Σύντομα αναμένεται να επανεκκινήσουν οι εργασίες για την αποκατάσταση του εσωτερικού χώρου του Μεγάρου Παπαδοπέτρου επί της οδού Τζανακάκη.
Αν όλα πάνε καλά, το ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής αξίας κτήριο, που περιήλθε στην ιδιοκτησία του Πολυτεχνείου Κρήτης ως κληροδότημα, πρόκειται να παραδοθεί από τον εργολάβο το αργότερο μέχρι την Άνοιξη του 2021.
Πάντως, κατά παρελθόν, οποιαδήποτε πρόβλεψη και χρονοδιάγραμμα για την αποκατάσταση του εν λόγω κτηρίου “ναυάγησαν” πλήρως, με το Μέγαρο να καθίσταται ένα σύγχρονο… γεφύρι της Αρτας.
Αρκεί να αναφέρουμε ότι τα σχέδια για την αξιοποίησή του χρονολογούνται από την πρώτη δεκαετία του νέου αιώνα χωρίς όμως μέχρι σήμερα να έχουν ευοδωθεί.
Κατά το παρελθόν το κτήριο νοικιάζονταν σε ιδιώτη, ενώ στη συνέχεια εγκαταλείφθηκε. Το 2006 οι φοιτητές προανήγγειλαν την κατάληψη του κτηρίου και τη μετατροπή του σε πολιτιστικό στέκι, με την τότε πρυτανική αρχή να καλεί τα ΜΑΤ και το κέντρο των Χανίων να μετατρέπεται σε πεδίο μάχης.
Οι φοιτητές κατέλαβαν τελικά το Μέγαρο και ο χώρος φιλοξένησε δράσεις πολιτισμού, μέχρι το 2009 όπου η Αστυνομία με εντολή της πρυτανείας έβαλε τέλος στην κατάληψη, ενώ ξηλώθηκαν τα πορτοπαράθυρα ώστε να αποτραπεί η “ανακατάληψη” του κτηρίου από τους φοιτητές.
Οι πρώτες εργολαβίες για την αποκατάσταση του κτηρίου απέβησαν άκαρπες και συνοδεύτηκαν από την προσπάθεια η ευθύνη γι’ αυτό να πέσει στους… φοιτητές.
Η περιπέτεια του κτηρίου συνεχίστηκε τα επόμενα χρόνια. Τα σχέδια αξιοποίησής του προέβλεπαν την κατασκευή στο υπόγειο του Μεγάρου του κόμβου για το ευρυζωνικό δίκτυο των Χανιών. Όμως κατά τις εργασίες εντοπίστηκαν αρχαία γεγονός που ανέτρεψε το χρονοδιάγραμμα του έργου και η φιλοξενία του κόμβου μετατέθηκε σε άλλο σημείο.
Παράλληλα, ανέκυψε ένα ακόμα εμπόδιο πολεοδομικής φύσης αυτή τη φορά. Το Πολυτεχνείο δεν μπορούσε να κάνει εργασίες στο κτήριο αφού δεν μπορούσε να εκδοθεί οικοδομική άδεια λόγω ενός προστίμου που είχε βάλει ο πρώην Δήμος Ακρωτηρίου στο Ίδρυμα. Το συγκεκριμένο ζήτημα πυροδότησε μια “κόντρα” ανάμεσα στο Πολυτεχνείο και τον Δήμο Χανίων και χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια έως ότου βρεθεί μια λύση.
Η τελευταία εργολαβία για την αποκατάσταση του Μεγάρου υπογράφηκε τον Οκτώβριο του 2019 και στη συνέχεια ξεκίνησαν οι εργασίες, οι οποίες διακόπηκαν με το ξέσπασμα της υγειονομικής κρίσης.
Ωστόσο, όπως ανέφερε μιλώντας στα “Χ.ν.” ο πρύτανης του Πολυτεχνείου Ευάγγελος Διαμαντόπουλος, σύντομα αναμένεται ο εργολάβος να επανεκκινήσει το έργο, εκτιμώντας ότι μέχρι την επόμενη Άνοιξη το κτήριο να έχει παραδοθεί.
Από εκεί και πέρα η χρήση του θα αποφασιστεί από τη Σύγκλητο, με τον κ. Διαμαντόπουλο να τονίζει πως η προσωπική του άποψη είναι να αξιοποιηθεί ως χώρος πολιτισμού και “πύλη” του Πολυτεχνείου προς την τοπική κοινωνία, ενώ θα μπορούσε να συνδυαστεί και με το Κέντρο Δια Βίου Μάθησης του Πολυτεχνείου το οποίο απευθύνεται στους πολίτες.
