Μέσα σε συνεχής ζωή τρόμου, φόβου, ανασφάλειας και υποψίας -πάντων και πασών- της λειτουργίας της γκρίζας μας καθημερινότητας.
Αυτής που μας απειλεί σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Ιδιαίτερα μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001. Για να σηματοδοτηθεί ο 21ος αιώνας, ως αιώνας υπερ-τρομοκρατίας, υπερ-ανασφάλειας και υπερ-ελέγχου. Γιατί, μετά το μέγιστο εκείνο τρομοκρατικό γεγονός άρχισε η τραγωδία του υπερ-παραλογισμού μιας διαρκούς αντιτρομοκρατίας, η οποία, με αιτίαση της τρομοκρατίας υπερ-αντιτρομοκρατεί λαούς, ανθρωπότητα, καλούς και κακούς με έναν διακηρυγμένο ΣΥΝΕΧΗ τέταρτο παγκόσμιο πόλεμο, σε συνδυασμό με την καθολίκευση της υπερ-εκμεταλλευτικότητας του 80% του πληθυσμού της γης από το 20% των πλουσίων και ισχυρών στρατιωτικά χωρών (όπως οι G20) που διοικούν στην πραγματικότητα με τους επικυρίαρχους τραπεζίτες τους με διαφωνίες, αλλά και συναινετικές ισορροπίες σ’ ολόκληρο τον κόσμο.
Εναν κόσμο τον οποίο εξουσιάζουν οι μυστικές υπηρεσίες των σκοτεινών υπερ-εξουσιαστών που “κατασκευάζουν” κάθε τόσο τους μηχανισμούς και τους διαχειρισμούς ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ (και άνομης νομιμοποίησης) της εφιαλτικής “εποχής του φόβου”.
Οπως, γίνεται τώρα και με τα χημικά αέρια που χρησιμοποιήθηκαν στη Συρία, για να δοθεί η δυνατότητα πολεμικής επέμβασης για ανατροπή, όπως έγινε με το Ιράκ, του καθεστώτος Ασαντ. Ομως, τώρα η Αμερική είναι διαφορετική από την εποχή του Ιράκ, με πλήθος πολιτικών, θεσμικών και κοινωνικών φορέων να αμφισβητούν τις αιτιάσεις κατά Ασαντ, τις οποίες προσπαθεί να “επιβάλει” ο ΥΠ.ΕΞ. των Η.Π.Α. κ. John Keri, τον οποίο όμως την περασμένη Κυριακή απογύμνωσε μια ομάδα βετεράνων στρατιωτικών διακεκριμένων ηγετών, αλλά και, κατά καιρούς, υπεύθυνων των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, οι οποίοι, τώρα με κοινή επιστολή τους στον πρόεδρο Ομπάμα αναιρούν υπεύθυνα τις αιτιάσεις κατά Ασαντ…
Αλήθεια, μήπως ο Αμερικανός πρόεδρος (μετά και από την αποδοχή της πρότασης Πούτιν) θα βαδίσει στον δρόμο προς Δαμασκό για να δεχτεί λάμψη φωτός για να βαδίσει στον φωτεινό δρόμο της ειρήνης;
11 Σεπτεμβρίου 2001 μια αποφράδα μέρα για την Αμερική, η οποία, στη συνέχεια παρήγαγε έναν πόλεμο και μια τραγωδία, αντιτρομοκρατία, στην ίδια την Αμερική και σε ολόκληρο τον κόσμο.
Μια κατάσταση που συνέχισε, έκτοτε, να απλώνει τον τρόμο παντού και ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή, στη Μεσόγειο, στην Ασία, στην Ευρώπη, στην Αφρική κ.λπ.
Εχουν περάσει 12 χρόνια, φέτος, από τότε που οι δίδυμοι πύργοι κατέρρεαν με δραματικό αεροπορικό διεμβολισμό, τόσο απαράδεκτα, τόσο εφιαλτικά, τόσο αδιανόητα, παρανοϊκά και απίστευτα. Τότε, στους δίδυμους πύργους χάθηκαν περίπου 3.000 άτομα. Ενώ, οι αεροπορικές απειλές στο Πεντάγωνο παρολίγο να έχουν ως αποτέλεσμα και άλλα πολλά θύματα.
ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΥΡΑΝΝΙΕΣ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ
Ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου, dr. Θεωρητικής Φυσικής, ειδικός στον ηλεκτρονικό αυτοματισμό και διακεκριμένος δημοσιογράφος, ένας σημαντικός αρθρογράφος και συγγραφέας βιβλίων – ντοκουμέντων, όπως το έργο “Η εποχή του φόβου” με υπότιτλο: “Αυτοκρατορία των Η.Π.Α. και δικτατορία της Αγοράς” (Εκδόσεις Λιβάνη 2005).
Σ’ αυτό το βιβλίο ο έγκυρος συγγραφέας του εξέτασε και προδιέγραψε από το 2005 τους μεγάλους κινδύνους που εγκυμονεί για τις σύγχρονες δημοκρατίες η στροφή σε νεοαπολυταρχικές μορφές διακυβέρνησης σε συνδυασμό με τις νέες τυραννίες του 21ου αιώνα.
1) Τον ασφυκτικό έλεγχο της πολιτικής από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και τα Μ.Μ.Ε. τους υπερ-εθνικούς οικονομικούς και πολιτικούς οργανισμούς, αλλά και τις κατ’ ευφημισμόν μη κυβερνητικές οργανώσεις, που λειτουργούν συχνά όχι ως αντίβαρα, αλλά ως δούρειοι ίπποι της αυτοκρατορίας. Με συνισταμένη όλων αυτών να αποτελεί ο εκφυλισμός της δημοκρατίας. Η οποία από μορφή άσκησης της λαϊκής κυριαρχίας μεταμορφώθηκε σε μηχανή παραγωγής μιας προαποφασισμένης συναίνεσης. Ενα είδος “νέου ολοκληρωτισμού” της ψηφιακής εποχής.
ΤΟ ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΔΡΑΜΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ
Ομως, το κυρίαρχο δράμα της ανθρωπότητας, μετά την αποφράδα ημέρα της υπερ-τρομοκρατικής ενέργειας της κατάρριψης των δύο δίδυμων πύργων (του παγκοσμίου εμπορίου) στη Νέα Υόρκη, άρχισε η “τρελή κούρσα” του τρόμου. Για να πυροδοτηθεί ένας οιονεί Δ’ παγκόσμιος πόλεμος από τις αρχές του 21ου αιώνα. Ενας κοινωνικός – οικονομικός πόλεμος που απλώθηκε σε όλη τη δύση και σ’ όλη την ανατολή, στον βορρά και στον νότο. Με πρόσχημα – δικαιολογία την πάταξη της τρομοκρατίας και της εγκληματικότητας. Με προφανή τον άμεσο κίνδυνο να απομακρυνθεί η ανθρωπότητα από τις αξίες των μεγάλων κοινωνικών, πολιτιστικών και επιστημονικών επαναστάσεων για να περάσει η ανθρωπότητα στην “ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ”.
ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ – ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ ΠΛΟΥΣΙΩΝ ΚΑΙ ΙΣΧΥΡΩΝ ΧΩΡΩΝ
Ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου στις σελίδες 22 και εξής αναφέρει τα εξής χαρακτηριστικά των στυγνών συμφερόντων που δημιούργησαν και χειραγωγούν την “ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ”.
…Ο διπλός “παγκόσμιος πόλεμος” εναντίον της τρομοκρατίας και της εγκληματικότητας συνιστά ένα ζοφερό μεν, πλην εξαιρετικά συνεκτικό “όραμα” για όλο τον καπιταλιστικό κόσμο – και όχι μόνο για τα εγωιστικά, γεωστρατηγικά συμφέροντα των Η.Π.Α., οι Αμερικανοί προτείνουν ουσιαστικά μια ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΗ αυτοκρατορία των πλουσίων και στρατιωτικά ισχυρών εναντίον των “νέων βαρβάρων” του τρίτου κόσμου στο εξωτερικό και του “τέταρτου κόσμου” των κοινωνικά εξοστρακισμένων “πληβείων” στο εσωτερικό των δυτικών μητροπόλεων. Ενα νέο ιμπεριαλιστικό “όραμα” μπροστά στο οποίο παγώνουν οι ιθύνοντες της Ευρώπης και των άλλων συμμάχων των Η.Π.Α…
ME TO ΚΥΡΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΩΝ ΗΓΕΤΩΝ ΔΙΟΙΚΟΥΝ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ
Αυτός, ο επιδιωκόμενος αμερικανικο-δυτικός και απωανατολικός “συνεταιρισμός” έγινε πραγματικότητα στην προ ημερών διάσκεψη στην “Αγία Πετρούπολη” των πλουσίων και ισχυρών ηγετών του κόσμου (με προεδρία Πούτιν) των G20, οι οποίοι συναντήθηκαν (όπως κάθε χρόνο) εκεί για να συζητήσουν και να κρίνουν τα συντελεσθέντα στον παρελθόντα χρόνο στον κόσμο για να προδιαγράψουν και ν’ αντιμετωπίσουν εκείνα που πρέπει να συντελεσθούν το επόμενο δωδεκάμηνο (η συνάντηση γίνεται κάθε Σεπτέμβρη), σύμφωνα με τα συμφέροντα των πλουσίων και ισχυρών αυτών χωρών.
