Έχει µπει στην τελική φάση η εκλογή του Π.τ.∆., ο οποίος είθισται παραδοσιακά ως πολιτειακός ηγέτης, να εγγυάται την ενότητα και την οµαλότητα, να έχει γνώµη και να µην µπορεί να παραµένει ‘‘µουγκός’’. Έχει συµβολικό χαρακτήρα και ρόλο, να ανοίγει τον δρόµο και χωρίς να κρίνει τις πράξεις της κυβέρνησης να καλεί σε διάλογο τα µέρη των αντιµαχόµενων, να λύνουν αυτά τις διαφορές τους. Επιπλέον να εκπροσωπεί επαξίως τη χώρα στο εξωτερικό να χειρίζεται κρίσιµα ζητήµατα εθνικής και διπλωµατικής πολιτικής που αφορούν τη λειτουργία της δηµοκρατίας και να εφαρµόζει τον κώδικα ηθικής. Σε ορισµένες δε περιπτώσεις να επεµβαίνει ενωτικά στις συγκρούσεις και αντιθέσεις των κοινωνικών οµάδων.
Μέχρι τώρα ο Π.τ.∆. αναδεικνυόταν από την αντίπαλη κυβερνώσα παράταξη, ‘‘νοοτροπία’’ που είχε εγκαινιάσει ο Ανδρέας Παπανδρέου, όταν πρότεινε ως πρώτο πολιτειακό άρχοντα τον εκ Πατρών Κωστή Στεφανόπουλο της συντηρητικής παράταξης, ο οποίος ψηφίστηκε και για δεύτερη θητεία και πέτυχε µια «πολιτική εξισορρόπηση».
Αυτό δεν τηρήθηκε απ’ τη σηµερινή κυβερνητική πλειοψηφία απ’ την οποία υπεδείχθη µε απόφαση του πρωθυπουργού ως υποψήφιος Π.τ.∆. ο πρόεδρος της Βουλής κ. Τασούλας. Στην πρώτη ψηφοφορία αντί για τις απαιτούµενες 200 ψήφους ψηφίστηκε από 156 βουλευτές της Ν.∆. και 4 ανεξάρτητους, ενώ τη δεύτερη θέση κατέλαβε η κα Λούκα Κατσέλη µε 40 ψήφους και την τρίτη ο κ. Τάσος Γιαννίτσης µε 34.
Στην τρίτη ψηφοφορία απαιτείται ψηφοφορία 3/5 δηλαδή 180 βουλευτών, δύσκολο να επιτευχθεί, και στην 4η της 12ης Φεβρουαρίου, χαµηλώνει ο πήχης στους 151 βουλευτές!
Λέγεται ότι η επιλογή του κ. Τασούλα δεν έγινε, διότι το κυβερνητικό επιτελείο οδήγησε τον πρωθυπουργό να µετατοπιστεί απ’ τον κεντρώο χώρο προς δεξιές επιλογές, αλλά να ενεργήσει κατευναστικά δείχνοντας ότι «αφουγκράζεται» τις απόψεις των συντηρητικών που θεωρούν ότι το κόµµα τους αποµακρύνεται από τις δεξιές αρχές του.
Η επιλογή του κ. Τασούλα ως Π.τ.∆. και του κ. Ν. Κακλαµάνη ως προέδρου της Βουλής έγινε επειδή χαρακτηρίζονται και οι δύο «δεξιοί» και ότι έτσι αποµακρύνεται η παράταξη ν’ ακολουθήσει τη διογκούµενη µάστιγα της ακροδεξιάς.