Ο καρπός του αγώνα των Ελλήνων ή δωρεά των ξένων;
Δ΄ μέρος
Γεώργιος Η. Ορφανός (Απτεραίος)
Ανοίγω το αλμανάκι μου σήμερα που γράφω, Πρωτομηνιά τ’ Απρίλη, (καλό μήνα να ‘χουμε), για να δω τι γράφει για την 5η του μήνα, Δευτέρα.
Και μ’ ενημερώνει.
“Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων – Ενάντια του ρατσισμού”…
Γι’ αυτό επιλέγω από το Δ’ μέρος του θαυμάσιου αφιερώματος (σελίδα 9) το κεφάλαιο,
Προσφυγιά και ανάγκη για Νοσοκομεία
Ο δρόμος και το δράμα των προσφύγων…
«Δεν υπάρχει πόλεμος, χωρίς ξεκληρίσματα και καταστροφές, χωρίς βίαιους και
ματοκυλισμένους ξεριζωμούς προσφύγων από την αγαπημένη τους γεννήτρα γη, που, πλέον, θα ζουν, ως χήρες, ορφανά, ανάπηροι, ανέστιοι και πάμπτωχοι, το δράμα του ακούσιου ξενιτεμού τους σε δρόμους μακρινούς και γι’ αυτούς πρωτόγνωρους. Όμοια και στην Επανάσταση του 1821, αλλά ας αφήσουμε τα γεγονότα να μιλήσουνε για μιαν ακόμη φορά, μοναχά τους».
«Βουρκωμένος ρεαλισμός» Ποίησης ποτίζει λέξεις και φθόγγους σ’ αυτή την εισαγωγή του άξιου συντάκτη. Γεγονότα, καθέκαστα συγκλονιστικά. Και ξεκινά την αφήγηση από τον βορρά στα 1821-22, όταν καταστέλλεται αιματηρά βεβαίως, η Μακεδονική εξέγερση!
Το «απεγνωσμένο κύμα» των προσφύγων, κατέρχεται προς τον Νότο κι από την επιβίωση ακόμη, πρώτο τους μέλημα είναι, η προσφορά στον Αγώνα!
Και γίνεται αναφορά για την προσπόριση στην πολιορκία του Μεσολογγίου, τη Ρούμελη, την Αθήνα… Αϊβαλιώτες, Σουλιώτες, Αρτινοί στον χορό της «διασάλευσης», γυρεύοντας νέα ριζώματα αλλά και όλη η χώρα εννοείται με την καταστροφή της Χίου καθώς και από τη Νήσο μας και την Κάσο, η διαρροή των παιδιών τους είναι γεγονός!
(1821 – 23/24)·
«Άπειρα θλιβερά καραβάνια Ελλήνων πολεμιστών, γεωργών, βιοτεχνών, εμπόρων, λογίων, φεύγουν από τις σκλαβωμένες ιδιαίτερες πατρίδες προς τα ελευθερωμένα εδάφη· και εκεί, μαζί με τους αδελφούς των του ελληνικού νότου, συνεχίζουν πεισματικά τον αγώνα κατά των Τούρκων;» γράφει ο Απ. Βακαλόπουλος…
Το επαναλαμβάνω πάντα, «ενοχικά» σχεδόν! Τι να πρωτογράψεις, σ’ ένα σημείωμα, από τους Ιστορικούς «ωκεανούς» των στοιχείων, των μαρτυριών, των αφηγημάτων; Μόνο από το ήμισυ του όγκου του θέματος, πήρα υλικό, ωραίο, αγιασμένο.
Να μαθαίνουμε, να τιμούμε να μην ξεχνούμε· να γεμίζει συγκίνηση η ψυχή μας και ανησυχία η σκέψη μας. Μην ξεχνούμε τις σημερινές προβολές, που συνείρουν θλιβερά, τις εποχές του πόνου.
…Εξαιρετική αυτή η εμπεριστατωμένη δουλειά, με σαφέστατη αγάπη στην Ιστορική Μνήμη του κυρίου Ορφανού, φιλολόγου, που παραχωρεί στους αναγνώστες ένα αξιόλογο, συλλεκτικό δώρο… Στο οποίο εύκολα ανατρέχει ο καθένας στα επί μέρους «παλίμψηστα» κεφάλαια με τους ελκυστικούς τίτλους, τους γνωστούς τίτλους που έχουν περάσει στη συλλογική μας συνείδηση.
Συγχαρητήρια πολλά στον κύριο Ορφανό και στην εφημερίδα μας, ασφαλώς!