Συμφέροντα τα οποία τελικά, τα χειρίζονται και τα διαχειρίζονται οι ισχυρές τράπεζες, οι ηγεσίες των οποίων ουσιαστικά αποφασίζουν, ενώ οι ηγέτες των κρατών προσθέτουν, με τη συμμετοχή τους το κύρος της παρουσίας τους.
ΠΟΛΛΕΣ ΟΙ ΑΙΤΙΑΣΕΙΣ, ΠΟΛΛΕΣ ΟΙ ΑΜΦΙΒΟΛΙΕΣ
Σ’ αυτή, λοιπόν, τη φετινή συνάντηση συνέπεσε να αντιμετωπίσουν οι G20 το μείζονος σημασίας πρόβλημα της άμεσης επέμβασης της Αμερικής στη Συρία (έστω, με περιορισμούς χρήσης πυραυλικών χτυπημάτων) με αφορμή τη χρήση χημικών όπλων από την πλευρά της ασαντικής παραεξουσίας, σε βάρος αμάχων και παιδιών. Αυτό τούτο το γεγονός που δεν έχει ακόμα πιστοποιηθεί ΑΠΟΛΥΤΩΣ ότι οφείλεται σε φορείς του Ασαντ το αντιμετώπισε η Αμερική ως μέγιστη αφορμή πολεμικής “τιμωρίας” με επέμβαση στη Συρία.
Με όλες τις αιτιάσεις του Αμερικανού προέδρου για να δοθεί ένα μάθημα σ’ εκείνους (τους Σύρους) που τόλμησαν να χρησιμοποιήσουν τα χημικά όπλα, τα οποία “τρομοκρατικές δυνάμεις” μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν σε Αμερική, αλλά και σε άλλες περιοχές Ευρώπης, Απω Ανατολής και κόσμου.
Ομως, όπως είχαμε γράψει και σε προηγούμενο κείμενό μας τα χημικά όπλα (που είχε γραφτεί ότι τα είχε προμηθεύσει η Γερμανία στον Σαντάμ Χουσεΐν) χρησιμοποιήθηκαν σε γενοκτονία κουρδικών πληθυσμών στο βορειο-ανατολικό Ιράκ. Οπως και πριν μέρες γράφτηκε σε έγκυρη αγγλική εφημερίδα (στην ηλεκτρονική της έκδοση) ότι η Αμερική εγνώριζε γι’ αυτά πριν γίνει η χρήση τους.
Χωρίς τώρα, πάλι, στην περίπτωση της Συρίας, να αποκλείεται η προμήθευσή τους από πηγές που ακόμα δεν έχουν αποκαλυφθεί… Ενώ, ο Ο.Η.Ε. αναμένεται να καταθέσει το πόρισμά του για το νέο αποτρόπαιο γεγονός της χρησιμοποίησης χημικών αερίων…
ΝΕΟΣ “ΨΥΧΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ” Η ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΠΟΥΤΙΝ – ΟΜΠΑΜΑ
Στη διάσκεψη της “Αγίας Πετρούπολης” των G20 τέθηκε πρωταρχικά το θέμα της πυραυλικής επίθεσης που έκρινε αναγκαία (για τρομοκράτηση άλλων που θα τολμούσαν, πάλι, να κάνουν χρήση χημικών όπλων) ο πρόεδρος των Η.Π.Α. Ομπάμα.
