Επένδυση στους ανθρώπους

Με μια βαλίτσα στο χέρι… περιοδεύουν σ’ όλη την Ελλάδα. Αφήνοντας πίσω σπίτι, οικογένεια, φίλους. Σχεδόν κάθε χρόνο κι άλλος προορισμός. Στα Χανιά -ελέω Airbnb- έχουν να υποστούν και το βασανιστήριο της εύρεσης κατοικίας.
Για τους χιλιάδες αναπληρωτές εκπαιδευτικούς ο λόγος που η ζωή τους φλερτάρει με την τρέλα: Πώς αλλιώς θα μπορούσε να περιγραφεί η διαρκής αβεβαιότητα που ζουν για το αν θα έχουν δουλειά την επόμενη χρονιά ή η υποχρέωσή τους να παρουσιάζονται στα πιο απίθανα μέρη μέσα σε δύο ημέρες και η μάταιη προσπάθειά τους να σηκώσουν το βάρος των προσωπικών και οικογενειακών τους αναγκών με έναν πενιχρό μισθό μερικών εκατοντάδων ευρώ;
Πώς αλλιώς θα μπορούσε να περιγραφεί η ζωή αυτών των «εποχικών» δασκάλων και των «ευέλικτων» καθηγητών που δεν προλαβαίνουν να μάθουν τα ονόματα των μαθητών τους και αναγκάζονται να φύγουν για να καλύψουν άλλα κενά σε άλλα μέρη; Που ζουν σαν νομάδες για μήνες, χρόνια ή και δεκαετίες προσμένοντας πως κάποτε θα δικαιωθούν και τα μόρια που μάζευαν από χωρίου εις χωρίον θα τους δώσουν κάποτε μια αξιοπρεπή δουλειά.
Κι αναρωτιόμαστε αυτοί οι 20.558 αναπληρωτές που προσλήφθηκαν φέτος δεν καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες στα σχολεία; Δεν κάνουν την ίδια δουλειά με τους μόνιμους εκπαιδευτικούς; Δεν δικαιούνται μια εργασιακή ζωή με αξιοπρέπεια, με σταθερή δουλειά και ίσα δικαιώματα;
Ρητορικά τα παραπάνω ερωτήματα.
Αν θέλουμε μια καλύτερη Παιδεία ως κοινωνία ας αρχίσουμε από τα βασικά, ας επενδύσουμε στους ανθρώπους της.
Γι’ αυτή την επένδυση έχει να πει κάτι η κυβέρνηση;