Εντυπώσεις από την έκθεση του Συλλόγου Γυναικών Καλλιτεχνών Χανίων “Ιρις”…

Να ’μαστε στον χώρο της Πύλης της Αμμου -της λεγόμενης Σαμπιονάρας- που εδώ και χρόνια φιλοξενεί αξιόλογες εκθέσεις, περνάμε την πύλη και να μπρος μας η Τέχνη να γεμίζει τον χώρο και τις καρδιές! Η Τέχνη -πηγή έκφρασης- που με το μαγικό της ραβδάκι καλύπτει τον ελεύθερο  χρόνο, δίνει παρηγοριά στους δύσκολους καιρούς μας, απασχολεί δημιουργικά, στήνει φιλίες ζωής…
Και ξεκινάμε την περιήγησή μας στον μαγευτικό κόσμο της ζωγραφικής  για να θαυμάσουμε τα εκλεκτά έργα των μελών της ομάδας!
«Πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι δικά μας θα’ ναι» δηλώνει ο πίνακας της Αντιγόνης Καπνισάκη, ο οποίος μας υποδέχεται πάνω στο καβαλέτο δίπλα στην είσοδο, η Αγιά Σοφιά δουλεμένη με μικτή τεχνικές  καθηλώνει, συγκινεί και παραπέμπει σ’ ανάλογους συνειρμούς! Παραδίπλα η Χρύσα Μπερτάκη εκθέτει δυο ξεχωριστά, γαλαζοπράσινα κομμάτια του απέραντου Ελληνικού τοπίου, όπου κυριαρχεί η δύσκολη τεχνική της σπάτουλας. Η Ευαγγελία Μανουσάκη  εντυπωσιάζει με δυο καλοδουμένα σκίτσα παιδιών κι ένα σκεπτόμενης Αφρικανής γυναίκας. Δίπλα τους η Αγγέλα Πιακή δίνει το «παρών» κάτω απ’ το χειροποίητο φωτιστικό της με ζωγραφική σε ύφασμα, σε  μια σειρά φίνες  μικρογραφίες δένδρων. Την προσοχή μας τραβά στη συνέχεια, η λευκοντυμένη μουσικός της Ευαγγελίας Χατζιδάκη που κόντρα στον σκούρο φόντο ακουμπά με τ’ ακροδάχτυλα τις χορδές της άρπας της, στέλνοντας γαληνευτικούς ήχους στον χώρο. Μικρή στάση στην κοντινή εσοχή,  όπου μια κούκλα φτιαγμένη καθ’ ολοκληρία από την Όλγα Πλαΐτη, με το μπλε φουρό της, πλαισιωμένη από ρόζ τούλι χαρίζει χαμόγελο στα χείλη, παραπέμπει σ’ όμορφες, ανέμελες στιγμές.
Θα σταθούμε τώρα για να μελετήσουμε άλλα δυο έργα μικτής τεχνικής της Ελενας Φραγγεδάκη, η οποία εδώ και χρόνια συνταιριάζει  εικόνες ανάγλυφες, γεμάτες ζωντάνια, με υλικά της γης,  σε μια σειρά κολλάζ, όπου το φύλλο, το ξυλάκι, η φυσική πρώτη ύλη έχουν τον πρώτο λόγο. Η Αντωνία Πολυχρονάκη θα μας δώσει φέτος εικόνες δυνατές, γεμάτες χρώμα,  όπου τα άνθη -η τρυφερή πλευρά της ζωής- αντιμάχονται τη δύνη των εκπλήξεων που φέρνει ο χρόνος. Ελεύθερη πινελιά και σπάτουλα στο φόντο  του εκλεκτού έργου της Βαλεντίνας Μποντούρη, με το μοντέλο της στο δικό του στρόβιλο ζωής να συνταιριάζει εικόνα με ποίηση. Η Γεωργία Μπακούση με τα έξοχα βουκολικά της θέματα, και σύνθημα «Επιστροφή στις ρίζες» θα μας γυρίσει νοσταλγικά -αλλά και με πρόθεση ν’ αφυπνίσει- στις αυτάρκεις κοινωνίες του άλλοτε. Η Αγάθη Καρβούνη θα μας μεταφέρει στον επίγειο παράδεισό μας, φιλοτεχνώντας έργο καλοκαιρινό που μας ταξιδεύει στην ξέγνοιαστη ακρογιαλιά των παιδικών μας χρόνων, θα περάσει μήνυμα αντιπολεμικό με το εξαιρετικό της έργο που απεικονίζει το παιδί και το άλογο, παραπέμποντάς μας στην ταινία «Το άλογο του πολέμου». Ακριβώς απέναντι την προσοχή μας τραβά το διπλό έργο της Σοφίας Γολσουσίδου, εκεί όπου το παλιό παγκάκι, ο μεταλλικός στύλος, ο φάρος στο βάθος προβάλουν μέσα απ’ την παλιά κορνίζα παραθύρου, κι από κάτω η κατασκευή, χρωματιστό δίχτυ, αστερίες, σφουγγάρια κουβαλούν στον χώρο μυρωδιά θάλασσας κι ανέμελων διακοπών. Η Νεκταρία  Μανωλάκη με το μοναδικό της στυλ εκθέτει  έργα όπου απ’ το μουντό φόντο προβάλουν ο φοίνικας του τοπίου ή η γυναικεία σιλουέτα. Η Έφη Φιωτάκη επιλέγει το καλλιτεχνικό άσπρο-μαύρο σε κάρβουνο για να μας παρουσιάσει τις σχέσεις των ζευγαριών, αλλά και τα βαθιά ανθρωπινά συναισθήματα, όπου ενίοτε η μια πλευρά του προσώπου μας κλαίει κι η άλλη γελάει…
Πλησιάζουμε την δεύτερη εσοχή, χαρούμενο διάλειμμα για να περιεργαστούμε τα λεπτοδουλεμένα, πολύχρωμα  γλυπτά της Ελισάβετ Λεμονή.  Εδώ κοντά κι οι αγιογράφοι της ομάδας, η Κατερίνα Τσιλιμιγκάκη και η Κυριακή Αρβανίτη, που με τα φυσικά χρώματα, το συγκολλητικό αυγό και τις παλιές τεχνικές τιμούν και προωθούν τη παράδοση.