Στην απόφαση του οποίου αντιπαρατέθηκε, χωρίς υπαναχώρηση ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν.
Ενώ η καγκελάριος της Γερμανίας κα Μέρκελ, χωρίς να συνταχθεί ανοιχτά με τις θέσεις Πούτιν, έμεινε επιφυλακτική απέναντι σε τελική απόφαση όλων των G20 για ειρηνικές πολιτικές λύσεις του προβλήματος αυτού.
Αποτέλεσμα ήταν να διχαστεί η ομάδα G20, με 10 ηγέτες κρατών να συνταχθούν με την πλευρά του προέδρου Ομπάμα, γεγονός που κρίνεται ως κρίσιμη διαφοροποίηση μέσα στους κόλπους των ισχυρότερων χωρών του κόσμου.
Βασικά, η απόλυτη αρνητική στάση του προέδρου Πούτιν απέναντι στην στάση του προέδρου των Η.Π.Α. Ομπάμα για επίθεση στη Συρία, για τα χημικά όπλα, με την προκλητική δήλωση ότι η Ρωσία θα ενισχύσει την άμυνα της Συρίας, επανέφερε αυτόματα το πνεύμα και το κλίμα του ψυχρού πολέμου με την πολυετή αντιπαράθεση Ρωσίας – Αμερικής. Οπου τώρα, στην μεν Αμερική υπάρχει αντίρρηση πολλών πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων για νέα πολεμική εκστρατεία (περιπέτεια) της Αμερικής, ενώ στη Ρωσία αναπτύσσεται αποφασιστικά η νέα ισχυροποίηση του διεθνούς ρόλου της, με γεωστρατηγικό στόχο τη δημιουργία Ενωσης Ασιατικών Κρατών με συμμετοχή και της “Νατοϊκής” ως τώρα Γεωργίας, αλλά και της Αρμενίας.
ΤΙΜΕ: “ΔΥΣΤΥΧΗΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ” Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΟΜΠΑΜΑ
Πάντως, χαρακτηριστικό δείγμα της αντίδρασης, ισχυρών εσωτερικών δυνάμεων της Αμερικής, για την επιθετική στάση Ομπάμα αποτελεί το εξώφυλλο και το εσωτερικό αφιέρωμα του διεθνούς περιοδικού ΤΙΜΕ της 9ης Σεπτεμβρίου 2013.
Σ’ αυτό το τεύχος παρουσιάζεται στο κάτω μέρος, μέσα σε λευκό φόντο, μικρή ολόσωμη φωτογραφία του προέδρου Ομπάμα, και πάνω απ’ αυτήν τίτλος και υπότιτλος ως εξής: “The Unhappy Warrior” (ο δυστυχής πολεμιστής). Ο Μπάρακ Ομπάμα ξαναεκλέχτηκε στην προεδρία για να βγάλει έξω από πολέμους την Αμερική και όχι να την αφήσει μέσα σ’ αυτούς…
Στο πρωτοχρονιάτικο όμως αφιέρωμα που πραγματοποίησε το ίδιο περιοδικό (31-12-2012) ο Ομπάμα ήταν παναμερικανικά και παγκόσμια το πρόσωπο της χρονιάς: Ηταν ένας ευτυχισμένος πρόεδρος…
ΚΑΘ’ ΟΔΟΝ ΠΡΟΣ “ΔΑΜΑΣΚΟ” Θ’ ΑΛΛΑΞΕΙ Ο ΟΜΠΑΜΑ;
Σήμερα, δώδεκα χρόνια μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001, η Αμερική και ο κόσμος ολόκληρος βυθισμένοι στην κρίση, στην ένδεια, στη συνεχιζόμενη τρομοκρατία και αντιτρομοκρατία επεκτείνεται ακόμα περισσότερο “Η εποχή του φόβου” μέσα σε μια απέραντη δυστυχία σε όλο τον πλανήτη. Τώρα, ας ελπίσουμε ότι ο Ομπάμα πορευόμενος προς Δαμασκό θα μεταμορφωθεί με λάμψη από ψηλά για να γίνει από δυστυχής πολεμιστής ένας ευτυχισμένος πρόεδρος της ειρήνης…
