Αιώνια ευγνωμοσύνη

Κάθε χρονιά διπλή γιορτή γίνετ’ εδώ και χρόνια
τιμή λαού στσ’ αγωνιστές, στην Παναγιά αιώνια.
Σ’ αυτούς που δε λογάριασαν κινδύνους και σκλαβιά
παλέψανε ούλοι μαζί, να φέρουν λευτεριά.
Εδά τα βλέπουμ’ εύκολα κι ο δρόμος που τραβούμε
μας οδηγεί σε βάσανα, ούλα τα ξεπουλούμε.
Δεν το θωρούμε που ‘ρχεται, ίσως υπάρχει ζάλη
η παγκοσμιοποίηση στα βράχια θα μας βγάλει.
Αλλοι λαοί κατάλαβαν και θέλουν τα δικά τους
σίγουρα να τα σώσουνε, μη φύγουν ‘πο κοντά τους.
Εμείς με τέτοια ξακουστή μεγάλη ιστορία
τα πάντα σκαρφιζόμαστε μη χάσουμε’ εξουσία.
Πάψαμε πια δε βλέπουμε το σπίτι το δικό μας
πιστέψαμε πως θέλουνε οι ξένοι το καλό μας.
Αν δεν ξυπνήσουμε νωρίς προτού να ‘ρθει η φέξη
θαρρώ δε θα βρεθεί κιανείς, ποτέ να μας συντρέξει.