Χριστός Ανέστη!
Γράφω σήμερα, με τη λάμψη του θριάμβου του Αναστημένου Χριστού… Εκτυφλωτικά φωτίζει την ημερομηνία, το Εθιμικό τοπίο της ευδαιμονίας, τα αισθήματα της Αγάπης, που πλημμυρίζει τις οικογένειες και τις σχέσεις λατρείας! Χρόνια Πολλά, λοιπόν, και μακάρι κάθε χρόνο μια στάλα παρηγοριάς κι ελπίδας να προστίθεται στην αγωνία μας, για τις διασαλεύσεις που ζει ο κόσμος μας! Μετριάζουν τη λάμψη της Μεγάλης Ημέρας, τα δεινά της υφηλίου, είναι αλήθεια…
Αύριο, αύριο, ο δημοφιλέστερος Άγιος της Ορθοδοξίας, ο Τροπαιούχος, χιλίαρχος, Έφιππος, Μεγαλομάρτυρας για την Πίστη Του, ο Άγιος Γεώργιος στο Συναξάρι μας, συστήνεται και με τα Λαοθρύλητα, Γεωργός, Αθλητής, Καβαλάρης, και βεβαίως Ιατρός, στην θρησκεία μας, Ελευθερωτής Υπερασπιστής, στα χείλη, στους ψαλμούς και την ψυχή μας…
… Το αφιέρωμα που διάβασα σήμερα σε μεγάλο αθηναϊκό φύλλο, μου κίνησε το ενδιαφέρον, και μου ανα-κίνησε τη συγκίνηση…
Τον εορτάζουν λέει, με λατρεία και σέβας, οι Έλληνες Χριστιανοί Ρομά!! Πάντα μου αρέσει ο πολιτισμός αυτών των βασανισμένων περιπλανώμενων στα έθνη, να εμβολιάζουν τη Λαϊκή Κουλτούρα με χίλια ιδιώματα… Ρυθμό, χορό, χρώμα, Μουσικές – λαλούμενα του ζουρνά και του βιολιού – πόθο για την Ελευθερία!…
“ΕΝΤΕΡΛΙΖΙ” (*) λοιπόν, είναι ο Άγιος Γεώργιος!
Τόσο αγαπημένος στη φυλή των τσιγγάνων… Πρώτη βεβαίως τη… τάξει, η Παναγία, η Μεγαλόχαρη του Δεκαπενταύγουστου, και αμέσως μετά, ο Τροπαιοφόρος!
Αλλά της Λαμπρής το δρώμενο, που πραγματοποιείται στην Αμαλιάδα, έχει “φλύαρες χαρές”, αρωματισμένες με φιλοξενία και γλέντι κοινό, για όλους!
Έχει κι εκείνο το ψωμί! Ολοκέντητο με τους συμβολισμούς της θρησκείας μας, ζυμωμένο αποβραδίς, στρογγυρό, μεγάλο, νόστιμο, ευλογημένο.
Έχει και τα νέα ζευγάρια που το κρατούν “επίσημα” στον κόσμο, θεατρικά, και προσπαθούν να το “σπάσουν” στα δύο… Ο άνδρας με το ένα χέρι του, η σύζυγος με τα δύο χεράκια της.
Κι όταν αυτό επιτευχθεί, όποιος μείνει με το μεγαλύτερο κομμάτι στα χέρια του, αδιαφιλονίκητα ορίζεται αυτός που πρόσφερε τα περισσότερα στον γάμο του, κατά τον χρόνο που πέρασε! Ωραία πράγματα!
Ύστερα γυρίζουν στον κόσμο, και το μοιράζουν μπουκίτσα, μπουκίτσα ως αντίδωρο. Κι άλλα πολλά έχουν, μα πώς να χωρέσουν στις “Αφορμές”. Αρκεί αυτό, για τώρα.
… Αρκεί, αυτό για τώρα. Αύριο πρωί, θα πάω στη γειτονιά μου, ν’ αφήσω ένα προσκύνημα ταπεινό, στον δικό μας “Εντερλέζι”! Στον Αη Γιώργη του Πύργου Καστελλίου, ανθοσκεπασμένο στην Εικόνα Του! Χρόνια πολλά.
Κι ο… Εντερλέζι ν’ αγαπά και να σκέπει πάντα, τον… “ντουνιαβά”!!
Υ.Γ. Ντουνιαβά = κόσμος, στην τσιγγάνικη γλώσσα
