδικά διαμορφωμένο ιατρείο από τον Ιατρικό Σύλλογο Πειραιά. Κάθε υπεύθυνος από τους φορείς έχει να εξιστορήσει τη δική του ιστορία αλλά και να καταθέσει τις εμπειρίες του σχετικά με την κατάσταση στο λιμάνι του Πειραιά αλλά και με τις υπηρεσίες που παρέχονται στους πρόσφυγες.
«Σίγουρα υπάρχει πολύ μεγάλη αγωνία, πριν υπήρχε η αγωνία και η ελπίδα ότι θα φύγουν από την Ελλάδα θα πάνε να βρουν το όνειρο στην Ευρώπη και όλα τα σχετικά. Τώρα υπάρχει η αγωνία τι θα γίνουν, τι θα συμβεί από δω και πέρα. Είναι λίγο παγωμένοι από την άποψη ότι τους ανατρέπονται πολλά σχέδια», μας εκμυστηρεύεται η κ. Σουζάννα Κουμτζή, κοινωνική λειτουργός στο τμήμα του Πειραιά του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού.
Η κ. Κουμτζή, βρίσκεται περίπου ενάμιση μήνα στην πύλη Ε2 του λιμανιού του Πειραιά και παρέχει υπηρεσίες στους πρόσφυγες που ζουν εκεί. Αρχικά διένειμαν τρόφιμα και πρώτες βοήθειες στους πρόσφυγες μέρα παρά μέρα. Από τις 29/1 όταν άρχισαν να δυσκολεύουν τα πράγματα και άρχισαν να μένουν οι πρώτοι πρόσφυγες. Σε καθημερινή βάση γίνονται οι διανομές και παράλληλα λειτουργούν και όλα τα υπόλοιπα προγράμματα.
Όσον αφορά στα σοβαρότερα προβλήματα υγείας οι κακές συνθήκες υγιεινής είναι η κύρια αιτία που τα προκαλεί. Τα πιο συνηθισμένα σύμφωνα με την κοινωνική λειτουργό του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού είναι οι ιώσεις και οι βρογχίτιδες.
Η κινητή μονάδα του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού λειτουργεί από τις 9 το πρωί μέχρι τις 11 το βράδυ και μέσα σε αυτήν υπάρχουν και γιατροί και νοσηλευτές. «Ο χώρος του λιμανιού δεν έχει πρόβλεψη για ιατρείο, όποτε αναγκαστικά και το Χαμόγελο του Παιδιού, και οι Γιατροί του Κόσμου και οι Γιατροί χωρίς σύνορα και ο Ιατρικός Σύλλογος Πειραιά προσπαθούμε ο καθένας, να καλύψει το δικό του κομμάτι γιατί δυστυχώς ο κόσμος είναι πάρα πολύς , οπότε χρειάζεται η βοήθεια όλων», αναφέρει η κ. Κουμτζή.
Αυτό που πραγματικά εντυπωσιάζει είναι η προσέλευση του κόσμου και η αλληλεγγύη που έχει εκφραστεί όλο αυτό τον καιρό. Σε μια Ελλάδα κρίσης, που υπάρχει πολύς κόσμος που πεινάει και είναι γείτονές μας, το να δείχνεις σε τέτοιες ποσότητες τέτοια ευαισθησία, ειλικρινά με έχει εντυπωσιάσει, δηλώνει χαρακτηριστικά η κ. Κουμτζή.
Η κινητή μονάδα του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού καθώς και το «πέτρινο» που βρίσκονται στην πύλη Ε2 του Πειραιά αποτελείται από γιατρούς, νοσηλεύτριες, κοινωνικούς λειτουργούς και εθελοντές και των τριών σωμάτων. Χωρίζονται σε δύο τμήματα. Το ένα τμήμα στελεχώνει την κινητή μονάδα που βρίσκεται στην Ε2 και το άλλο τμήμα πηγαίνει στο πέτρινο όπου παρέχει υγειονομική κάλυψη εκεί μέχρι τις 11 το βράδυ.
Παράλληλα λειτουργεί και το τμήμα των αναζητήσεων για την επανασύνδεση οικογενειών, ένα πάρα πολύ σημαντικό κομμάτι που απ’ ότι προβλέπεται, το επόμενο βήμα το επόμενο στάδιο είναι να δουλέψει αυτό περισσότερο, καθώς και ο παιδότοπος για τα παιδιά που λειτουργεί μέχρι τις 4 το μεσημέρι.
Προχωρώντας λίγο πιο πέρα, συναντήσαμε έξω από το ιατρείο του Ιατρικού Συλλόγου Πειραιά, τον Νίκο Πλατανησιώτη, πρόεδρο του Ιατρικού Συλλόγου Πειραιά καθώς και την Μαρία Καλαμάρη, μέλος του ΔΣ του Ιατρικού Συλλόγου Πειραιά.