Μπράβο στο Πολυτεχνείο Κρήτης…… όπως καλό θα ήταν να προχωρησει κ η δημιουργία του Λαογραφικού-Τεχνολογικου Μουσείου στο κτίριο της Γαλλικής Σχολής εξίσου ιδιοκτησίας του Πολυτεχνείου Κρήτης ώστε να στεγαστει σε αυτό το υπέροχο κτίριο στη Χαλεπα μια επισημη σοβαρή Λαογραφικη μουσειολογικη έκθεση που στερείται η πολη των Χανίων!!!!!!!!!!
“Οι φοιτητές κατέλαβαν τελικά το Μέγαρο και ο χώρος φιλοξένησε δράσεις πολιτισμού, μέχρι το 2009…..” Θέλετε να μας πείτε κ. Μαριδάκη κάποιες από τις δράσεις πολιτισμού που φιλοξενήθηκαν εκείνη την περίοδο; για να ξέρουμε και εμείς γιατί μάλλον ζούμε σε άλλη πόλη. Επίσης θέλετε να γίνετε πιο συγκεκριμένος, ποιοι κατέλαβαν το χώρο και παρέμεινε ένα σκουπιδαριό στο κέντρο; φοιτητές έτσι απλά; δηλαδή τα παιδιά που ξημεροβραδιάζονται στις αίθουσες και τα εργαστήρια, που είναι συνεπείς στις εκπαιδευτικές τους υποχρεώσεις κ’ που πολλοί απ’ αυτούς είναι στο μεροκάματο για να τα φέρουν βόλτα; Ή μήπως εννοείται 10-20 επαναστάτες πρώην φοιτητές εδώ και 10 χρόνια, που τρώνε απ’το λογαριασμό του μπαμπά, παρέα με τον αφρό των αναρχικών ρεμπεσκέδων στα Χανιά;
Κύριε Καρυδάκη,
Μου προκαλεί εντύπωση που από ένα ρεπορτάζ που θέλει να αναδείξει τις “περιπέτειες” ενός κτηρίου στην καρδιά της πόλης των Χανίων και το οποίο παραμένει για πάνω από 10 χρόνια κλειστό και αχρησιμοποίητο, εσείς σταθήκατε στη μικρή περίοδο που το Μέγαρο καταλήφθηκε από φοιτητές. Αραγε βαραίνει περισσότερο αυτή η μικρή περίοδος της κατάληψης από τα πολλά χρόνια της εγκατάλειψης; Δηλαδή, για όλα αυτά τα δημόσια κτήρια που έχουμε στα Χανιά και ρημάζουν, το πρόβλημα της διαχείρισής τους ξεκινάει από τη στιγμή που θα θελήσουν κάποιοι να τα καταλάβουν; Κι αν για το Μέγαρο Παπαδοπέτρου φταίνε οι “κακοί” φοιτητές που “παρέμεινε ένα σκουπιδιαρό στο κέντρο της πόλης” όπως υποστηρίζετε, για το παλιό ΙΚΑ ποιος φταίει; Για το παλιό ψυχιατρείο ποιος ευθύνεται; Για το κτήριο – κληροδότημα της Ελένης Φραντζεσκάκη προς το Πολυτεχνείο που βρίσκεται πίσω από τον Αγιο Νικόλαο στη Σπλάντζια ποιος είναι αρμόδιος; Για το ό,τι τα Νεώρια σε λίγο θα καταρρεύσουν φταίνε μήπως κάποιοι “επαναστάτες φοιτητές” και οι “αναρχικοί ρεμπεσκέδες” όπως τους αποκαλείτε ή μήπως η αδιαφορία και η έλλειψη βούλησης όλων εκείνων που ασκούν εξουσία;
Ίσως πάλι για εσάς να μην είναι η εγκατάλειψη της δημόσιας περιουσίας το πραγματικό πρόβλημα. Για εμένα, όμως, αυτό είναι και αυτό προσπαθώ να αναδείξω.
ΥΓ: Για τις εκδηλώσεις που ρωτάτε -αν ζούμε στην ίδια πόλη τελικά- θα μπορούσατε εκείνη την περίοδο να μπείτε και να διαπιστώσετε από κοντά τι γίνονταν. Δεν υπήρχε κανένας περιορισμός στην είσοδο. Προσωπικά θυμάμαι μια ωραιότατη εκδήλωση – ενημέρωση για το ελεύθερο λογισμικό.
Δημήτρης Μαριδάκης