Ενταση βάσει σχεδίου

Το ότι συνεχίζεται αυτό το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας εις ό,τι αφορά την απελευθέρωση των δύο Ελλήνων στρατιωτών αλλά και την επιστροφή στην Τουρκία των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών που ζήτησαν άσυλο στην Ελλάδα αμέσως μετά το πραξικόπημα κατά του  Ερντογάν, δείχνει πολύ απλά ότι τα πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες των δύο γειτονικών λαών υπερισχύουν της λογικής αντιμετώπισης παρόμοιων συμβάντων.
Βέβαια τι θα περίμενε κανείς από έναν Ερντογάν που θέλει να μετατρέψει την χώρα σε Βασίλειο, από την στιγμή που οι Τούρκοι πολίτες εξακολουθούν να τον στηρίζουν; Τι θα απαιτούσαμε άραγε από έναν τέτοιο πολιτικό που συγκεντρώνει όλες τις εξουσίες στα χέρια του και που μάλλον επιθυμεί να εποπτεύει τα πάντα; Από την άλλη όμως, τι καλύτερο θα περιμέναμε από μια νωθρή ελληνική κυβέρνηση που παλινδρομεί μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, που δεν δείχνει σταθερή στις αποφάσεις της και που μάλλον εξαρτά την τύχη της από τις αλλεπάλληλες επισκέψεις του πρωθυπουργού στο εξωτερικό;
Είναι σαφές ότι ο Ερντογάν επιθυμεί σφόδρα την ανταλλαγή των στρατιωτών, λες και βρισκόμαστε στα πρόθυρα ένοπλης σύγκρουσης και όχι ενός ακόμη τεχνάσματος προερχομένου από τα μυαλά των εκατέρωθεν κυβερνώντων.
Η ένταση στις σχέσεις των δύο γειτονικών χωρών συντηρείται πάντως βάσει σχεδίου, είτε αυτό έχει να κάνει με την ανταλλαγή των στρατιωτικών, είτε με τα θερμά επεισόδια στο Αιγαίο, είτε με τις παραβιάσεις στον εναέριο χώρο.