Τα σοβαρότερα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες σύμφωνα με τον κ. Πλατανησιώτη και την κ. Καλαμάρη, στο 80% είναι λοιμώξεις αναπνευστικού λόγω των συνθηκών διαβίωσης. Από εκεί και πέρα συναντώνται κάποιες δερματίτιδες και κάποιες λίγες γαστρεντερίτιδες, και ασφαλώς και χρόνια νοσήματα όπως είναι καρκίνοι, όπως νεφροπαθείς που χρειάζονται αιμοκάθαρση. Από την πλευρά της η κ. Καλαμάρη επισήμανε ότι το σοβαρότερο περιστατικό ήταν ένα παιδί από τη Συρία που είχε διαγνωστεί από την πατρίδα του με οξεία λεμφογενή μυελογενούς λευχαιμία και είχε να πάρει θεραπεία πάνω από 30 μέρες. Εξετάστηκε από αιματολόγο και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Μεταξά. «Μέχρι στιγμής όλα αυτά τα περιστατικά αντιμετωπίζονται τουλάχιστον στο ιατρείο του Ιατρικού Συλλόγου Πειραιά, εξαιρετικά, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα.», αναφέρουν και οι δύο.
Το ιατρείο του Ιατρικού συλλόγου Πειραιά αποτελείται από μόνιμο προσωπικό σε σταθερή βάση, σε σταθερό δηλαδή ωράριο. Υπάρχει γενικός γιατρός ή παθολόγος και παιδίατρος στην πρωινή και στην απογευματινή βάρδια και λειτουργεί από τις 8 το πρωί έως τις 8 το βράδυ τις καθημερινές και τα σαββατοκύριακα 10-2. Ενισχύεται επίσης από τον φαρμακευτικό σύλλογο Πειραιά, οποίος παραχωρεί φαρμακευτικό εξοπλισμό.
Όσον αφορά στις συνθήκες που επικρατούν στην πύλη Ε2 στο λιμάνι του Πειραιά η κ. Καλαμάρη τονίζει ότι είναι δύσκολες και από θέμα καθαριότητας και φροντίδας. «Συζητώντας λίγο με τους πρόσφυγες και παρακολουθώντας τους αυτό το διάστημα το συμπέρασμα είναι πως αυτοί οι άνθρωποι είναι πονεμένοι και απογοητευμένοι, αγωνιούν για να πάνε στην Ευρώπη και ειδικότερα στη Γερμανία, καθώς δεν είναι ο τόπος προορισμού τους η Ελλάδα. Έχουν βρεθεί εδώ χωρίς να το θέλουν γιατί ήταν πέρασμα η Ελλάδα και θέλουν να περάσουν τα σύνορα ώστε να φτάσουν στον τελικό τους προορισμό», δηλώνει χαρακτηριστικά η γιατρός.
Και οι δύο εκμυστηρεύτηκαν μία ιστορία σχετικά με ένα ζευγάρι γιατρών που βρίσκεται στο λιμάνι του Πειραιά. Ο σύζυγος οφθαλμίατρος, η σύζυγος δερματολόγος, έμεναν στην πόλη Χομς, αποκλείστηκαν και δεν μπορούσαν να κατέβουν προς τα κάτω, έφυγαν προς την Τουρκία και κατέληξαν στην Ελλάδα. Ψάχνουν κάποιο τρόπο να φύγουν και έναν πρόχειρο τόπο διαμονής εδώ μέχρι να τα καταφέρουν, ενώ παράλληλα παρείχαν βοήθεια στο ιατρείο.
Επιθυμία και των δύο είναι να κάνουν ό,τι μπορούν για να προσφέρουν βοήθεια όσο το δυνατόν καλύτερα.
Κλείνοντας το οδοιπορικό στην πύλη Ε2 συνομιλήσαμε με τον 24χρονο Αλί από το Ιράκ. Ο Αλί γεννήθηκε στη Μοσούλη και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πόλη του τον Ιούνιο του 2014 καθώς εισέβαλλε ο ISIS και άρχισε να διαπράττει εγκληματικές ενέργειες ενάντια στους πολίτες εμποδίζοντάς τους να φύγουν από την πόλη. Ταξίδεψε προς την Τουρκία και διέσχισε τη θάλασσα 7 φορές μέχρι να φτάσει στην Ελλάδα. Την 7η τα κατάφερε. Όνειρό του και επιθυμία του είναι να φτάσει στη Μ. Βρετανία να συνεχίσει τις σπουδές του στη μηχανοηλεκτρονική που είχε σπουδάσει στο Ιράκ. Ακόμα μεγαλύτερο του όνειρο είναι να μείνει σε ένα ασφαλές μέρος και να γίνει μέρος μιας κοινωνίας που θα του συμπεριφέρεται σαν άνθρωπος.
Ανθρωπιά και ασφάλεια ψάχνουν, ό,τι δηλαδή τους έχουν στερήσει…
