Και όμως! Έκαναν ήδη την επανεμφάνισή τους. Λαχταριστές πυραμίδες από κουραμπιέδες και μελομακάρονα, παραταγμένα με απολαυστική συμμετρία στις βιτρίνες των ζαχαροπλαστείων, χρυσαφένια φωτάκια και πολύχρωμες γιρλάντες περιμετρικά των μαγαζιών, εντυπωσιακά παιχνίδια και διακοσμητικά, όλα χαρωπά και πολλά υποσχόμενα στα καταστήματα εποχιακών ειδών.
Νοέμβρης μήνας ακόμη! Σα να βιαζόμαστε, να προτρέχουμε λιγάκι θαρρώ. Τη θαλπωρή των εορτών αποζητάμε; Ή μήπως… κάτι άλλο διακαώς αγωνιούμε ν’ «αγοράσουμε»; Ανησυχώ!
Θα κατορθώσουν άραγε το βαθύ κυπαρρισί του χριστουγεννιάτικου δέντρου, το φανταζί πορφυρό της γυαλιστερής μπαλίτσας, το γλυκύ λευκό της άχνης, να επιχρωματίσουν το γκρίζο της καθημερινότητας, το αδιαπέραστο μαύρο της κανονικότητάς μας;
Ποιος ξέρει…;
