Ενθερμος υποστηρικτής

ΔΕΝ είναι ο μόνος, αλλά είναι ο σημαντικότερος με το βάρος και το κύρος των αδιαμφισβήτητων φιλοσοφικών και κοινωνικών του απόψεων. Σύμφωνα με τις ειδήσεις- και τα Χ.Ν., 24/6-, τη θερμή του υποστήριξη προς την Ελλάδα εξέφρασε ο κορυφαίος Γερμανός διανοούμενος, Γιούργκεν Χάμπερμας (Jürgen Habermas, 1929-).

ΣΕ άρθρα/παρέμβασή του σχετικά με την Ελλάδα και την Ε.Ε., στην ιταλική εφημερίδα La Repubblica (23/6) και στη Suddeutsche Zeitung (25/6), μεταξύ άλλων πολύ ενδιαφερόντων, γράφει: «Από τον Μάιο του 2010 η καγκελάριος (σ.σ. Μέρκελ) προέταξε τα συμφέροντα των επενδυτών, αντί να δώσει βάρος στην εξυγίανση της ελληνικής οικονομίας. Το αποτέλεσμα είναι ότι είμαστε και πάλι εν μέσω μιας κρίσης που κάνει πασιφανές, σε όλη της τη γυμνή πραγματικότητα, ένα ακόμη θεσμικό έλλειμμα. Το ελληνικό εκλογικό αποτέλεσμα είναι εκείνο ενός έθνους που, στη μεγάλη του πλειοψηφία επαναστατεί κατά της καταπιεστικής και λυπηρής κοινωνικής ανέχειας που επέβαλε στη χώρα η λιτότητα».

ΒΛΕΠΕΤΕ, η σύγκρουση ανάμεσα στο χρήμα και στον άνθρωπο παραμένει ανηλεής, όσο κι αν λέμε ότι είμαστε πολιτισμένοι. Δυστυχώς, άτομα και έθνη οφείλουν να αγωνίζονται σκληρότερα σήμερα για τα αυτονόητα. Το αίτημα για μια εναλλακτική ευρωπαϊκή πολιτική («Un’ altra Europa con Tsipras», προεκλογικό ευρωπαϊκό αριστερό σύνθημα) αποδεικνύεται «ανώριμο», αφού βιώνουμε μια βαθιά καπιταλιστική και εθνοκεντρική Ε.Ε. Γι’ αυτό και ένας τέτοιος αγώνας είναι πολύ  δύσκολο να υποστηριχθεί κι από άλλους λαούς εξίσου θύματα της λιτότητας.

«ΤΟ πραγματικό θεσμικό έλλειμμα (σ.σ. της Ε.Ε.)  δεν έχει ακόμη ξεπερασθεί», συνεχίζει ο Χάμπερμας. Όμως, «οι ελληνικές εκλογές (της 25/1) έριξαν άμμο στα γρανάζια των Βρυξελλών, εφόσον σε αυτή την περίπτωση οι ίδιοι οι πολίτες αποφάσισαν για μια εναλλακτική ευρωπαϊκή πολιτική, έχοντας υποστεί οδυνηρά, σε πρώτο πρόσωπο, τις συνέπειες…». Η Ευρώπη των λαών που ονειρεύτηκαν οι πρώτοι μεταπολεμικοί ευρωπαϊστές καθώς και οι μετέπειτα μεγάλοι Ευρωπαίοι ηγέτες (Ντε Γκολ, Αντενάουερ, Κολ, Σμιτ, Μιτεράν κ.ά.), όλο και απομακρύνεται από τις βασικές αρχές της.

Ο ΧΑΜΠΕΡΜΑΣ σημειώνει επίσης ότι «η ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να αποκρούσει με συνέπεια τις νεοφιλελεύθερες θρασύτητες με ένα κεϋνσιανικό διαχωρισμό του φαρμάκου Μέρκελ (σ.σ. όρα Σόιμπλε), αλλά συγχρόνως να γίνει αξιόπιστη προχωρώντας σε εκμοντερνισμό του κράτους και της οικονομίας».

ΣΩΣΤΑ! Αλλά κάτι τέτοιο προϋποθέτει μια κυβέρνηση (δεξιά/σοσιαλιστική/αριστερή-αδιάφορο) να είναι αρραγής, με στόχους, συντονισμένη, πειθαρχημένη. Χωρίς τα «καπετανάτα» συνιστωσών ή υποομάδων, ιδεοληπτικών εμβαλωμάτων κ.λπ. Και άρα εκβιασμών. Πιο απλά, τίποτε δεν πρόκειται να γίνει σ΄αυτή τη χώρα, αν δεν υπάρξει κυβερνητική αξιοπιστία και συνέπεια, αν δεν υπάρχει ομοψυχία λαού και εμπιστοσύνη στην κυβέρνησή του, αν δεν υπάρξει σταθερότητα κυβερνητικών απόψεων και ενεργειών, αν δεν υπάρξει όραμα…