Μια σημαντική τιμή απέσπασε από την Ακαδημία Αθηνών ο λαογράφος, ερευνητής και συνεργάτης των “Χανιώτικων νέων», Ασηγωνιώτης, Σήφης Πετράκης.
Πρόκειται για την απονομή του Γ’ επαίνου (χωρίς χρηματική αμοιβή) που απέδωσε η Σύγκλητος της Ακαδημίας Αθηνών έπειτα από πρόταση της Εφορευτικής Επιτροπής του Κέντρου Ερεύνης και Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας για τη συλλογή του με τίτλο “Ροζοναρίσματα τσ’ Ασηγωνώτικης ρίζας”.
Αξίζει να σημειωθεί ότι είναι η δεύτερη φορά που η Ακαδημία Αθηνών τιμά το συγγραφικό έργο του Χανιώτη δημιουργού μετά από το 2004 όταν του είχε απονείμει τον Α’ έπαινο για τα βιβλία του «Ιστορίες τσ’ Ασηγωνιώτικης Ρίζας», «Το ξερίζωμα του Ασφένδαμου» και «Ιστορίες της Ορεινής μαδαριώτικης γης».
Το νέο βιβλίο του Σήφη Πετράκη περιλαμβάνει «κλεφτο-ιστορίες» και ιστορίες από την καθημερινότητα και τη ζωή του χωριού, ανεκδοτολογικά περιστατικά αλλά και τραγικές στιγμές που έζησαν οι άνθρωποι σε χρόνους περασμένους και δύσκολους. Συγχρόνως μέσα από αυτές τις ιστορίες αναδεικνύονται και διασώζονται πτυχές του λαϊκού πολιτισμού, των εθίμων και των παραδόσεων της δυτικής Κρήτης και ειδικά της Ασή Γωνιάς και των χωριών της ρίζας, ενώ πρωταγωνιστικό ρόλο έχει η κρητική ντοπιολαλιά που παραμένει ζωντανή μέχρι και σήμερα, ιδίως στην ενδοχώρα του Νομού.
Παράλληλα, το βιβλίο περιέχει κείμενα από βιβλιοπαρουσιάσεις και κριτικές των Αθηνά Κανιτσάκη, Σταμάτη Αποστολάκη, Νανώ – Σπανουδάκη – Κουτσάκη, Βαγγέλη Κακατσάκη, Γιώργη Μαριδάκη και Βασίλη Χαρωνίτη, για το συγγραφικό έργο του Σ. Πετράκη.
Μιλώντας στα “Χ.ν.” ο κ. Πετράκης εξέφρασε την χαρά και την ικανοποίησή του για την αναγνώριση του έργου του από την Ακαδημία Αθηνών: «Αισθάνθηκα όμορφα. Σίγουρα είναι μια αναγνώριση της προσπάθειας που κάνω τώρα και περίπου 40 χρόνια. Είναι ιστορίες που τις κουβαλάω από παιδί αφού άκουγα διαρκώς τέτοιες αφηγήσεις όταν έρχονταν στον πατέρα μου, που ήταν τσαγκάρης, οι βοσκοί για να φτιάξουν παπούτσια. Μιλάμε για ανθρώπους που είχαν πολεμήσει, που ζούσαν στο μιτάτο, που κουβαλούσαν όλον αυτό τον λαϊκό πολιτισμό. Μέσα από τα κείμενά μου προσπαθώ να κρατήσω ζωντανές τις αναμνήσεις αυτές, αλλά και να διασώσω μαρτυρίες -σημερινές- των βοσκών. Το σίγουρο είναι ότι το κάνω με μεράκι και αγάπη».