Και περνάμε τώρα στις φωτογράφους μας, που στήνουν με κέφι τον φακό τους απέναντι στο θέμα, βάζουν  τέχνη και  ψυχή για να ζωντανέψουν τοπία κι αντικείμενα, να εκφράσουν ανησυχίες, να μεταφέρουν το δικό τους  μήνυμα! Εδώ τα έργα της Αννας Σημανδηράκη παλιωμένο ξύλο  και σίδερο σε λεπτομέρειες σπιτιών να μας θυμίζουν την φθορά των γήινων πραγμάτων, της Δουλαβέρη Σοφίας με το μοναχικό δένδρο και τον αιχμηρό κάκτο με τη τρυφερή πασχαλίτσα να ξαποσταίνει επάνω.  Της Ρίτας Τζεϊράνη με το έξοχο παραθύρι με θέα, και τη βαρκούλα της να λικνίζεται σ’ ελαφρό κυματισμό, οι φωτογραφίες της Μαρίας Σταματάκη, τα πουλιά που μ’ ανοιχτές φτερούγες σκοτεινιάζουν τον φάρο, αλλά και οι παπαρούνες -μήνυμα αγάπης κι ελπίδας-  να στέκουν όλο χάρη στην κορυφή του γεμάτου μπουκαλιού.
Σταματάμε στο γεροντικό χέρι που καθαρίζει σιτάρι, το συμβολικό κομμάτι της Ζαχαρένιας Σημανδηράκη -της ψυχής της παρέας που χρόνια τώρα εργάζεται για τον Πολιτισμό,  φέρνει  κοντά τους ανθρώπους,  δίνει κίνητρα για δημιουργία- στο γαλήνιο φωτεινό τοπίο του παλιού λιμανιού της Κυριακής Ιερωνυμάκη, στο μαγευτικό, ταξιδιάρικο του νου δειλινό της Λίνας Λιάρα, στις επιβλητικές σιλουέτες παλιών κτηρίων κόντρα στον νυχτερινό ουρανό του γενέθλιου τόπου, που είναι η φετινή συμμετοχή της αγαπητής μας Ελευθέριας Κατσιφαράκη.
Να κι η Θάλεια Μανουσάκη με τη ξυλογλυπτική της, περίτεχνα σκαλισμένο του μάκρους λαογραφικό μοτίβο, κι από κάτω μια σειρά πρόσωπα να τραβούν τη προσοχή με τις ποικίλες τους εκφράσεις. Στην τρίτη εσοχή τώρα, όπου ανάμεσα στην πέτρα -τη φαγωμένη απ’ τον χρόνο του παλιού κτήριο- η Κατερίνα Αντωνάκη με πετραδάκια, χρώμα, κέφι κι έμπνευση θα μεταμορφώσει το κοινό βότσαλο σε μύριες φανταστικές εικόνες…
«Ιριδισμοί 2015» από 8 μέχρι 19 Ιουλίου, σε συνεργασία με τον Δήμο Χανίων και την ΚΕΠΠΕΔΗΧ-ΚΑΜ,  σε άλλη μια επιτυχημένη έκθεση μιας ερασιτεχνική ομάδας  που ιδρύθηκε το 1997 και συνεχίζει -με μια συνεχή, αδιάλειπτη και συνεπή παρουσία- την προσφορά της στα πολιτιστικά πράγματα της πόλης μας.
Θερμά συγχαρητήρια σ’ όλες τις ταλαντούχες καλλιτέχνιδες της ομάδας!
Και στην άλλη με το καλό!