Κύριε διευθυντά,
ετοιμάζονται και έχουν ήδη αρχίσει να γίνονται εορταστικές εκδηλώσεις για να τιμήσουμε τους αγώνες και τους αγωνιστές, Έλληνες και φιλέλληνες, της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
Οφειλόμενο χρέος ΟΛΩΝ μας για να το θυμόμαστε εμείς και να διδάσκονται και οι νέοι μας.
Μήπως όμως, καιρός δεν είναι, να θυμηθούμε ολίγους αγώνες και αγωνιστές που τους έχουμε ξεχάσει, μάλλον εξ αμελείας και όχι εκ προθέσεως;
Σε καμία περίπτωση δεν ισχύει το δεύτερο! Οι αγώνες για την απελευθέρωση της Ελλάδος και συνεπώς και της Κρήτης, είχαν εκκινήσει, με αιματηρές θυσίες και προσφορές Ηρώων μας, από την επόμενη της άλωσης της Ελλάδος από τον Τούρκο – Τύραννο κατακτητή. Υπάρχουν αναρίθμητοι σταθμοί τέτοιων αγώνων, που είναι δύσκολο να μνημονευτούν σε ένα δημοσίευμα.
Ενδεικτικά όμως οφείλω να αναφερθώ στους αγώνες του πρωτοεπαναστάτη των Σφακίων το 1769, αείμνηστου Δασκαλογιάννη και μετά στους αγώνες του άλλου μεγάλου τέκνου των Σφακίων, του προδρόμου των αγώνων για την απελευθέρωση της Κρήτης και την ένωσης της με τον Εθνικό κορμό, την Μητέρα Ελλάδα, τον μεγάτιμο ήρωα και ευεργέτη μας, τον Γεώργιο Ξενουδάκη, ο οποίος ξεκίνησε, ως παιδί αμούστακο, το 1824 συμμετέχον στην Επανάσταση των Σφακίων κατά των τουρκοαιγυπτίων κατακτητών, και συνέχισε τους αγώνες του, μέχρι τον θάνατό του, το 1888.
Το 1841 συμμετείχε στην επανάσταση των αδελφών Χαιρέτη, μαζί με τον φίλο και συμπολεμιστή του Αλέξανδρο Κουμουνδούρο, από την Μάνη.
Το 1883 περιοδεύει, για 2 ολόκληρους μήνες, όλη την Ευρώπη, για να ευαισθητοποιήσει και να ζητήσει χείρα βοηθείας από όλους τους πολιτικούς και πολιτειακούς παράγοντες, Ευρώπης και Ρωσίας, για το Κρητικό ζήτημα, της απελευθέρωσης της Κρήτης και την ένωσή της με την Ελλάδα.
Όλα αυτά με δικά του έξοδα, που όπως αργότερα μας εγνώρισε, ανήλθαν στο ποσό των 4000 δραχμών. (Το 1883, όταν το νεοσύστατο Ελληνικό Κράτος έδιδε 300 δραχμές σε κάθε τετραμελή οικογένεια, στους Κρήτες που είχαν καταφύγει στην Μήλο και αλλού, μη ανεχόμενοι τον τύραννο κατακτητή Τούρκο, για να χτίσει και να στήσει σπιτικό.)
Το 1885, αγορεύοντας από του βήματος της Βουλής των Ελλήνων, ως πρώτος Κρης βουλευτής, επισήμανε:
α) «ο πόλεμος, κατά των Τούρκων, είναι πόλεμος εθνικός, είναι πόλεμος της Ελληνικής φυλής﮲ δεν είναι απλός πόλεμος των εις τα σύνορα εστρατοπεδευμένων, αλλά των Κρητών, των Σαμίων, των Χίων των Μακεδόνων, των Κασιωτών και όλων των απανταχού Ελλήνων…»
β) Απευθυνόμενος, με επιστολή του προς τον διάσημο πολιτικό της Αγγλίας κ. Κάρολο Δίλκε, στις 3 Οκτωβρίου 1887, του λέγει : «…Η Κρήτη έξοχε ξένε, δούλη δεν ησυχάζει, φονεύεται, αλλά δεν αποθνήσκει…».
γ) «…Ποια συνέλευσις, ποια βουλή συνεκροτήθη και δεν είχε αντιπροσώπους της Μακεδονίας της Κύπρου, της Θεσσαλίας, της Κρήτης;…».
Για να καταλήξει: «..Ιστοριογράφοι και πολιτικοί της νεοτέρας Ελλάδος νοθεύοντες την Ιστορία κηλιδώνετε την Ελλάδα…».
Εύχομαι και ελπίζω, αυτή τη φορά οι ιστορικοί, οι πολιτικοί, οι εργαζόμενοι και συνεργαζόμενοι γι’ αυτές τις λαμπρές εορταστικές εκδηλώσεις μας περί της επανάστασης του 1821, να μην λησμονήσουν, εξ αμελείας ή άλλο τι, να αναφερθούν και στους προαναφερόμενους, έντιμους, ανιδιοτελείς και Μεγάτιμους Ήρωές μας.
Δεν θα ήθελα να δικαιωθούν :
1) Κύριος καθηγητής Πανεπιστημίου Κρήτης, μου είπε πως αν μιλήσουμε και για Ξενουδάκη τότε χάνουν πόντους οι άλλοι
2) Αλλος καθηγητής Πανεπιστημίου που γράφει σε βιβλία του: «Η σημερινή Ελληνική ιστορία είναι συστημική…»
Νίκος Γ. Νταμπακάκης
Ιστοριοδίφης για την ζωή και το έργο του Γ. Ξενουδάκη
