Έχει ξεχάσει ολότελα το χρόνο
την Κρήτη και την “Κρητική ματιά” του
τα τόσα του ταξίδια, τα γραπτά του,
κάθε χαρά της Γης και κάθε πόνο!
Στο σύμπαν ξαναγύρισε το πνεύμα
στη μυστική ακένωτη πηγή του
κι έμεινε δω το πήλινο κορμί του
παραδομένο στης φθοράς το ρέμα…
Στο Μαρτινέγκο κείται ο Καζαντζάκης
του πνεύματος ο βάρδος, της ειρήνης,
ο ατρόμητος του χάους ακροβάτης…
Στου μισεμού του τα εξήντα χρόνια,
ανοίγουμε την εμπατή της μνήμης
από το σύμπαν να ‘ρθουν κι απ’ τα χθόνια
πνεύμα τον κι ύλη, ομάδι εκεί να μπούνε
κι απ’ το βυθό της, μ’ έκφραση γαλήνης
ως ήσαν πριν χωρίσουνε, να βγουνε!
