Η αναγνώριση από τη Μόσχα της ανεξαρτησίας της Ρωσόφωνης περιοχής του Λουχάνσκ, δηλαδή των επαρχιών Ντονέτσκ και Ντονμπάς έβαλε ταφόπλακα στις Συμφωνίες του Μινσκ Ι και ΙΙ και επισκίασε πλήρως τη συνάντηση του Έλληνα. ΥΠΕΞ Ν. Δένδια στη Μόσχα με τον ομόλογο του Σεργκέϊ Λαβρόφ.
Η αναγνώριση της ανεξαρτησίας των δύο Ουκρανικών επαρχιών, που συνορεύουν με την Ρωσία, είναι το πρώτο βήμα απόκτησης δικαιώματος, να υπαχθούν στην εδαφική κυριαρχία της Ρωσικής επικρατείας, για να μην κατηγορηθεί η Μόσχα, ότι έγινε αυθαίρετη προσάρτησή τους όπως της Κριμαίας. Θεωρήθηκε, ότι η Ρωσοουκρανική κρίση δημιουργήθηκε απ’ την κατάφορη παραβίαση εκ μέρους της των συμφωνιών του Μινσκ Ι και ΙΙ.
Πρόκειται για συμφωνίες που υπεγράφησαν στο Μινσκ της Λευκορωσίας υπό την επίβλεψη και πρωτοβουλία του Οργανισμού για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη (Ο.Α.Σ.Ε.). Η Μινσκ Ι έγινε το 2014 και προέβλεπε την κατάπαυση του πυρός στις Ρωσόφωνες περιοχές του Λουχάνσκ, την απόσυρση των ξένων μαχητών την ανταλλαγή αιχμαλώτων και ομήρων, την παροχή αμνηστίας στους αυτονομιστές και την υποχρέωση του Κιέβου, να επιτρέψει στις περιοχές αυτές, να έχουν ένα βαθμό αυτοδιοίκησης. Η συμφωνία καταστρατηγήθηκε με αποτέλεσμα και οι δύο πλευρές να υποστούν σοβαρές ήττες.
Η Μισνκ ΙΙ συνήλθε με πρωτοβουλία πάλι του ΟΑΣΕ από τους Πούτιν, Ολάντ, Μέρκελ και τον Ουκρανό Ποροσένκο τον Φεβρουάριο 2015, να βρεθεί διπλωματική λύση για την ύφεση της έντασης Ρωσίας – Ουκρανίας και την έξοδο από την κρίση των αυτονομιστών.
Περιελάμβανε ό,τι και η Μινσκ Ι, επί πλέον, να αποκτήσουν οι επαρχίες Ντόνετσκ και Λουχάνσκ το δικαίωμα αυτοδιοίκησης, δική τους αστυνομική δύναμη, να διορίζουν τους δικαστές τους και να κάνουν τοπικές εκλογές.
Ο Ουκρανός πρόεδρος πρότεινε να κάνει συνταγματικές τροποποιήσεις για την αποκέντρωση, αλλά ματαιώθηκαν από αντιδράσεις ακραίων εθνικιστικών ομάδων.
Στις Συμφωνίες του Μινσκ δεν διευκρινίζονται ζητήματα για όσα προκλήθηκαν και όσα θα ακολουθούνταν μεταξύ των δύο χωρών και τίθεται το ερώτημα «αν η Ουκρανία είναι κυρίαρχη, ή πρόκειται να περιορισθούν τα δικαιώματα της όπως επιθυμεί η Ρωσία».
Ωστόσο η Ρωσία προσέφερε στους αυτονομιστές οικονομική στήριξη και έδωσε τη Ρωσική υπηκοότητα σε 700.000 κατοίκους. Ο Πούτιν θεωρεί ότι οι συμφωνίες του Μινσκ δίδουν το δικαίωμα στη Ρωσία, να ελέγχει ότι συμβαίνει στο Λουχάνσκ, νά ’χει λόγο στο Ουκρανικό κοινοβούλιο μέσω των αντιπροσώπων που ελέγχει στο Ντονμπάς, στις εθνικές υποθέσεις, εμποδίζοντας την προσπάθεια ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.
Οι ηγέτες των ίδιων χωρών της Συμφωνίας του Μινσκ συγκεντρώθηκαν τον Δεκέμβριο 2019 στο Παρίσι και δεσμεύθηκαν, ότι θα τηρηθεί η συμφωνία, η οποία τελικά κατέρρευσε για να φθάσουμε στα σημερινά γεγονότα. Επινοήθηκε βιαστικά, εφαρμόσθηκε εν μέρει από τους Ουκρανούς, ο ρόλος της Ρωσίας δεν αναγνωρίστηκε επαρκώς και παρά του ότι εμφανίστηκε ως παρατηρητής, πήρε το δικαίωμα να υποστηρίζει τους αυτονομιστές, με τους οποίους το Κιέβο δεν δέχθηκε συνομιλίες μεταξύ τους.
τΟι προσπάθειες των Δυτικών να ισορροπήσουν την κατάσταση ήταν σαν νά ’θελαν να τετραγωνίσουν τον κύκλο. Το επόμενο βήμα των Ντονέτσκ και Ντονμπάς θα είναι η προσχώρησή τους στη Ρωσική επικράτεια, αν μέχρι τότε δεν επέμβει το ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, οι δε θρυλούμενες κυρώσεις εναντίον της Μόσχας περισσότερο θα βλάψουν την ΕΕ παρά τη Ρωσία.
